Γυμνάζεστε, έχετε κόψει το ψωμί, έχετε μειώσει τα λιπαρά, τρώτε περισσότερα λαχανικά και φρούτα και κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας για να δείτε το νούμερο της ζυγαριάς να κατεβαίνει. Τι είναι αυτό μπορεί να αναχαιτίσει την προσπάθεια σας να χάσετε βάρος και, μάλιστα, τη στιγμή που νιώθετε ότι κάνετε τα πάντα σωστά;
Μπορώ να το πω με σιγουριά. Όταν κάνω δίατα δεν περνάω καλά. Από τη στιγμή, που η ποσότητα και η συχνότητα του φαγητού μειώνεται και δεν μπορώ να φάω ο,τι μου κατέβει χωρίς καμία δεύτερη σκέψη, όχι, η ζωή δεν είναι ακριβώς ωραία.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, για ένα περίεργο λόγο, την ίδια περίοδο, οι συνάδελφοι στο γραφείο (ακόμα και οι πιο πιστοί του σπιτικού τάπερ) θέλουν να παραγγέλνουν πιο συχνά μπέργκερ και το σούπερ μάρκετ έχει τις πιο φανταστικές προσφορές στις σοκολάτες και στις κατεψυγμένες πίτσες (τις λατρεύω) και -το χειρότερο;- οι προσκλήσεις για φαγητό και ποτό αυξάνονται δραματικά. Παρά την εσωτερική τραγωδία που βιώνω, σε γενικές γραμμές είμαι σωστή και καταφέρνω να συγκρατώ τη λιχούδω που κρύβω μέσα μου.
Ωστόσο, επειδή η ζωή γύρω μου συνεχίζεται και οι φίλοι να μού προτείνουν εξόδους σε εστιατόρια και μπαρ, καταλήγω να λέω «όχι» σε κάθε λαχταριστή πρόσκληση λέγοντας συνεχώς «Αχ συγγνώμη, δεν μπορώ να φάω/πιω...» το τάδε και το δείνα σαν χαλασμένο κασετόφωνο. Φυσικά, μετά από λίγες ημέρες (αν όχι ώρες) οι αντοχές μου εξαντλούνται και επιστρέφω με πάθος στο βαζάκι με την πραλίνα που κάποτε αποφασιστικά τοποθέτησα σε κάποιο ψηλό ράφι για να μη το φτάνω.