Αποδοχή, εμπιστοσύνη, κατανόηση, τα τρία κλειδιά που ανοίγουν την πόρτα της ασφάλειας για το παιδί μέσα στο σπίτι. Υπάρχουν φράσεις που ειπώθηκαν δια στόματος των γονιών πάνω στην ένταση της στιγμής.
Οι γονείς μπορεί να τις ξέχασαν, το παιδί ποτέ. Η λεκτική ενδοοικογενειακή βία προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες στη συναισθηματική ζωή του παιδιού που όμως ως μελλοντικός ενήλικας υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τις προκαλέσει και ο ίδιος. Υπάρχουν φράσεις που ακούμε συχνά μέσα στο σπίτι, ανώδυνες και «αθώες». Φαινομενικά. Γιατί στην βάση τους είναι ιδιαιτέρως σκληρές.
1) «Πάψε να κλαις»: Το παιδί που κλαίει, εκφράζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο γιατί έχει συγκεκριμένο λόγο: είτε πονάει, είτε πεινάει, είτε ζηλεύει, είτε βαριέται, είτε έχει στενοχωρηθεί. Όταν απλά του υποδεικνύεις να μην κλαίει, του δείχνεις ότι δεν αποδέχεσαι το συναίσθημά του. Συζήτησε μαζί του. Η εύκολη λύση του «Σταμάτα» δεν βοηθά. Φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.
2) «Αν μ’ αγαπάς, φάε όλο σου το φαγητό – μάζεψε τα παιχνίδια σου – κάτσε να διαβάσεις»: Το παιδί αντιλαμβάνεται την έννοια της αγάπης διαστρεβλωμένα. Η αγάπη δεν εκβιάζεται, δεν ανταλλάσσεται, δεν μετριέται.
