Είναι αυτό που άλλοι το χαρακτηρίζουν «έρωτα με την πρώτη ματιά» κι άλλοι το προσπερνούν αλλά γυρίζουν το κεφάλι τους πίσω σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, για να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς βλέπουν τα ματάκια τους.
Κάτι τέτοιο συνέβη και σε εμένα, καθώς κατέβαινα την Κολοκοτρώνη και συγκεκριμένα, όταν έφτασα στη «Στοά Πραξιτέλους», μια από τις πιο ατμοσφαιρικές και ιστορικές στοές της Αθήνας.
Εδώ το βλέμμα μου έπεσε τυχαία επάνω στο μπαρ μιας αυλής που μοιάζει με πραγματική όαση στη μέση του πουθενά ή καλύτερα κάτω από ένα αίθριο και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνω μια στάση.
Στον αριθμό 25 λοιπόν, συνάντησα ένα περιβάλλον που με έκανε να αισθανθώ πρωτόγνωρη οικειότητα και ζεστασιά, σαν να βρίσκομαι στο δικό μου σπίτι ή στη δική μου γειτονιά.
