Τελικά η γλουτένη είναι υπεύθυνη για την αύξηση βάρους; Προκαλεί φούσκωμα στη κοιλιά; Είναι εχθρός για τον μεταβολισμό;
Μια γυναίκα, θέλοντας να δώσει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα έκανε ένα πείραμα: έκοψε τη γλουτένη για ένα μήνα. Πόσο άλλαξε το σώμα της, η ψυχολογία της και η καθημερινότητά της από αυτή την αλλαγή;
Η ίδια δίνει απαντήσεις καταγράφοντας τι συνέβη κατά τη διάρκεια των τεσσάρων εβδομάδων του πειράματος...
To πείραμα: «Αποφάσισα να επιστρατεύσω όλη μου την αυτοπειθαρχία και για ένα μήνα να μην φάω τίποτα που να περιέχει γλουτένη. Είτε θα πήγαινα σε εστιατόρια είτε σε καφέ, θα επέλεγα πιάτα ή σνακ χωρίς γλουτένη και θα ήμουν πιο προσεκτική με τις ετικέτες των τροφίμων που θα αγόραζα από το σούπερμαρκετ. Κατά τη διάρκεια του πειράματος θα κρατούσα ημερολόγιο για να καταγράφω τις αλλαγές στο σώμα μου, ξέροντας βέβαια ότι μια διατροφή χωρίς γλουτένη δεν είναι απαραίτητα υγιεινή. Αποφάσισα να κρατήσω μακριά όλα τα συσκευασμένα προιόντα και να μαγειρεύω στο σπίτι. Ηξερα ότι το πείραμα θα με δυσκολέψει γιατί δίνω μάχη με τις... λιγούρες. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κάνω το καλύτερο που μπορώ τρώγοντας συγκεκριμένα γεύματα μέσα στη μέρα και να διώξω από το δωμάτιό μου όλα τα σνακ που είχα καταχωνιασμένα».
Eβδομάδα πρώτη: «Το πείραμα-πρόκληση ξεκίνησε με ενθουσιασμό. Προμηθεύτηκα προιόντα χωρίς γλουτένη, φρούτα και μπάρες (εννοείται χωρίς γλουτένη). Κάθε μέρα, πριν φύγω από το σπίτι, ετοίμαζα τα γεύματα που θα έτρωγα. Ολοι γύρω μου αναρωτιούνταν για την ξαφνική αλλαγή των διατροφικών μου συνηθειών. Προσπάθησα να τους πείσω να με στηρίξουν στην προσπάθεια. Τις πρώτες ημέρες όλα μου φαίνονταν πολύ εύκολα. Αναρωτιόμουν γιατί κάποιοι παραπονιούνται αμέσως όταν κάνουν μια αλλαγή στη διατροφή τους. Κάθε φορά που σκεφτόμουν κάποιο σάντουιτς, πήγαινα στην τσάντα μου και έτρωγα κάποιο στικ λαχανικού που είχα μαζί μου. Οσο για τη φυσική μου κατάσταση, δεν παρατήρησα καμία αλλαγή. Τα επίπεδα ενέργειάς μου ήταν τα ίδια. Ισως να ήταν ιδέα μου, αλλά στο τέλος της εβδομάδας αισθανόμουν τα τζιν μου λίγο πιο φαρδιά».
Εβδομάδα δεύτερη: «Βγήκα για φαγητό με τους φίλους μου και μπορώ να πω ότι το ψωμί μου έλειψε. Το προηγούμενο βράδυ είχα ονειρευτεί ένα καρβελάκι ψωμί, ζεστό και ξεροψημένο. Ηταν καταπιεστικό για μένα να βλέπω τους φίλους μου να βουτάνε την μπαγκέτα στο ελαιόλαδο. To επόμενο πρωί ξύπνησα λίγο μουδιασμένη. Πήγα να πάρω καφέ και περιμένοντας στην ουρά πήγα τα κρουασάν μου έσπασαν τη μύτη. Ηθελα επιτόπου να αγοράσω ντόνατς. Συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό που ένιωθα ήταν μια μικρή «κρίση». Τα πράγματα έγιναν χειρότερα, όταν το αγόρι μου την επόμενη μέρα ήρθε στο σπίτι με ένα πακέτο μπισκότα με σοκολάτα (εννοείται με γλουτένη!) και φυστικοβούτυρο που του το είχε φέρει δώρο ένα μαθητής του από τη γιόγκα. Μπορεί να αγαπώ το σπιτικό φαγητό αλλά κοιτούσα όλα αυτά τα υγιεινά που έπρεπε να φάω και ήθελα να κλάψω. Πήρα το πακέτο με τα κράκερ και όποια άλλα σνακ χωρίς γλουτένη είχα στο ντουλάπι, κλείστηκα στο δωμάτιό μου και τα έφαγα όλα μέχρι που με πόνεσε η κοιλιά μου. Το επόμενο πρωί ξύπνησα με τη σκέψη ότι είχα αρχίσει να στερώ από τον εαυτό μου πράγματα που αγαπούσε και αυτό είχε αρχίσει να μου προκαλεί νευρικότητα. Δεν ήθελα, όμως, να παρατήσω την προσπάθεια».
