Το νέο τους, λοιπόν, εγχείρημα θα το βρείτε στου Ψυρρή σε έναν χώρο που μοιάζει με αμερικάνικο dinner, περιτριγυρισμένο από μεγάλες τζαμαρίες για να κάνετε χάζι στο δρόμο.
Το γκρίζο μωσαϊκό δημιουργεί μια vintage ατμόσφαιρα, ενώ οι πράσινοι τοίχοι και τα ξύλινα τραπέζια θα σας κάνουν να αισθανθείτε σαν το σπίτι σας. Επειδή, όμως, ο John είναι και μουσικός– έχει μάλιστα μια μπάντα που παίζει τζαζ, τους Gumbo Ya Ya- δεν θα μπορούσε να λείπει από το μαγαζί του το πιάνο που ανήκει όμως στον Βασίλη- μουσικός κι αυτός στον ελεύθερο χρόνο- αλλά και τα κόκκινα ντραμς που βρίσκονται σε περίοπτη θέση.
Το όνομα είναι μια συντομευμένη εκδοχή των «poor boys», όπως αποκαλούσαν οι κάτοικοι της Λουιζιάνα εν μέσω του Κραχ της τους οδηγούς των τραμ που έκαναν μια μεγάλη απεργία το 1929. Κι επειδή είχαν φτάσει στο σημείο να λιμοκτονούν, οι μαγαζάτορές τους έφτιαχναν σάντουιτς με ό,τι υλικά υπήρχαν στο εστιατόριό τους. Φυσικά η βάση της κουζίνας του Βασίλη είναι το νοτιοαμερικάνικο μπάρμπεκιου από την πολιτεία της Νέας Ορλεάνης, που επηρεάστηκε πολύ από τους Γάλλους αποίκους, αλλά προσαρμόστηκε στην κρεόλ κουλτούρα.
Το χαρακτηριστικό, βέβαια, είναι ότι όλα τα κρέατα καπνίζονται. Ο Βασίλης μού εξηγεί τη διαδικασία.
«Ξεκίνησα αρχές του 2014 να κάνω πειράματα σχετικά με το κάπνισμα. Αρχικά, στην ταράτσα του Μama roux κάναμε δοκιμές με ένα κλασικό μπάρμπεκιου. Στη συνέχεια, έφτιαξα το δικό μου μηχάνημα στα Τρίκαλα. Αυτό έχει θάλαμο στα δεξιά όπου μπαίνει το κρέας, οπότε δεν έρχεται σε επαφή με τη φωτιά, η οποία μπαίνει από τα αριστερά.
Έτσι, το κάπνισμα θα λέγαμε γίνεται έμμεσα στους 120 βαθμούς, πράγμα που είναι πολύ πιο υγιεινό από το κρύο, που ως τεχνική την γνωρίζουμε περισσότερο από τα αλλαντικά. Στην Αμερική ο καθένας έχει το δικό του smoke-house, οπότε ζήτησα συμβουλές από φίλους και γνωστούς για να φτιάξω κάτι αντίστοιχο. Η διαφορά είναι ότι εμείς το έχουμε σε κλειστό χώρο κι όχι έξω και ο καπνός είναι πολύ ελαφρύς γιατί χρησιμοποιούμε κατά ελληνικές οξιές ή δρυς».
