«To μοναδικό ψέμα που είπα στην κόρη μου»

«Η αυτοπεποίθηση είναι εύθραυστη. Μπορεί να είναι ψεύτικη, μια παρηγοριά στον εαυτό μας. Μπορεί να είναι ένα προαπαιτούμενο για την επιτυχία και την επιβίωσή μας σ' αυτόν τον κόσμο, μπορεί και όχι. Κάποια στιγμή θέλω να τα εξηγήσω όλα αυτά στην κόρη μου».

Πόσο εύκολο είναι τελικά να κρύβεις τις ανασφάλειες και τις ανησυχίες σου από το παιδί σου; Μια μητέρα μιλά για το μυστικό που κράτησε από την κόρη της. Ενα μυστικό που ακόμα κι αν της το αποκαλύψει, πιστεύει ότι δεν είναι αρκετά μεγάλη για να το καταλάβει. Μια πλαστική επέμβαση είναι τελικά ένεση αυτοπεποίθησης ή ένεση ματαιοδοξίας;

Μια μητέρα εξομολογείται...

«Ηταν ένα πρωινό όπως όλα τα άλλα, όταν πήγα σε έναν δερματολόγο στου οποίου το πελατολόγιο υπάρχουν ονόματα σταρ -χωρίς, βέβαια, να έχει μάθει ποτέ κανείς ποια είναι αυτά τα ονόματα.

Βρίσκομαι στο γραφείο του -φαινομενικά- για μια απλή δερματολογική επίσκεψη ρουτίνας, όμως, στην πραγματικότητα είμαι εκεί για να συζητήσω για αισθητική επέμβαση. Oπως όλες οι γυναίκες, έχω μια ιδιόρρυθμη σχέση με τη ματαιοδοξία. Εδώ και 4 δεκαετίες, η «συνταγή» για την περιποίηση του προσώπου μου περιλαμβάνει αντηλιακό και σαπούνι και χρησιμοποιώ make up κυρίως για ευχαρίστηση, όχι ως «όχημα» για να κρύψω τα ψεγάδια του προσώπου μου. Αυτό με έκανε να δείχνω ότι έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση απ' όση έχω στην πραγματικότητα. Αλλά τώρα, δεν μου αρέσουν οι «γραμμές» ανάμεσα στα φρύδια μου που γίνονται πιο έντονες μέρα με τη μέρα. Θέλω να είμαι ο άνθρωπος που δεν επηρεάζεται από αυτά τα σημάδια του χρόνου, που θέλει να αφήσει το πρόσωπό του να μεγαλώσει όπως θέλει. Ξέρω ότι είμαι τυχερή που έχω την ευκαιρία να μεγαλώνω. Θέλω να μεγαλώνω ήρεμα. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει.

Οταν έφτασα στο ιατρείο του δερματολόγου, ρωτήθηκα «Τι με φέρνει εκεί». «Κοιτάξτε, υπάρχουν μερικές «γραμμές» στο πρόσωπό μου που με ενοχλούν. Υπάρχει κάποιος τρόπος να...». Και πριν προλάβω να τελειώσω, είδα τον δερματολόγο και τους βοηθούς τους να κοιτούν πιο χαμηλά. «Εχετε μια μπάλα λίπους. Την έχετε παρατηρήσει ποτέ; Εχετε... διπλοσάγονο. Mε ρώτησαν αν αυτό είναι εκ γενετής, αν το είχα πάντα. Μάλιστα, μου είπαν ότι δεν έχουν ξαναδεί κάτι παρόμοιο σε κάποιο άτομο τόσο αδύνατο όσο είμαι εγώ. Ολοι συμφώνησαν ότι θα ήμουν ανόητη αν δεν το αφαιρούσα και τα αποτελέσματα θα με ικανοποιούσαν. Μέσα σε τρία λεπτά ακούσα τη λέξη «πάχος» περισσότερο από όσο την έχω ακούσει τον τελευταίο χρόνο. Η λέξη «πάχος» ήταν πάντα ο μεγάλος εχθρός της οικογένειας που μεγάλωσα. Εχω αμερικανοϊταλική καταγωγή, μεγαλώσαμε τρώγοντας υδατάνθρακες, αλλά πάντα ήταν πρότυπο για εμάς τα γυμνασμένα σώματα. Οταν η μητέρα μου πήρε βάρος, έκανε αμέσως δίαιτα. Λιμοκτονούσε για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Οταν η ζυγαριά δεν έδειχνε το επιθυμητό αποτέλεσμα, έβριζε τον εαυτό της. Θυμάμαι όλες τις δίαιτές της και τον άσχημο τρόπο με τον οποίο χαρακτήριζε τον εαυτό της. Θυμάμαι ότι όταν έπαιρνα κι εγώ βάρος, ήταν φυσιολογικό για μένα να νιώθω το ίδιο. Θυμάμαι, επίσης, πόσο δύσκολο ήταν και πόσο πολύ μου πήρε να σταματήσω να νιώθω έτσι. Ομως, βλέπω ότι τελικά μερικές φορές συνεχίζω να το κάνω.

Μέσα σε 15 λεπτά επίσκεψης στο γραφείο του δερματολόγου, πήρα την απόφαση να το αφαιρέσω. Μετά από 45 λεπτά, το είχα κάνει. Αμέσως μετά έπρεπε να τρέξω σε επαγγελματικά ραντεβού. Εφυγα από το ιατρείο μελανιασμένη, με δεμένο κεφάλι. Η μελανιά χειροτέρευε ώρα με την ώρα αλλά θα παρέμενε στο πρόσωπό μου για μέρες. Ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει τα μυστικά του και ως μητέρα δικαιούμαι να έχω τα δικά μου. Οταν γύρισα σπίτι, η 7χρονη κόρη μου ρώτησε τι συνέβη στο πρόσωπό μου. To να είσαι γονιός είναι μια διαρκής «εξέταση». Είμαι πάντα ανοιχτή στο να απαντώ σε όποια ερώτηση μου κάνει η κόρη μου. Αλλά ως μητέρα έχω κι εγώ τα μυστικά μου. Υπάρχουν πράγματα που η κόρη μου δεν είναι ακόμα αρκετά μεγάλη για να τα καταλάβει. Οπως οι ανησυχίες μου και οι φόβοι μου.

Η αυτοπεποίθηση είναι εύθραυστη. Μπορεί να έχει μια μεγάλη «τρύπα», να είναι ψεύτικη, μια παρηγοριά στον εαυτό μας. Μπορεί να είναι ένα προαπαιτούμενο για την επιτυχία και την επιβίωσή μας σε αυτόν τον κόσμο, μπορεί και όχι. Κάποια στιγμή θέλω να τα εξηγήσω όλα αυτά στην κόρη μου. Να της μιλήσω για κάποια «υπέροχα διπλοσάγονα» που μπορεί να έχουμε. Αλλά σήμερα δεν είναι η κατάλληλη ημέρα.

«Δεν πρόσεξα και χτύπησα...» της απάντησα όταν με ρώτησε γιατί είμαι έτσι.

Προς το παρόν, τόσο ειλικρινής μπορώ να είμαι».