Μια γυναίκα που έχει σχέση με έναν άντρα που είναι ήδη σε σχέση διηγείται την ιστορία της και δείχνει και την «τρίτη» πλευρά του νομίσματος.
Λένε πως για να υπάρξει τρίτο πρόσωπο μέσα σε μια σχέση σημαίνει ότι έχει ήδη δημιουργηθεί «χώρος» από το ζευγάρι. Έτσι, το καινούριο άτομο μπαίνει και καλύπτει κενά, άλλες φορές με τέτοια φόρα που καταλήγει να διαλύει εντελώς την ήδη ταραγμένη σχέση ενώ άλλες τείνει να πάρει έναν υποστηρικτικό ρόλο για τη σχέση που τελικά την συντηρεί και με έναν παράδοξο, αλλά τελικά ρεαλιστικό τρόπο την αναγεννά.
Συνήθως αυτές οι ιστορίες ακούγονται από την πλευρά της απατημένης συντρόφου. Αυτή η γυναίκα γράφει την ιστορία της στη The Guardian από την πλευρά στην οποία κλείνουμε τα μάτια και επιλέγουμε να αγνοούμε, αλλά τελικά μπορεί να πει πολλά για το είδος της σχέσης μέσα στην οποία έχει μπει. Αυτή του τρίτου προσώπου. Και μάλιστα ενός τρίτου προσώπου που έχει πάρει τη τις αποφάσεις του, έχει πλήρη συνείδηση του ρόλου του και δε νιώθει καμία ενοχή γι' αυτόν.
«Όχι δεν είναι παντρεμένοι, αλλά μπορεί και να γίνουν. Όχι δεν έχουν παιδιά και αυτό είναι καλό. Φυσικά, όλη αυτή η ιστορία δεν είναι εύκολη, ούτε χαλαρή και πολλές φορές δημιουργεί πολύ άγχος. Όχι, δεν πιστεύω ότι μου λέει ψέματα όταν μου εξομολογείται ότι έχουν πάψει να κάνουν σεξ σχεδόν μια δεκαετία τώρα (Ποιος θα έλεγε ένα τόσο χοντρό ψέμα;). Δεν πιστεύω ότι θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Και όχι, δεν αισθάνομαι ενοχές γι' αυτό που κάνω. Αυτές είναι μερικές από τις απαντήσεις που δίνω σε φίλους και γνωστούς, στις ερωτήσεις που μου απευθύνουν τα τελευταία χρόνια όταν η συζήτηση έρχεται στη σχέση μου με έναν άντρα που είναι σε σχέση τα τελευταία 12 χρόνια.
Ερωτευτήκαμε και στους 4 μήνες γίναμε ζευγάρι, χωρίσαμε μετά από ένα χρόνο και από τότε ζούμε μέσα σε έναν φαύλο κύκλο τσακωμών και αναποφασιστικότητας.
