Μια ιδιαίτερη θεατρική παράσταση έχει στήσει η σκηνοθέτης Όλγα Ποζέλη με την ομάδα Νοητή Γραμμή στο θέατρο Φούρνος κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Τίτλος η «Γυναίκα- ρούχο» και θέμα της οι αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις ενδυματολογικές μας επιλογές. Τρεις γυναίκες, λοιπόν, έρχονται σε μια σκηνή γεμάτη με πολύχρωμα ρούχα και μας αφηγούνται με χιούμορ και μια συγκινητική τρυφερότητα, τις «μικρές» , αλλά τελικά μεγάλες ιστορίες τους. Η παράσταση είναι αποτέλεσμα σύνθεσης αφηγήσεων και ερωτημάτων, όπως αν έπρεπε να πετάξεις όλα σου τα ρούχα και να κρατήσεις μόνον ένα, ποιο θα ήταν αυτό; Τι θα φορούσες για να ξεχωρίσεις; Τι θα έβαζες για να περάσεις απαρατήρητη; Θα μπορούσες να ζεις σε ένα σπίτι χωρίς καθρέφτη; Θα ήθελες να μπορούσες να κυκλοφορείς γυμνή στον δρόμο; Ή όταν είναι να πετάξεις ένα ρούχο, μην πονάς για τον αποχωρισμό, απλά ευχαρίστησέ το για τη χαρά που σου πρόσφερε και γιόρτασε την νέα του ζωή. Ποτέ μα ποτέ, μη δένεις τα καλσόν! Ποτέ, μα ποτέ, μην κάνεις τις κάλτσες σου κουβαράκια. Ήρθε η ώρα κι αυτές να ξεκουραστούν… Όλη τη μέρα ήταν στους δρόμους. Να τις φυλάξεις όλες τις φωτογραφίες σου που δεν σου αρέσεις. Σε είκοσι χρόνια θα τις βλέπεις και θα λες, «τι όμορφη που ήμουν τότε!».
«Είναι σαν να μιλούν 328 γυναίκες στην παράσταση» μου εξηγεί η Όλγα Ποζέλη. «Η όλη ιδέα ξεκίνησε από μια μελέτη που ανακάλυψα και αφορούσε τη γυναίκα το ρούχο, μια έκδοση στα αγγλικά, που επιμελήθηκαν δυο Καναδέζες και μια Αμερικανίδα. Αυτές είχαν φτιάξει ένα ερωτηματολόγιο που το μοίρασαν σε γυναίκες κάθε ηλικίας, τάξης κι από διάφορες χώρες. Αυτό το ερωτηματολόγιο χρησιμοποιήσαμε κι εμείς. Παράλληλα κάναμε μια μεγάλη έρευνα. Βρήκαμε συλλογές διηγημάτων γυναικών συγγραφέων σχετικά με το ρούχο. Ανακάλυψα μάλιστα ότι στην Αμερική υπάρχει ένα περίεργο επάγγελμα, οι declutter coaches, που σε βοηθoύν να αποσυμφορίσεις τις ντουλάπες σου- από μία τέτοια γυναίκα προέκυψε κι ένας από τους μονολόγους της παράστασης. Κρυφακούσαμε συνομιλίες, αναζητήσαμε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεφυλλίσαμε περιοδικά, ακούσαμε τραγούδια, ξετρυπώσαμε παλιές φωτογραφίες και έτσι άρχισα κάνω τη δραματουργική επεξεργασία. Στη συνέχεια , όλο αυτό το υλικό που συγκεντρώσαμε το δουλέψαμε μέσα στην πρόβα».
Η σχέση ειδικά των γυναικών με το ντύσιμο είναι μια σχέση εξαιρετικά λεπτή, πολυσήμαντη και συχνά αποκαλυπτική. «Πώς τα ρούχα γίνονται η πανοπλία μας, αυτή είναι η βασική μου ερώτηση », συνεχίζει η δημιουργός. « Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι οι ενδυματολογικές μας επιλογές μας καθορίζουν. Το ουσιαστικό όμως θέμα είναι τι επιτρέπουμε εμείς να αποκαλύπτουμε κάθε φορά. Υπάρχει μια συνειδητή επιλογή, που την αποφασίζουμε εμείς, αλλά υπάρχει και μια ασυνείδητη. Υπάρχουν στιγμές διαφορετικές: κάποτε θέλουμε να κάνουμε μια δήλωση μέσα από τα ρούχα μας, κάποτε όχι. Επίσης έχει σημασία πού απευθύνεται αυτή μας η όψη. Γιατί αλλιώς ντύνομαι για τον αγαπημένο μου στο γραφείο, αλλιώς σε μια εκδήλωση. Σε ένα σημείο μιλάμε και για το τι μας επιβάλλει η κοινωνία, ή τα μίντια. Η απάντηση μιας γυναίκας ήταν ότι θέλουμε να εντυπωσιάσουμε κατά βάση τις άλλες γυναίκες, είναι ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι δηλαδή όλη αυτή η ενασχόληση με την εμφάνιση. Εμείς δεν παίρνουμε θέση σε σχέση με αυτό, αν κι όλες δηλώνουμε έξαλλες με τα μικρά νούμερα», συμπληρώνει γελώντας.
Μια από τις ερωτήσεις που θα σας θέσουν οι ηθοποιοί, είναι πότε νιώθετε όμορφη. «Πώς επηρεάζεται η ψυχολογία μας σε σχέση με την εμφάνισή μας. Αυτό θέλουμε να ανακαλύψουμε. Έχουμε παρατηρήσει ότι οι περισσότερες γυναίκες επηρεάζονται κυρίως από το τι λένε οι άντρες. Μέσα από τα μικρά σχόλια, που μπορεί να ενέχουν καμία φορά και μια μικρή κριτική, αποκτάει μια άλλη ποιότητα η κάθε μας επιλογή», συμπεράνει τελικά, μετά την εμπειρία των παραστάσεων η σκηνοθέτης.
Ο τρόπος που ντυνόμαστε αποτελεί μια δήλωση, σύμφωνα με τους συντελεστές, αποκαλύπτει κρυφές μας πτυχές. Ακόμα σε περιπτώσεις που μοιάζει αναντίστοιχος του χαρακτήρα μας. «Μπορεί με ένα προκλητικό ντύσιμο να αντιπαλεύει μια γυναίκα μια δική της συστολή. Συνήθως οι ακραίες επιλογές γίνονται σε πιο νεαρές ηλικίες, οπότε το ρούχο μοιάζει σχεδόν μια επαναστατική κίνηση. Η ακραία εμφάνιση δείχνει μια αντίδραση, ίσως με εύκολο τρόπο, αλλά έτσι κάποιος δηλώνει μια διαμαρτυρία. Το θέμα είναι να φοράς κάτι που σε εκφράζει, που σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου. Αυτό μπορεί να αλλάζει ανάλογα με την περίοδο και την συγκεκριμένη εποχή της ζωής του καθενός. Δεν με νοιάζει αν κάποιος ντύνεται ανάλογα με την ηλικία του, ή τη θέση του. Εγώ θαυμάζω μια γυναίκα που επιλέγει να ντύνεται με έναν τρόπο που τη χαρακτηρίζει, ας είναι κι ακραίος».
Κάποιες ιστορίες από τις ιστορίες της παράστασης είναι αληθινές. Το ενδιαφέρον είναι πως αυτές οι αφηγήσεις γύρω από τα ρούχα γίνονται η αφορμή για προσωπικές εξομολογήσεις. «Η αγαπημένη μου είναι μία , την οποία μάλιστα τη λέω εγώ στην παράσταση», μου εκμυστηρεύεται. « Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που έχασε τα γάντια της κι εμμονικά ψάχνει να τα βρει. Όλοι άλλωστε δεν έχουμε χάσει κάτι- ένα σκουλαρίκι, μια κάλτσα; Στο φινάλε της καταλήγει τελικά να μιλάει για την απώλεια κι αυτό για μένα είναι συγκινητικό». Οι ιστορίες εδώ διαδέχονται η μία την άλλη και η σύνδεση τους είναι κατά βάση συναισθηματική. «Δεν θα δει ο θεατής μια μόνο ιστορία, αλλά πολλές που με έναν τρόπο που θα τους αγγίξει. Κι αυτό είναι το πιο δημιουργικό, για μενα στην όλη δουλειά με το devised: πώς ένα ετερόκλητο υλικό γίνεται ένα σώμα και ο θεατής το εκλαμβάνει ως σύνολο», μου τονίζει.\
Πάντως στην παράσταση, αν θέλετε θα έχετε την ευκαιρία, να μιλήσετε κι εσείς, να απαντήσετε σε όσα σας ρωτάνε, ή να ακούσετε ενδυματολογικές συμβουλές, αν και η πρόθεση δεν είναι να εκβιάζεται η συμμετοχή του κοινού. « Οι θεατές δεν είναι εξαναγκασμένοι να συμμετέχουν , αλλά καλωσορίζω μια διάδραση, από κάποιον που το αισθάνεται, μου λέει η Όλγα κλείνοντας.
Ταυτότητα της παράστασης
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Όλγα Ποζέλη
Σύνθεση κειμένων: Όλγα Ποζέλη & η ομάδα
Σκηνικά: Κωστής Δάβαρης
Κοστούμια: Κωστής Δάβαρης & η ομάδα
Μουσική επιμέλεια & κίνηση: Όλγα Ποζέλη
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βάσια Λακουμέντα, Σοφία Λιάκου, Όλγα Ποζέλη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λίνα Παπανικολάου, Αλεξάνδρα Ασσαντουριάν, Τερέζα Βονάτσου
Βοηθοί σκηνογράφου: Ελευθερία Αραούζου, Μυρτώ Κοκκίνου
Βοηθός παραγωγής: Χριστίνα Καλπογιαννάκη
Πηγή φωτογραφιών: «Women and clothes»/Facebook
