Νέες ταινίες: Planetarium - H Νάταλι Πόρτμαν και η Λίλυ Ρόουζ Ντεπ σε μεταφυσικές περιπέτειες | 0 bovary.gr
Νέες ταινίες: Planetarium - H Νάταλι Πόρτμαν και η Λίλυ Ρόουζ Ντεπ σε μεταφυσικές περιπέτειες | 0 bovary.gr
17|08|2017 14:16
SHARE
ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Νέες ταινίες: Planetarium - H Νάταλι Πόρτμαν και η Λίλυ Ρόουζ Ντεπ σε μεταφυσικές περιπέτειες


Οι ταινίες της εβδομάδας που θα γίνουν αφορμή για τα πιο όμορφα καλοκαιρινά βράδια στο θερινό. 

Το άψογα χορογραφημένο «Bady driver», η Σαρλίζ Θερόν και ο Τζέιμς ΜακΑβόι σε μια κατασκοπική περιπέτεια με άρωμα από τα 80’ς, o Ράιν Ρέινολντς και ο Σάμουελ Τζάκσον ως ξεκαρδιστικό δίδυμο στον « Σωματοφύλακα του εκτελεστή » και δυο ιστορικά δράματα είναι ανάμεσα στις επιλογές της εβδομάδας. 

Baby Driver

Σενάριο- Σκηνοθεσία: Έντγκαρ Ράιτ
Παίζουν: Άνσελ Έλγκορτ, Κέβιν Σπέισι, Λίλι Τζέιμς, Τζον Χαμ, Τζέιμι Φοξ, Τζον Μπέρνταλ, Έϊζα Γκονζάλεζ

 

 

Περίληψη:
Ο Baby είναι ένας οδηγός ειδικός στις αποδράσεις, με αθώα φυσιογνωμία, που μεταφέρει τους πιο σκληρούς εγκληματίες από το σημείο Α στο σημείο Β, με ριψοκίνδυνη χάρη και ένα προσωπικό soundtrack να παίζει για τον ίδιο και μόνο. Δουλεύει για τον αρχηγό μιας συμμορίας που ληστεύει τράπεζες που  αποτελείται από τον πρώην χρηματιστή και νυν εγκληματία Buddy, τη νεαρή  σύντροφό του, Darling  και τον αυθόρμητο, εκρηκτικό Bats,  που είναι επιφυλακτικός απέναντι στην αλλόκοτη στάση του νεαρού οδηγού. Όταν ο Baby ερωτεύεται μια γλυκιά σερβιτόρα, όλα αλλάζουν ξαφνικά.

O Έντγκαρ Ράιτ («Hot Fuzz», «Scott Pilgrim vs. the World»), χορογραφεί άψογα ένα action movie ως ένα μεταμοντέρνο μιούζικαλ που στέκεται στον αντίποδα του «La la land».  
Ο Bady  είναι άσσος στην οδήγηση, όμως κάποτε έκανε το λάθος να κλέψει τον Doc, αρχηγό μιας σπείρας που ληστεύει τράπεζες.  Έτσι είναι υποχρεωμένος να δουλεύει γι’  αυτόν.  Η συμμορία λοιπόν τον  χρήζει οδηγό της: αυτό που πρέπει να κάνει είναι να μεταφέρει τα μέλη της μετά από τις ληστείες  μακριά από την αστυνομία.  Έτσι ο Βaby οδηγεί σαν τρελός στους δρόμους της πόλης ακούγοντας μουσική.  Η ιδιαιτερότητά του οφείλεται στο γεγονός  ότι έχει  πρόβλημα  με την ακοή του κι ένα τραύμα, που συνδέεται με τον θάνατο των γονιών του,  οι  πέθαναν σε αυτοκινητιστικό ατύχημα . Από τότε ο ευαίσθητος Βady, που κυκλοφορεί πάντα με μαύρα γυαλιά, ενορχηστρώνει τον κόσμο γύρω του σε μουσική.   Η συμπεριφορά του προκαλεί αντιδράσεις στα μέλη της σπείρας, που όμως τον έχει ανάγκη  και γι’ αυτό τον ανέχεται. Όταν ο μικρός ερωτευτεί,τότε θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε αυτό που ξέρει καλά να κάνει και σε αυτό που θέλει η καρδιά του.
 Ο Ράιτ σκηνοθετεί  με μαεστρία μια στιλάτη περιπέτεια, χορογραφώντας κάθε της πλάνο πάνω σε ρυθμούς: ακόμα και  οι υαλοκαθαριστήρες στο αυτοκίνητο του Βaby  υπακούουν σε μια καλά συγχρονισμένη κίνηση.  Δημιουργεί  έτσι ένα  σύγχρονο μιούζικαλ, όπου οι ηθοποιοί δεν τραγουδάνε , αλλά κινούνται χορεύοντας, ακολουθώντας ένα  εξαιρετικό soundtrack που περιλαμβάνει πολλά αγαπημένα κομμάτια,  όπως το «Bellbottoms» των Jon Spencer Blues Explosion, το «Neat Neat Neat» των The Damned, το «Brighton Rock» των Queen και το «Hocus Pocus» των Focus. Σύμμαχός του σε αυτό  το εγχείρημα, ο Ryan Heffington., γνωστός για τις χορογραφίες των βιντεοκλίπ του «Chandelier» της Sia και «We Exist» των Arcade Fire. 
Με αναφορές σε  ταινίες παλαιότερων δεκαετιών και ποπ αισθητική ο Ράιτ δημιουργεί ένα περίεργο κράμα, αφηγούμενος ταυτόχρονα την ιστορία αυτού του νεαρού αγοριού, που φροντίζει τον θετό του πατέρα,  δεν θέλει να κάνει κακό σε κανέναν  και μπορεί να θυσιάσει τα πάντα για έναν έρωτα,  συναγωνιζόμενος μια μεγάλη επιτυχία της χρονιάς, το «La la land». Αν μάλιστα η ερωτική ιστορία του ήρωα με την  γλυκιά  Ντέμπορα , για την οποία ελάχιστα μαθαίνουμε, είχε μεγαλύτερη εξέλιξη, τότε  σίγουρα το «Βaby driver» θα έκανε  την έκπληξη φέτος. 
Ο νεαρός  Άνσελ Έλγκορτ, λάτρης της μουσικής και ο ίδιος όπως ο ήρωάς του, έχει απαράμιλλο στυλ και μια  ευάλωτη γοητεία , που σε άλλες εποχές θα τον είχαν κάνει ίνδαλμα σε χρόνο ρεκόρ. Ο  Κέβιν Σπέισι    είναι απολαυστικός ως κακός,   ενώ το υπόλοιπο καστ χορεύει  στους ρυθμούς μια ταινίας  που θα σας καθηλώσει από το πρώτο λεπτό  με το ιδιαίτερο ύφος της.  


 

 Atomic Blonde
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λέιτς
Παίζουν: Σαρλίζ Θερόν, Τζέιμς ΜακΑβόι

 

 

Περίληψη:
Mία αδίστακτη τολμηρή και σέξι πράκτορας της MI6 που φθάνει στο Βερολίνο με μία μυστική αποστολή: να εξιχνιάσει τον φόνο ενός συναδέλφου της και να εντοπίσει μία χαμένη λίστα διπλών πρακτόρων. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα «ταλέντα» της για να παραμείνει ζωντανή και να φέρει εις πέρας την αποστολή της.
H θηλυκή εκδοχή του John Wick  με την Σαρλίζ Θερόν, πιο σκληρή από ποτέ. Ο Ντέιβιντ Λέιτς (John Wick - 2004)  υπογράφει την πρώτη του προσωπική σκηνοθεσία, διακεύαζοντας το graphic μυθιστόρημα  «Goldest City» με νέο νουάρ  ατμόσφαιρα κι  ένα sountrack   με μουσικές που αγαπήσαμε από  τα 80’ς. Η Βρετανή πράκτορας Λορέν Μπράουτον βρίσκεται στο Βερολίνο την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, λίγες μέρες πριν από την πτώση του Τείχους, προκειμένου να εξιχνιάσει την δολοφονία ενός  συναδέλφου της, αλλά και να βρει μια  πολυπόθητη λίστα διπλών πρακτόρων, που διεκδικούν πολλοί.  Στη γερμανική πρωτεύουσα ο σύνδεσμος είναι ο μακιαβελικός Πέρσιβαλ με τον οποίο πρέπει να συνεργαστεί,  όμως η Atomic Blonde  ξέρει να τα βγάζει πέρα μόνη της.

Ο Λέιτς  υιοθετώντας ψυχρούς τόνους στη φωτογραφία του, με σπιντάτο ρυθμό και γρήγορη κάμερα σκηνοθετεί μαεστρικά  όλες τις σκηνές δράσης,  όπου η Θερόν και ο ΜακΑβόι σκοτώνουν  και παλεύουν με όλους τους πιθανούς τρόπους,  ισορροπώντας με ευκολία ανάμεσα στο action movie και την κωμωδία.  Οι μουσικές από τη δεκαετία του ΄80 δίνουν το στίγμα της ταινίας, όπως και  τα στιλάτα ρούχα της  πρωταγωνίστριας  που θυμίζουν κάτι από το στυλ της Μαντόνα εκείνης της εποχής.
Ο Λέιτς προσπαθεί να αποτυπώσει και το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον της πόλης που εκείνες τις μέρες κυριολεκτικά βράζει, αλλά το σενάριο που εστιάζει περισσότερο σε μια ιστορία κατασκοπείας, δεν του αφήνει κα πολλά περιθώρια. Παρ΄ όλα αυτά πετυχαίνει ως ένα βαθμό να περιγράψει την ιστορική συγκυρία χωρίς όμως να μπορεί να εμβαθύνει. Έτσι  υπογράφει ένα φιλμ που έχει μια ιδιαίτερη vintage αισθητική  και  δυναμική σκηνοθεσία,  χωρίς μεγάλες ανατροπές όμως στην πλοκή του.
 Σίγουρα πάντως η ταινία δεν θα ήταν η ίδια χωρίς την  εκρηκτική Σαρλίζ Θερόν: σέξι, ψυχρή και σκληρή υποδύεται με μοναδικό στυλ την πράκτορα Λορέν,  και  μετά την Φουριόζα στο «Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής», αποδεικνύει ότι της πάνε πολύ οι ταινίες δράσης και οι μοιραίες γυναίκες.  Μαζί της ο Τζέιμς ΜακΑβόι , με τη γνωστή του υποκριτική τρέλα, υποδύεται  τον διεφθαρμένο και γοητευτικό Πέρσιβαλ, ενώ και η Σοφία Μπουτέλα ως  αντικείμενο του πόθου της Λορέιν  αποκαλύπτει μια άλλη πλευρά της ερμηνευτικής της γκάμας. 
Η ταινία θα κυκλοφορήσει στις 21 Αυγούστου. 

150 mg (La fille de Brest)
Σκηνοθεσία: Εμανουέλ Μπερκό
Παίζουν: Σίντσε Μπάμπετ Κνούντσεν, Μπενουά Μαγκιμέλ, Σαρλότ Λεμέλ

 

 


Περίληψη:

Σε ένα νοσοκομείο στη Βρέστη μία πνευμονολόγος ανακαλύπτει ότι ανεξήγητοι θάνατοι ασθενών συνδέονται με την λήψη του Mediator, ενός φαρμάκου που κυκλοφορεί στην αγορά εδώ και πολλά χρόνια. Η ταινία ξεδιπλώνει μια σύγχρονη ιστορία Δαυίδ και Γολιάθ:  από το ξεκίνημα της σαν μια απόρρητη υπόθεση, έως την ανακάλυψη της από τα φρενήρη ΜΜΕ και την κορύφωσή της , που ολοκληρώνεται με την αποκάλυψη της αλήθειας.
Η Εμανουέλ Μπερκό σκηνοθετεί ένα ιατρικό δράμα, που αποκαλύπτει τα παιχνίδια των φαρμακοβιομηχανιών εις βάρος της υγείας των ασθενών.
Η Ιρένε Φρανσό είναι μια πνευμονολόγος που εργάζεται στο νοσοκομείο της Βρέστης. Θα ανακαλύψει ότι  το φάρμακο Μediator, σχετίζεται με τους θανάτους κάποιων  διαβητικών ασθενών  και θα ξεκινήσει μια τιτάνια προσπάθεια να πείσει τον Οργανισμό Υγείας ότι το συγκεκριμένο σκεύασμα είναι επικίνδυνο και πρέπει να αποσυρθεί.  Χωρίς πλάτες, η τολμηρή γιατρός  θα  φτάσει ως το  τέλος προκειμένου να αποκαλύψει την αλήθεια, παρά το τίμημα που πρέπει να πληρώσει.

Η Γαλλίδα δημιουργός  στηρίζεται σε μια αληθινή υπόθεση και στη βιογραφία μιας γυναίκας που πάλεψε με τις μεγάλες βιομηχανίες φαρμάκων, αντιμετωπίζοντας  απειλές,  όμως επέμενε μέχρι τέλους και τελικά αποκάλυψε την αλήθεια.

Ακολουθώντας  μια απόλυτα ρεαλιστική γραμμή  η δημιουργός ξεδιπλώνει τον αγώνα της Ιρένε , χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς, και τολμάει να μιλήσει για καυτά θέματα  που αφορούν όλους μας. Ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας βέβαια  στηρίζεται περισσότερο σε αυτά που λέγονται κι όχι τόσο σε γεγονότα, πράγμα που προσδίδει στο όλο εγχείρημα μια θεατρικότητα,  έναν σκόπελο που η Μπερκό ξεπερνάει , κινηματογραφώντας τα πρόσωπα της ιστορίας με κοντινά πλάνα, καταγράφοντας έτσι  όχι μόνο μια επικίνδυνη ιστορία, αλλά  αποτυπώνοντας τελικά την πορεία ενός ανθρώπου προς την αλήθεια. Ταυτόχρονα με μια ντοκουμαντερίστικη διάθεση  περιγράφει το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον της κεντρικής ηρωίδας και το πώς επηρεάζεται από την απόφασή της να τα βάλει με το σύστημα. Το ενδιαφέρον είναι η δημιουργός ότι κρατάει  μια λογική ισορροπία, υποστηρίζοντας  μια κοινωνική προσέγγιση, που δεν τα βάζει με ανθρώπους –τέρατα αλλά με θεσμούς, λέγοντας τελικά ότι το πλαίσιο  μπορεί να αλλάξει, αρκεί να το αποφασίσουν οι άνθρωποι. 
Η πληθωρική Σίντσε Μπάμετ Κνούτσεν  υποδύεται την Ιρένε παθιασμένα και με την ερμηνεία της προσφέρει στην Μπερκό την ανθρώπινη διάσταση μιας ιστορίας που αφορά στο κοινωνικό σύνολο, αποφορτίζοντας με το χιούμορ της  την ατμόσφαιρα σε καίριες στιγμές.  
 

Πλανητάριο (Planeterium)
Σκηνοθεσία: Ρεμπέκα Ζλοτόφσκι
Παίζουν: Λίλι Ρόουζ Ντεπ, Νάταλι Πόρτμαν
 

 

 

Περίληψη:

Παρίσι, τέλη της δεκαετίας του ’30. Η Κέιτ και η Λόρα Μπάρλοου, δύο αδερφές και μέντιουμ, ολοκληρώνουν την περιοδεία τους. Γοητευμένος από το χάρισμά τους, ένας πανίσχυρος Γάλλος παραγωγός, ο Αντρέ Κορμπέν, τις προσλαμβάνει για μια πολύ φιλόδοξη ταινία. Στη δίνη του κινηματογράφου, των πειραμάτων και των συναισθημάτων, η νέα αυτή οικογένεια δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί σύντομα στην Ευρώπη.

Η  Ρεβέκα Ζλοτόφκσι ενώνει την Νάταλι Πόρτμαν και την Λίλι Ρόουζ Ντεπ σε μια ταινία μαγικού ρεαλισμού, που συμμετείχε στο φεστιβάλ της Βενετίας και του Τορόντο. 
Οι δυο αδερφές, η Κέιτ και η Λόρα Μπάρλοου, την δεκαετία του ’30 βγάζουν τα προς το ζην, κάνοντας σεάνς και καλώντας πνεύματα νεκρών. Φτάνοντας στο Παρίσι, όπου και ολοκληρώνουν την περιοδεία τους,  γνωρίζονται με τον  κινηματογραφικό παραγωγό Αντρέ Κορμπέν. Εκείνος,  αναζητώντας μια σύνδεση με το παρελθόν,  αποκτάει σχεδόν μια εμμονή με την μικρή Λόρα, η οποία  έχει και το χάρισμα- η αδερφή της  λειτουργεί ως ατζέντης- και  αποφασίζει να κάνει μια ταινία, φιλοδοξώντας να καταγράψει  μια αληθινή πνευματική συνεδρία. Η  Κέιτ αποδεικνύεται όμως περισσότερο ταλαντούχα από την Λόρα, οπότε εκείνη παίρνει τον ρόλο.  Σταδιακά , η υποκριτική φαίνεται να την κερδίζει, ενώ η αδερφή της  συνεχίζει τις επαφές της με τον παραγωγό, γεγονός που προκαλεί  εκρήξεις ζήλιας.

Η  Σλοτόφσκι επιχειρεί να προσεγγίσει τον χώρο του μεταφυσικού και γι 'αυτό κινεί  συνεχώς τους ήρωές της ανάμεσα στη σκιά και στο έντονο φως, πετυχαίνοντας να δημιουργήσει σε στιγμές μια  υποβλητική ατμόσφαιρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ιστορία που έχει στα χέρια της δεν μπορεί να πάει και πολύ μακριά, ενώ οι χαρακτήρες της μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων. Για παράδειγμα η εμμονή του Κορμπέν με τον πνευματισμό, αν και συνδέεται με κάποιο τραύμα του, εξαντλείται σχετικά γρήγορα, ενώ πολύ εύκολα αντιμετωπίζεται η έκδοσή του από τις γαλλικές αρχές στους Ναζί , καθώς ο ίδιος ήταν Εβραίος- πράγμα που η σκηνοθέτης έχει εμπνευστεί από την αληθινή ιστορία του παραγωγού Μπέρναρντ Νατάν. Επιπλέον καθ’ όλη τη διάρκεια υποφώσκει  το σεξουαλικό στοιχείο, που περιπλέκει την κατάσταση  ακόμα περισσότερο, καθιστώντας τις σχέσεις των προσώπων αμφίσημες. 
Η Νάταλι Πόρτμαν, πάντα γοητευτική, χωρίς να έχει στα χέρια της έναν ρόλο αντάξιό της, ισορροπεί ανάμεσα στην αυστηρότητα και τη θηλυκότητα, ενώ  η Λίλι Ρόουζ Ντεπ με την αθωότητά της προσδίδει μια ενδιαφέρουσα διάσταση στην μικρή Λόρα.
 

Ο Σωματοφύλακας του Εκτελεστή (The Hitman’s Bodyguard)

Σκηνοθεσία: Πάτρικ Χιούζ
Παίζουν: Ράιαν Ρέινολντς, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Γκάρι Όλντμαν, Σάλμα Χάγιεκ

 

 

Περίληψη:

Ο κορυφαίος σωματοφύλακας στον κόσμο καλείται να προστατεύσει τη ζωή του θανάσιμου εχθρού του, ενός από τους πιο διαβόητους εκτελεστές του πλανήτη. Ο ασταμάτητος σωματοφύλακας και ο αδίστακτος δολοφόνος είναι για χρόνια αντιμέτωποι, αλλά τώρα θα βρεθούν μαζί για ένα απίστευτα τρελό εικοσιτετράωρο. Κατά τη διάρκεια της άγριας περιπέτειας που θα τους μεταφέρει από την Αγγλία έως τη Χάγη, θα αντιμετωπίσουν καταδιώξεις με αυτοκίνητα, αλλόκοτες περιπέτειες με το πλοίο, αλλά και έναν ανελέητο δικτάτορα της Ανατολικής Ευρώπης, που διψάει για αίμα.

Μια κωμωδία που συνδυάζει δράση και περιπέτεια, αλλά κατά βάση χρωστάει πολλά στην καλή χημεία του πρωταγωνιστικού της διδύμου. Ένας κορυφαίος σωματοφύλακας που μετά από μια αποτυχία έχει χάσει την αίγλη του, πρέπει να συνοδεύσει ένα διαβόητο εκτελεστή στη Χάγη, προκειμένου να καταθέσει εναντίον ενός Λευκορώσου δικτάτορα. Αν κι αυτή τη φορά δεν τα καταφέρει, θα περάσει στα αζήτητα. ‘Έτσι πρέπει να υπομείνει τον απρόβλεπτο κατάδικο και να αναμετρηθεί με τον χρόνο, τη μαφία που τους κυνηγάει αλλά και τη θλίψη του για τον χωρισμό του από την αγαπημένη του. Κι ενώ μεθοδικά ακολουθεί το σχέδιό του, πάντα ο « εχθρός» του τον εκπλήσσει με τις ικανότητές του, που φυσικά δημιουργούν ακόμα περισσότερους μπελάδες.

Ο Πάτρικ Χιούζ έχει στα χέρια του ένα σενάριο με πολύ πετυχημένους διαλόγους και ξεκαρδιστικές σκηνές, ακραίους χαρακτήρες που μπορούν να πυροβολούν και ταυτόχρονα να αναλύουν τα αισθηματικά τους, ή να ερωτεύονται μέχρι θανάτου ενώ γύρω τους γίνεται ο χαμός, και μια ιστορία με αρκετές ανατροπές παρά το αναμενόμενο φινάλε της. Και ναι μεν κρατάει έναν καλό ρυθμό, δεν καταφέρνει όμως να απογειώσει σκηνοθετικά την ταινία, ούτε να εξελίξει μια βασική της θέση, που τη θέτει ο κεντρικός του ήρωας: «τελικά είναι καλύτερο να σκοτώνεις ή να προστατεύεις τους κακούς;»

Το σίγουρο όμως είναι ότι οφείλει πολλά στους ηθοποιούς του. Ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον με απίστευτα βιτριολικό χιούμορ θα μπορούσε άνετα να είναι χαρακτήρας από μια μαύρη κωμωδία του Ταραντίνο, ο Ράιν Ρέινολντς στο πλευρό του λειτουργεί εξαιρετικά ως ο μεθοδικός του αντίποδας, ενώ ο πάντα ιδιαίτερος Γκάρι Όλντμαν κάνει αισθητή την σύντομη παρουσία του ως αδίστακτος δικτάτορας.

 

Αβέβαιος θρίαμβος (Incerta Gloria/ Uncertain Glory)
Σκηνοθεσία: Αγκουστί Βιγιαρόνγκα 
Παίζουν: Μαρσέλ Μπορράς, Νούρια Πριμς, Μπρούνα Κουζί, Οριόλ Πλα, Τερελέ Πάβεζ, Χουάν Ντιέγκο

 

 


 Περίληψη:

Ισπανία, 1937. Ο Λουίς είναι ένας στρατιώτης που δεν πιστεύει στον πόλεμο που υπηρετεί. Ενώ βρίσκεται σταθμευμένος με το στράτευμά του σε ανενεργή θέση, ερωτεύεται παράφορα την Καρλάνα, μια μοιραία γυναίκα που διψά για εξουσία. Εκείνη τον ξεγελά και ποδοπατά την αυτοπεποίθησή, παρασέρνοντάς τον σε ένα σπιράλ πάθους, προδοσίας και ταπείνωσης που θα έχει καταστροφικές συνέπειες για όλους.

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης  Αγκουστί Βιγιαρόνγκα, («Μαύρο Ψωμί»)  επιστρέφει με τον « Αβέβαιο Θρίαμβο», συμπληρώνοντας την τριλογία του πάνω στον Εμφύλιο Πόλεμο της Ισπανίας.  Αυτή τη φορά βασίζεται  στο αριστουργηματικό κλασικό ομώνυμο μυθιστόρημα του Καταλανού Χοάν Σάλες , που θεωρείται η καλύτερη καταγραφή  του πολέμου και δη  από την πλευρά των Ρεμπουπλικανών. 
Ο Λούις  είναι ένας αξιωματικός του Δημοκρατικού Στρατού που αμφισβητεί τον πόλεμο. Όταν με το στράτευμά του βρίσκεται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη  θα ερωτευτεί την μεγαλύτερή του Καρλάνα  μια   φιλόδοξη χήρα, με σκοτεινό παρελθόν που επιθυμεί να αποκτήσει δύναμη. Εκείνος, αν και δεσμευμένος με την Τρίνι με την οποία έχει αποκτήσει κι ένα  παιδί, θα αφεθεί στην γοητεία της και  θα τη βοηθήσει να  πετύχει τα σχέδιά της . Ο καλύτερός του φίλος, ο  Χούλι,  που είναι ερωτευμένος με την Τρίνι, όταν θα μάθει την προδοσία  του, θα οδηγηθεί στα άκρα και θα αυτομολήσει στο αντίπαλο στρατόπεδο.  Η επίσκεψη της Τρίνι στην μικρή πόλη θα επιφέρει μια σειρά από γεγονότα που θα αποκαλύψουν τις πιο  σκοτεινές πλευρές των  προσώπων, σε μια  ακραία ιστορία πάθους κι  επιβίωσης. 
Ο Βιγιαρόνγκα εστιάζει στην ηθική κατάπτωση και στη βία που επιφέρει ο πόλεμος πάνω στις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, κινηματογραφώντας με  ρεαλιστικότητα σκληρές σκηνές, όμως  φαίνεται να αδιαφορεί πλήρως για τον ίδιο τον πόλεμο, σε τέτοιο βαθμό που συχνά ξεχνάμε ότι η όλη ιστορία εκτυλίσσεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο Σάλες   ξέρει να διεισδύει βαθιά στην ψυχή των ηρώων του και τους κινεί  στα άκρα, καταγράφοντας  τελικά πώς αυτός ο πόλεμος κατέστρεψε μια ολόκληρη γενιά, φροντίζοντας πάντα να δείχνει την  άλλη όψη του νομίσματος. Όμως ο Βιγιαρόνγκα, ενώ αποτυπώνει άρτια την εποχή από αισθητικής άποψης, συχνά ξεχνά την περιρρέουσα  ατμόσφαιρα, καταλήγοντας σε   ναΐφ συμπεράσματα σχετικά με τα κίνητρα των προσώπων του,  γεγονός που τελικά  προκαλεί ασάφεια  ως προς τις προθέσεις  και τις θέσεις τους.  
 Οι ηθοποιοί του πάντως τολμούν  ενδιαφέρουσες ακροβασίες, με την γοητευτική και μυστηριώδη Νούρια Πριμς να  ξεχωρίζει, αποδίδοντας την άμετρη φιλοδοξία και το τραύμα της μοιραίας Καρλάνα.

 

ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΕΣ

Η Λάμψη (The Shining)

Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Παίζουν: ζακ Νίκολσον, Σέλεϊ Ντιβάλ, Σκάτμαν Κρόδερς, Ντάνι Λόιντ

 

 

Περίληψη:

O Τζακ Τόρανς , ένας συγγραφέας τρόμου, χρειάζεται έμπνευση για το νέο του βιβλίο και ελπίζει πως με το να γίνει, ο νέος επιτηρητής ενός παλιού ξενοδοχείου στο Κολοράντο (Ξενοδοχείο ΘΕΑ) θα του δώσει αρκετή έμπνευση για τη συγγραφή ενός καλού μυθιστορήματος τρόμου. Μαζί του έρχονται η σύζυγός του Γουέντι και ο γιος του, Ντάνυ , οι οποίοι γνωρίζονται με τον σεφ του ξενοδοχείου, Ντικ Χάλοραν, πριν εκείνος αναχωρήσει. Ο Ντικ αντιλαμβάνεται τις τηλεπαθητικές ικανότητες του Ντάνι (η λεγόμενη "Λάμψη") και, έχοντας κι εκείνος τις ίδιες ικανότητες, τον καθησυχάζει πως αν κάτι συμβεί, θα τον ειδοποιήσει τηλεπαθητικά. Ωστόσο, το ξενοδοχείο φαίνεται πως είναι στοιχειωμένο από τα φαντάσματα των προηγούμενων επιτηρητών και τρομακτικές εικόνες παραβιάζουν το μυαλό του Ντάνι. Εν τω μεταξύ, ο Τζακ βρίσκεται στα πρόθυρα της τρέλας πριν τον καταλάβουν τα διαβολικά πνεύματα του ξενοδοχείου και προσπαθήσει να δολοφονήσει την οικογένειά του.

Η «Λάμψη» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ παραμένει πάντοτε –εκτός από μια πολύ τρομακτική ταινία– μια από τις καλύτερες μεταφορές best-seller του Στίβεν Κινγκ στο σινεμά. Bασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του συγγραφέα, o μεγάλος δημιουργός υπογράφει ένα εξαίσιο δείγμα ψυχολογικού τρόμου που έμελλε να γίνει κλασικό – περισσότερο κι από το μανιασμένο πρόσωπο του Τζακ Νίκολσον στη διάσημη σκηνή με το τσεκούρι. 

Εκμηδενίζοντας τη χρονική απόσταση ανάμεσα στο 1980, οπότε και βγήκε στις αίθουσες (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στις 22 Δεκεμβρίου του 1980), η ταινία που θα έφερνε τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ πιο κοντά στον τρόμο της συντηρητικής Αμερικής και ακόμη πιο βαθιά στο λαβύρινθο ενός βασανισμένου μυαλού, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2016 στην Αγγλία με τα 24 επιπλέον λεπτά, που είχαν προβληθεί προηγουμένως μόνο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Πανέμορφη, ιστορική, τόσο μοντέρνα σαν να γυρίστηκε σήμερα , η «Λάμψη» στην επανέκδοσή της αναμένεται συγκλονίζει το κοινό για 144 λεπτά ακόμα και σήμερα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν πρωτοπροβλήθηκε η ταινία έλαβε αρνητικές κριτικές- μάλιστα προτάθηκε για τα βραβεία Χρυσά Βατόμουρα. Με τον καιρό η αξία της εκτιμήθηκε και σήμερα θεωρείται από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών καθώς και ένα από τα αριστουργήματα του Κιούμπρικ. 

Προβάλλεται σε επανέκδοση με ψηφιακή κόπια αποκλειστικά στο Σινέ Παρί από τις 21 Αυγούστου.

 

Ο Κονφορμίστας (Il conformista), Ιταλία, 1970
Σκηνοθεσία: Μπερνάντο Μπερτολούτσι
Παίζουν: Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Στεφανία Σαντρέλι, Γκαστόνε Μοσίν, Ντομινίκ Σαντά, Πιέρ Κλεμεντί.

 

 

Περίληψη:

Ρώμη, δύο χρόνια πριν το ξέσπασμα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Μαρσέλο ζει μια απόλυτα συμβατική ζωή. Δουλεύει για το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, είναι παντρεμένος με μία μικροαστή αλλά κοινωνικά αποδεκτή γυναίκα και πηγαίνει στην εκκλησία σε τακτά διαστήματα. Όταν το αφεντικό του θα του ζητήσει να σκοτώσει έναν πρώην καθηγητή του, ο Μαρσέλο θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών του.

Η ταινία, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια, κινείται μέσα από μια πολύπλοκη και δαιδαλώδη αφηγηματική δομή, χωρίς καμία χρονολογική εξέλιξη, όπου τα flash-back αλληλοεπικαλύπτονται υπονομεύοντας και παγιδεύοντας συνεχώς τον παράγοντα χρόνο σε μια ονειρική διάσταση.

Η δυναμική μελέτη του Ιταλού σκηνοθέτη αφορά στη ψυχο-σεξουαλική αποσύνθεση ενός άντρα στην Ιταλία της δεκαετίας του '30, που περνά τη ζωή του προσπαθώντας να ζήσει όσο πιο συμβατικά μπορεί, για να ξεχάσει μια παιδική σεξουαλική εμπειρία με έναν ενήλικα, και προσφέρεται να παίξει τον ρόλο του κατασκόπου για τους φασίστες.

Ο Βιτόριο Στοράρο, ο μεγαλύτερος διευθυντής φωτογραφίας του 20ου αιώνα, ζωγραφίζει τα πλάνα-πίνακες της ιμπρεσιονιστικής σκηνοθετικής θεώρησης του Μπερτολούτσι, ενώ ο Ζoρζ Ντελερού ντύνει διακριτικά την εικόνα με ήχο. Πρόκειται για το αριστούργημα του Μπερτολούτσι, που κινηματογραφεί με ποιητικό μίσος, έναν χαρακτήρα τον οποίο ουδέποτε δικαιολογεί και ούτε προσκαλεί τον θεατή να το κάνει, εναποθέτοντας σε αυτόν την ηχηρή αποδοκιμασία του για τη στάση της ιταλικής κοινωνίας απέναντι στον φασισμό. Ο δημιουργός επιλέγει μεν να βλέπει την πολιτική σε δεύτερο πλάνο, προβάλλοντας τον παράγοντα άνθρωπο μέσα στις πολιτικό-κοινωνικές συνθήκες, όμως καυτηριάζει τον κομφορμισμό, τονίζοντας ότι ιδανικός σύμμαχος του φασισμού είναι ο πολίτης που είναι έτοιμος να συμβιβαστεί με οτιδήποτε για να επιβιώσει.

«Ο Κονφορμίστας » έγινε παγκόσμια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία κι επηρέασε βαθύτατα τη νέα γενιά Αμερικανών σκηνοθετών των αρχών της δεκαετίας του 70 ( Κόπολα, Σκορσέζε, Ντε Πάλμα και Σραίηντερ).

 

Επτά Φορές Γυναίκα (Woman Times Seven)

Σκηνοθεσία: Βιτόριο Ντε Σίκα
Παίζουν: Σίρλεϊ ΜακΛέιν, Πίτερ Σέλερς, Βιτόριο Γκάσμαν

 

 

Περίληψη:

Μια κλασική ταινία με την Σίρλει Μακ Λέιν να υποδύεται επτά διαφορετικούς χαρακτήρες γυναικών σε μια χαριτωμένη σπονδυλωτή ταινία που υπογράφει ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης.

Ακολουθώντας τη νεκροφόρα που περιέχει τα λείψανα του συζύγου της, στην πρώτη ιστορία η πανέμορφη Πολέτ, με έκπληξη θα δεχτεί τις ανήθικες προτάσεις ενός άλλου άνδρα (σε cameo θλιμμένου συγγενή εμφανίζεται ο ίδιος ο Ντε Σίκα).

Στη δεύτερη ιστορία, η Μαρία Τερέζα, έξαλλη από την απιστία του συζύγου της με την καλύτερη φίλη της, αποφασίζει να κάνει έρωτα με τον πρώτο άντρα που θα βρεθεί μπροστά της. Στην τρίτη, ένας Σκοτσέζος και ένας Ιταλός βρίσκονται στο δωμάτιο μιας μεταφράστριας των Ηνωμένων Εθνών που ψάχνει να βρει τη σεξουαλική της ταυτότητα ( σε cameo η φωτογραφία του Μάρλον Μπράντο).
Στην τέταρτη, η Έντιθ, μια παμπόνηρη σύζυγος ενός επιτυχημένου συγγραφέα, αποφασισμένη να προκαλέσει το ενδιαφέρον του πάση θυσία, υποδύεται την ηρωίδα ενός βιβλίου του. Εκείνος την περνάει για τρελή και το πανηγύρι ξεκινάει. Στην πέμπτη ιστορία, η Εύα, σύζυγος ενός εκατομμυριούχου, προκειμένου να εντυπωσιάσει με ένα βραδινό φόρεμα αποκλειστική δημιουργία ενός μοντελίστ, στην Όπερα, είναι ικανή να φτάσει στο έγκλημα. Στην έκτη, δυο εραστές αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν με τα ρούχα που θα φορούσαν στο γάμο τους που δεν θα γίνει ποτέ. Τα διαδικαστικά της αυτοκτονίας, όμως θα τους προκαλέσουν τρελό πονοκέφαλο! Και τέλος, δυο φιλενάδες σε ένα καφέ παρατηρούν πως ένας κομψός κύριος τις «καρφώνει».
Κολακευμένες και περίεργες αποφασίζουν φεύγοντας, να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους για να δουν ποιαν από τις δυο θα ακολουθήσει. Κι ενώ μια ξαφνική χιονοθύελλα παραλύει το Παρίσι, ο μυστηριώδης κύριος ακολουθεί τελικά μία, την Τζην.