Στην περίπτωση που σκέφτεσαι, τι θα συμβεί στο σώμα σου, αν πάψεις να καταναλώνεις μια συγκεκριμένη ομάδα τροφίμων, η απάντηση βρίσκεται εδώ.
Το φαγητό είναι για κάποιους ανθρώπους αγγαρεία ή ανάγκη επιβίωσης, που ικανοποιεί τη λαχτάρα τους όταν ακούνε το στομάχι τους να διαμαρτύρεται και να γουργουρίζει.
Ενώ για άλλους το φαγητό αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής, που συνδέεται με τις καλύτερες στιγμές τους και αγαπημένα τους πρόσωπα.
Οπως και να το κάνεις υπάρχει πάντοτε μια δικαιολογία για να ανοίξεις το ψυγείο σου, να διαλέξεις έναν από τους δεκάδες γευστικούς πειρασμούς και να «τσιμπήσεις».
Θα μπορούσες όμως να ζήσεις χωρίς αυτό;
Η Τέρα Μπριγκάντο, που εργάζεται ως δασκάλα στην Καλιφόρνια, αποφάσισε να πειραματιστεί με την παραπάνω σκέψη και να απέχει από το φαγητό για τρεις ολόκληρες ημέρες και περιγράφει τις αλλαγές που παρατήρησε στο σώμα της στο Thoughtcatalog.
«Επαψα να τρώω φαγητό για τρεις ολόκληρες ημέρες. Επινα όμως πολλούς χυμούς, που περιείχαν συστατικά όπως το τζίντζερ και ο μαϊντανός. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια αποτοξίνωση με χυμούς που κράτησε 72 ώρες. Ηταν κάτι που πάντοτε ήθελα να δοκιμάσω, περισσότερο για να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ να τα καταφέρω».
Η Μπριγκάντο ακολούθησε το συγκεκριμένο αποτοξινωτικό πρόγραμμα των τριών ημερών αγοράζοντας φυσικούς χυμούς από ένα κατάστημα που συμμετείχε σε προσφορές στο διαδίκτυο. Την ημέρα έπρεπε να πίνει έξι χυμούς, έναν ανά δύο ώρες.
«Ενθουσιάστηκα με τη γεύση τους. Ορισμένοι ήταν και λίγο σπάισι. Την πρώτη νύχτα της αποτοξίνωσης, έπεσα για ύπνο χωρίς να έχω το αίσθημα της πείνας. Αυτό με έπεισε ότι μπορούσα να συνεχίσω για άλλες δύο μέρες. Το επόμενο πρωί όμως ξύπνησα και πέθαινα της πείνας. Το μόνο που ήθελα ήταν ένα μεγάλο μπολ δημητριακών ή έστω μια μπανάνα. Ηξερα όμως ότι έπρεπε να επιμείνω στο στόχο μου και ήπια έναν από τους χυμούς με το πορτοκαλί χρώμα. Οσο περνούσε η μέρα διαπίστωνα ότι το φαγητό ήταν παντού γύρω μου. Το μύριζα όταν περνούσα μπροστά από τα εστιατόρια, το έβλεπα σε φυλλάδια, σε περιοδικά, σε διαφημίσεις. Το στομάχι μου γουργούριζε όλο και περισσότερο και η πείνα ήταν πρωτόγνωρη. Πεινούσα τόσο πολύ! Οι γεύσεις των χυμών δεν μπορούσαν να μειώσουν το αίσθημα αυτό. Ημουν εξαντλημένη, δεν είχα ενέργεια για να κάνω οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα, ούτε καν να σκεφτώ. Παράλληλα ένιωθα ότι κρυώνω και πήγαινα στην τουαλέτα για τα ούρα μου ανά δέκα λεπτά».