Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1964, η Hulanicki και ο Fitz-Simon είχαν ανοίξει το πρώτο τους κατάστημα σε ένα πρώην φαρμακείο, μεταφέροντας δύο φορές την επιχείρηση σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60. Το 1966, το δεύτερο κατάστημα άνοιξε στην Kensington Church Street - όπου η συντάκτρια της Vogue Anna Wintour, ως γνωστόν, έκανε ένα πέρασμα ως κορίτσι του Σαββάτου. Μάλιστα χαρακτηρίστηκε από το Vanity Fair ως «το πιο εξωτικό κατάστημα στο Λονδίνο». Και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, άνοιξε μια μπουτίκ στο πολυκατάστημα Bergdorf Goodman της Νέας Υόρκης.
«Μια πράξη γενναιότητας»
Ο σχεδιαστής εσωτερικών χώρων Thomas είχε ήδη σχεδιάσει το σπίτι των Hulanicki και Fitz-Simon και το τρίτο κατάστημα Biba το 1968, προτού τον προσεγγίσουν για το κατάστημα - ορόσημο των επτά επιπέδων. «Ο Φιτζ μου είπε να σχεδιάσω δύο ορόφους (του Big Biba), αλλά εγώ τα ήθελα όλα», λέει στο CNN για την αρχική του εμπλοκή. «Μια στιγμή απόλυτης τρέλας, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Τιμ (Γουίτμορ, ο δημιουργικός του συνεργάτης) κι εγώ ήμασταν πρώην φοιτητές ζωγραφικής που δουλεύαμε από το δωμάτιό μου. Ήταν μια εξαιρετική πράξη γενναιότητας εκ μέρους τους, να μας δώσουν το έργο, κάτι που δεν θα συνέβαινε σήμερα».
Ο σχεδιασμός του επταόροφου Big Biba ήταν αναζωογονητικός, δήλωσε ο Thomas, εξηγώντας ότι ο ίδιος και ο Γουίτμορ συνεργάστηκαν στενά με τον Hulanicki καθ' όλη τη διάρκεια. «Το Biba ήταν πάντα μια αντανάκλαση της ζωής της Barbara», σημείωσε, "έτσι επειδή η Barbara είχε ένα παιδί, φυσικά και είχαμε έναν παιδικό όροφο», με διακόσμηση εμπνευσμένη από το Disney World, μια βόλτα με καρουζέλ και ένα παιδικό καφέ σε μινιατούρα εξοχικού σπιτιού με σκαμνάκια. Τα Σάββατα, ένας ηθοποιός επισκεπτόταν και διάβαζε παραμύθια και ένας βρεφονηπιακός σταθμός - μια επαναστατική ιδέα για το λιανεμπόριο μόδας σήμερα, πόσο μάλλον πριν από 50 χρόνια - επέτρεπε στους γονείς να εξερευνήσουν ελεύθερα τους άλλους ορόφους.
Ένα τμήμα για μητέρες και ένας χώρος για παιδιά 11-13 ετών ήταν επίσης σύγχρονα για την εποχή, όπως και η εισαγωγή κοινών δοκιμαστηρίων - αν και πιστά στο πνεύμα της εποχής, πολλοί πελάτες φέρονται να άλλαζαν στη μέση του ίδιου του καταστήματος.
Αλλού, τα ανδρικά ρούχα κατέλαβαν τον τρίτο όροφο, με ένα τμήμα «ερωτικού shopping» για την αγορά πιο αισθησιακών ειδών με διακριτικότητα. Τα είδη οικιακής χρήσης με την επωνυμία Biba βρίσκονταν στον επάνω όροφο. Ενώ κάθε όροφος είχε το δικό του θέμα (το μαιευτήριο, για παράδειγμα, ήταν εξοπλισμένο με υπερμεγέθη έπιπλα, εμπνευσμένα από τη μουσική κωμωδία του Ken Russell "The Boyfriend" του 1971), το μεγαλύτερο μέρος του καταστήματος ήταν επιπλωμένο στο χαρακτηριστικό μαύρο και χρυσό χρώμα της Biba, με καθρέφτες, φτερά στρουθοκαμήλου και χαρακτηριστικά λεοπάρ.
Ενώ η Wintour δεν ασχολήθηκε για πολύ με τις πωλήσεις, το προσωπικό του Big Biba αποτέλεσε ζωτικό στοιχείο της όλης εμπειρίας, λέει ο Thomas. «Τους άρεσε να δουλεύουν εκεί, ήταν το κλαμπ τους», είπε.
Η ελευθερία και το diversity ήταν πάντα στο επίκεντρο, από την πρώτη πλήρη σειρά καλλυντικών για το μαύρο δέρμα έως τις διαφημίσεις για την Biba στον εκκολαπτόμενο gay τύπο (η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε στην Αγγλία το 1967).
«Η φιλοσοφία εκεί ήταν ισότιμη και το προσωπικό ήταν κατά 95% γυναίκες. Υπήρχαν μερικοί οδηγοί βαν που ήταν μάγκες, αλλά αυτό ήταν», λέει ο Pel.
Ήταν μια απόλυτη επιτυχία. Όταν το 1974 το κατάστημα άνοιξε τους θρυλικούς κήπους στην ταράτσα του, έκανε ένα πάρτι που περιγράφηκε στον βρετανικό Τύπο ως «σαν να μπαίνεις σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό μάλλον χαρούμενης ηθικής εξαχρείωσης». Σύμφωνα με την Hulanicki, κατά τη διάρκεια της διετούς λειτουργίας του, το Big Biba ήταν το νούμερο δύο τουριστικό αξιοθέατο της βρετανικής πρωτεύουσας μετά τον Πύργο του Λονδίνου, με το παλάτι του Μπάκιγχαμ να είναι το νούμερο τρία.
Αλλά η επιτυχία της Biba ήταν σύντομη. Το 1969, η ανεξάρτητη εταιρεία πούλησε την πλειοψηφία των μετοχών της σε μια άλλη βρετανική εταιρεία λιανικής πώλησης μόδας Dorothy Perkins, η οποία, τον Αύγουστο του 1973 (ένα μήνα πριν ανοίξει το Big Biba), αγοράστηκε στη συνέχεια από μια εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων με την επωνυμία British Land. Το υψηλό κόστος διατήρησης του καταστήματος και η παραπαίουσα βρετανική οικονομία στα μέσα της δεκαετίας του '70 οδήγησε τους ιδιοκτήτες να κλείσουν κάποιους ορόφους. Τον Μάρτιο του 1975, τελικά, έκλεισε και το υπόλοιπο κατάστημα.
Έξι δεκαετίες μετά, ωστόσο, η κληρονομιά της Biba ξεπερνά το αποτύπωμά της στον κεντρικό δρόμο. Τα χαμηλού κόστους αλλά καλοφτιαγμένα ρούχα της είναι ακόμη και σήμερα περιζήτητα, με σχέδια-κληροτεχνήματα που μερικές φορές πωλούνται στη λιανική για εκατοντάδες δολάρια. Όπως σημειώνει ο Pel, «τα ρούχα της Biba είναι ένα μάθημα τόσο στους καταναλωτές όσο και στους λιανοπωλητές ότι η φθηνή μόδα δεν χρειάζεται να είναι αναλώσιμη».
Στον κατάλογο της έκθεσης, ο οποίος είναι γραμμένος από τον Pel, υπάρχει ένα απόσπασμα της Hulanicki από το 1970. Σε αυτό, λέει ότι στόχος της ήταν «να δημιουργήσει μια φανταστική ατμόσφαιρα. Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να πάνε κάπου, κάπου που δεν είναι "φλατ". Και δεν χρειάζεται απαραίτητα να αγοράσουν κάτι, απλά να νιώσουν πιο ευτυχισμένοι».
Το shopping therapy πολύ μπροστά για την εποχή του.
