Η ζωή είναι μια διαρκής αναζήτηση για πραγματική αγάπη. Μια αναζήτηση που μπορεί να κρατήσει για πάντα.
Μια γυναίκα περιγράφει πώς ο χωρισμός των παππούδων της μετά από 50 χρόνια γάμου έμελλε να της αλλάξει την ιδέα που είχε για την αγάπη.
"Όταν ήμουν παιδί ζήλευα τα άλλα παιδιά που είχαν πάντα και τους δύο γονείς τους στις κερκίδες όταν είχαμε αγώνες. Εγώ είχα ή τον έναν ή τον άλλο. Οι γονείς μου χώρισαν μετά από 12 χρόνια γάμου. Ημουν πολύ μικρή τότε. Το μεσαίο παιδί της οικογένειας. Επηρεάστηκα πολύ. Ως παιδί δεν σταμάτησα να πιστεύω στην αγάπη. Ηθελα να σκέφτομαι ότι κάθε άνθρωπος αξίζει να ζήσει έναν έρωτα βγαλμένο από παραμύθι. Ισως γιατί σε όλα μου τα παιδικά χρόνια έβλεπα συνέχεια ταινίες της Disney και άκουγα ιστορίες. Οι τοίχοι του δωματίου μου είχαν αφίσες από πριγκίπισσες και ροζ καρδιές. Μεγάλωνα με την ιδέα ότι οι γονείς μου ήταν απλά η εξαίρεση στον κανόνα της παντοτινής αγάπης. Δεν μου άρεσε που ήταν χωρισμένοι, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήταν καλύτερα έτσι.
Στη δική μου ζωή, ήθελα να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Ηθελα να παντρευτώ, να «ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Συνέβη όμως κάτι μου άλλαξε για πάντα τη ζωή.
