Ανθρώπινος καμβάς -Γυναίκα με λεύκη μεταμορφώνει τα σημάδια της σε έργα τέχνης | 0 bovary.gr
Ανθρώπινος καμβάς -Γυναίκα με λεύκη μεταμορφώνει τα σημάδια της σε έργα τέχνης | 0 bovary.gr
04|08|2017 09:32
SHARE
ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ανθρώπινος καμβάς -Γυναίκα με λεύκη μεταμορφώνει τα σημάδια της σε έργα τέχνης


Αν κάποιες φορές κοιτάζετε με αρνητικό μάτι σημάδια ή ατέλειες επάνω στο σώμα σας, τότε η νεαρή Καρτίκι από την Ινδία είναι ο λόγος που θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τη σχέση σας με αυτά.

Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει ως παράδειγμα του body positivity μιας και η νεαρή Ινδή προσπάθησε μέσα από τη φαντασία και τη δημιουργία να μετατρέψει ένα δερματικό της πρόβλημα σε έργο τέχνης που πλέον θαυμάζει όλο της το περιβάλλον.

Πιο συγκεκριμένη, η έφηβη που διαγνώσθηκε με λεύκη όταν ήταν μόλις επτά ετών , μια πάθηση κατά την οποία ορισμένες περιοχές του δέρματος χάνουν την μελανίνη και γίνονται λευκές, μια κατάσταση την οποία αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει με πολλές επισκέψεις σε γιατρούς.

Για κάποια χρόνια η Καρτίκι αισθανόταν μεγάλη ανασφάλεια, ένιωθε άσχημα όπως χαρακτηριστικά έγραφε η ίδια στο blog της βλέποντας τη μητέρα της να κλαίει για αυτό αλλά και τους συμμαθητές της να αρνούνται να της μιλήσουν ή ακόμα να την ακουμπήσουν.

Η ίδια αδυνατούσε να καταλάβει γιατί της φέρονταν διαφορετικά και συχνά κατηγορούσε τον εαυτό της ρίχνοντας την αυτοεκτίμηση της. Αναρωτιόταν αν εκείνη δεν ήταν τόσο φιλική προς το περιβάλλον της, αν είχε κάνει κάποιο λάθος, αν ακόμη το γεγονός ότι έτρωγε πολλές σοκολατένιες λιχουδιές της έφερε την πάθηση αυτή.

Ωστόσο όταν δέκα χρόνια μετά τη διάγνωση της πάθησης κάποιος παρομοίασε ένα από τα σημάδια της με το λογότυπο της γνωστής εταιρείας Apple, τότε η Καρτίκι είδε την πάθηση της με διαφορετική οπτική και αποφάσισε ότι πρέπει να αποδεχτεί την εικόνα του δέρματος της.

«Κάποιος που γνωρίζω καλά, κάποια στιγμή κοίταξε πιο προσεκτικά τα σημάδια μου και είπε με ενθουσιασμό ότι λατρεύει το διπλό χρώμα που έχει το δέρμα μου. Αυτό με έκανε να μπερδευτώ αρχικά αλλά τόσο η προσοχή που έδειξε το άτομο, όσο και τα σχόλια που στην αρχή με έκαναν να νιώσω ευάλωτη, με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω την ομοιότητα.»

Κάπως έτσι, το νεαρό κορίτσι άρχισε να ζωγραφίζει γύρω από τα σημάδια της, προσθέτονταςτους χρώμα και μετατρέποντας τα σε διάσημα λογότυπα εταιρειών ή σε άλλα ευφάνταστα σχέδια, με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζει ως σοβαρό πρόβλημα την πάθηση της πια και να αφήνει στην άκρη θεραπείες τις οποίες είχε εμπιστευτεί όπως η ομοιοπαθητική.

Η αλλαγή στην εικόνα των σημαδιών της τής χάρισε πολλές δόσεις αυτοπεποίθησης και χαράς.