Ευτυχισμένη είναι η γυναίκα που αισθάνεται ωραία μέσα στο σώμα της!
Μπορεί τα περασμένα χρόνια στη βιομηχανία της μόδας να κυριαρχούσε το μότο «όσο πιο αδύνατη, τόσο πιο όμορφη και υγιής», όμως η μόδα του «σκίνι» σωματότυπου τείνει να περιοριστεί εδώ και καιρό.
Το xsmall και το small αντικαθίστανται από το large και το xlarge και αυτό γιατί οι γυναίκες μαθαίνουν να συμφιλιώνονται με την εικόνα τους, να αγκαλιάζουν τις ατέλειες τους και να αισθάνονται υπερήφανες για αυτό που είναι.
Οπως ακριβώς οι παρακάτω έξι plus sized Αμερικανίδες, που υποστηρίζουν δημόσια ότι οι ετικέτες με το μέγεθος των ρούχων δεν είναι τίποτα άλλο παρά ασήμαντοι αριθμοί.
Γεμάτες δυναμισμό και αυτοπεποίθηση, μιλούν ανοιχτά για τα συναισθήματα τους όταν το βάρος τους άρχισε να αυξάνεται, για τις συμβουλές που θα έδιναν στον εαυτό τους αν ήταν στην εφηβεία, αλλά και σε άλλες γυναίκες που «παλεύουν» με την εξωτερική τους εμφάνιση.
- Μέγκαν: «Πιστεύω, πως κανείς δεν είναι ενθουσιασμένος με την εικόνα του σώματος του στη ζωή του, όμως εγώ άρχισα να αντιμετωπίζω πρόβλημα κατά τα σχολικά χρόνια, κάπου στην εφηβεία μου. Μου έλεγαν ότι έπρεπε να χάσω βάρος, ότι τα πόδια μου ήταν κοντά και τα χέρια μου πλαδαρά λόγω του πάχους. Δεν αισθανόμουν όμορφα, γιατί ήταν δύσκολο να καταλάβω ποια πραγματικά ήταν η εικόνα μου, όταν οι άλλοι μου παρουσίαζαν κάτι τέτοιο. Τώρα βέβαια, ως ενήλικη πια το σκέφτομαι αλλιώς. Αν είχα τη δυνατότητα να μιλήσω στην έφηβη Μέγκαν, θα της έλεγα ότι όσο ο χρόνος περνάει, τόσο πιο πολύ ωριμάζεις και συνειδητοποιείς ποια πραγματικά είσαι, όπως εγώ που κατάλαβα ότι είμαι υπέροχη. Θα πρότεινα σε κάθε γυναίκα που είναι δυσαρεστημένη με την εμφάνιση της, να κοιτάζεται καθημερινά στον καθρέφτη και να διακρίνει ένα έστω στοιχείο που της αρέσει επάνω της. Δεν αναφέρομαι μόνο στο σώμα, αλλά ακόμα και σε ένα ζευγάρι σκουλαρίκια. Είναι ένας έξυπνος τρόπος για να αρχίσει κανείς να αγαπάει την εικόνα του!».
- Χαντάσα: «Ημουν πάντοτε ένα παχουλό κορίτσι και αυτό ήταν ο λόγος που οι άνθρωποι γύρω μου με σχολίαζαν. Ακόμα και η οικογένεια μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην αισθάνομαι κανονική. Νόμιζα πως μια κανονική σιλουέτα σημαίνει να είσαι αδύνατη και ψηλή, χωρίς κανένα ψεγάδι στο σώμα. Συνήθιζα λοιπόν να συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλα κορίτσια, είτε συμμαθήτριες είτε άγνωστες, είτε πρότυπα της τηλεόρασης. Το ξεπέρασα όμως. Και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η ενασχόληση μου με το μόντελινγκ αλλά και η θρησκεία μου. Προσπαθώ τώρα να αγκαλιάσω το σώμα και το δέρμα μου και να αναδείξω τα πιο δυνατά μου σημεία, όπως τα χέρια μου».
