Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που προβληματίζονται αν τελικά η γλουτένη πρέπει να υπάρχει στη διατροφή τους ή όχι, αν έχουν δυσανεξία στη γλουτένη, αν είναι υπεύθυνη για την αύξηση βάρους ή για το φούσκωμα στη κοιλιά. Η Τζένη για 10 χρόνια απέφευγε την γλουτένη και κατέγραψε την εμπειρία της.
«Στα 13 μου χρόνια, συνειδητοποίησα ότι τα chicken nuggets είναι φτιαγμένα από αληθινά κοτόπουλα και έγινε χορτοφάγος. Έκτοτε οι επιλογές μου ήταν ζυμαρικά, bagels και πίτσα. Τα λαχανικά και τα φρούτα δεν έφυγαν ποτέ από τη διατροφή μου. Το κρέας δεν ξαναμπήκε στη ζωή μου. Μόνο που άρχισα να αντιμετωπίζω προβλήματα με το πεπτικό μου σύστημα (συγκεκριμένα είχα σοβαρό πρόβλημα δυσκοιλιότητας) . Έτσι δοκίμασα να αποβάλλω την γλουτένη από τη διατροφή μου.
Πραγματικά, την πρώτη ημέρα που έφαγα τροφές χωρίς γλουτένη, ένιωσα καλύτερα. Χωρίς όλα αυτά τα κρακεράκια, τα δημητριακά, τα μπολ με μακαρόνια, άρχισα να νιώθω μικρότερο φούσκωμα στην κοιλιά. Έτσι, βλέποντας πια ότι η γλουτένη δεν μου κάνει καλό, επικεντρώθηκα σε τροφές που δεν την περιέχουν, όπως φρούτα και λαχανικά. Τις πρώτες εβδομάδες, ήμουν μια άλλη. Αλλά είχα βγάλει από την ζωή μου όλα τα αγαπημένα μου φαγητά.
Μετά τις δύο πρώτες εβδομάδες, άρχισα να αισθάνομαι λυπημένη. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν θα ξαναέτρωγα αγαπημένες μου τροφές. Άρχισα να ονειρεύομαι ότι τρώω κλεφτά muffins από τον φούρνο, ότι πέφτω με τα μούτρα σε μπωλ με δημητριακά. Σκεφτόμουν συνεχώς ό,τι δεν μπορούσα να φάω. Άρχισα να πενθώ για τις φορές που είχα βγει με φίλους και είχα αρνηθεί ένα κομμάτι πίτσα ακόμα, μια μπύρα, ένα κομμάτι γλυκό από τούρτα γενεθλίων. Είναι ανόητο να στενοχωριέσαι για την τυρόπιτα που δεν τρως, αλλά ήταν μια πραγματικότητα για μένα. Πριν πέσω σε κατάθλιψη, επισκέφθηκα ένα κατάστημα με είδη διατροφής και βρήκα προιόντα χωρίς γλουτένη, εναλλακτικά. Τα αγόρασα όλα και τα έφαγα όλα. Άρχισα να αγοράζω τρόφιμα που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν θα έτρωγα ποτέ, όπως βάφλες χωρίς γλουτένη και τάρτες χωρίς γλουτένη.
