Ο Σεργκέι Πολούνιν και η Ναταλία Οσίποβα μαγεύουν από χθες την Αθήνα.
Οι δύο σπουδαιότεροι, κατά πολλούς, χορευτές αυτή τη στιγμή στον κόσμο, από χθες και μέχρι και αύριο εμφανίζονται στο Παλλάς σε τρεις παραστάσεις που είναι sold out εδώ και μέρες.
Ο Πολούνιν στα 26 του έχει γίνει ήδη θρύλος και δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται ο μεγαλύτερος, όπως λέγεται, χορευτής εν ζωή και διάδοχος του Ρούντολφ Νουρέγιεφ. Ο ίδιος παραδέχεται μιλώντας στην bovary.gr ότι ο Νουρέγιεφ έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του. «Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια την ευγνωμοσύνη μου» λέει και εξηγεί ότι ο Νουρέγιεφ έδωσε όλα τα χρήματα που χρειάζονταν για να σπουδάσει. «Οταν πέθανε, τα χρήματα που άφησε πήγαν στις σπουδές μου. Ακόμη και η ταινία που έκανα έγινε χάρη στο Foundation Νουρέγιεφ», συμπληρώνει. Παραδέχεται ακόμη ότι ο Νουρέγιεφ, όπως και ο Βλαντιμίρ Βασίλιεφ και ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ τον έχουν επηρεάσει επίσης. Είναι κατά έναν τρόπο η κληρονομιά του, μας εξηγεί.
«Στην Αθήνα περνούσα τα καλοκαίρια μου»
Η Αθήνα, την οποία μαγεύει από χθες, δεν είναι ένας ξένος τόπος για τον Πολούνιν, όπως μας λέει ο ίδιος. «Η γιαγιά μου έζησε και εργάστηκε εδώ για 10 χρόνια, κάθε καλοκαίρι ήμουν εδώ μαζί της», λέει. «Ερχομαι με μεγάλη χαρά, μου αρέσει η Αθήνα, το φαγητό εδώ, ακόμη και η φασαρία!». Και αυτή δεν είναι η μοναδική σχέση του με την Ελλάδα. Οπως εξηγεί όταν ήταν μικρός πήγαινε στην ελληνική εκκλησία που ήταν κοντά στο σπίτι του.
Πολούνιν-Οσίποβα, ένα θρυλικό ζευγάρι χορευτών
Μπορεί ο Πολούνιν να θεωρείται ο διάδοχος του Νουρέγιεφ αλλά και η Οσίποβα, με την οποία είναι και ζευγάρι, θεωρείται η μεγαλύτερη εν ζωή κλασική μπαλαρίνα και διάδοχος της Σιλβί Γκιγιέμ. «Είναι άραγε εύκολο να δουλεύουν μαζί δύο τόσο μεγάλοι καλλιτέχνες;», τον ρωτάμε. «Είναι πραγματικά δύσκολο» απαντά ο Πολούνιν στην bovary.gr και συμπληρώνει: «Ομως είμαι στα αληθινά ευτυχισμένος με τη Ναταλία και περνάμε υπέροχα. Καταλαβαίνει το πάθος μου για το χορό, μιλάμε την ίδια γλώσσα», λέει και συμπληρώνει ότι ένα ακόμη πλεονέκτημα είναι ότι έχουν πολύ κοινό χρόνο, κάτι το οποίο λείπει πολύ στα άλλα ζευγάρια.
Οι παραστάσεις στο Παλλάς
Η παράσταση που θα δώσουν Πολούνιν-Οσίποβα στο Παλλάς αποτελείται από τρεις διαφορετικές μεταξύ τους χορογραφίες. «Οι Cherkaoui, Maliphant και Pita υπογράφουν ο καθένας το κομμάτι του, χωρίς την πίεση να υπάρχει συνέχεια, κάτι ενιαίο» μας λέει και εξηγεί ότι αυτό τους έκανε πιο δημιουργικούς.
Πρόκειται για μια παράσταση με στροφή προς στον σύγχρονο χορό, η οποία έχει γίνει δέκτη με ενθουσιασμό, όπου κι αν παίχτηκε. Ο Πολούνιν μας λέει, ωστόσο, ότι ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι θα έκανε σύγχρονο χορό. «Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Ωστόσο όταν το έκανα ανακάλυψα ένα δρόμο πιο μεγάλης ελευθερίας». 
«Ο χορός είναι σημαντικός για όλους»
Αλήθεια πώς μπορεί να αντιμετωπίζει τη σχέση όλων εμάς των... κοινών θνητών με το χορό; «Είναι σημαντικός για όλους» λέει στην bovary.gr και εξηγεί: «Στη χαρά και στη λύπη οι άνθρωποι χορεύουν».
«Οχι, ο χορός δεν είναι όλη μου η ζωή...»
Για τον ίδιο, πάντως, «ο σύγχρονος χορός είναι η απόλυτη έκφραση της ελευθερίας της κίνησης». Και όπως διευκρινίζει ο ο χορός δεν είναι όλη του η ζωή «είναι ο τρόπος να ζω».
Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην πάει και στο βίντεο με τη μουσική του Hozier που «έσπασε» το Youtube. «Ηταν μία ευτυχής συγκυρία, μία αληθινά ωραία στιγμή στην καριέρα μου» μας λέει.
Οσο για το πώς φαντάζεται το μέλλον του στο χορό; Ο Πολούνιν μας απαντά πως θα συνεχίσει να μαθαίνει και να συνεργάζεται με ενδιαφέροντες σκηνοθέτες, χορογράφους, χορευτές και μουσικούς και να κάνει παραστάσεις, ταινίες, χορογραφίες.
Για το μέλλον του γενικά λέει ότι δεν ξέρει. «Ποιος από εμάς το ξέρει σίγουρα;» αναρωτιέται και συμπληρώνει αυτό που λένε όλοι οι παθιασμένοι με την τέχνη τους καλλιτέχνες. «Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να χορεύω».
Κλείνοντας τον ρωτάμε αν ισχύει αυτό που έχει γραφτεί ότι ο χορός ήταν επιλογή της μητέρας του και όχι δική του. «Ναι» απαντά στην bovary.gr. «Η μητέρα μου ήταν ο εμπνευστής της καριέρας που έχω σήμερα». Μας εξηγεί ότι εκείνη τον έσπρωξε στη γυμναστική και στο μπαλέτο, εκείνη τον έστειλε για σπουδές στο Λονδίνο. «Θυσιάστηκε για μένα, μου έδωσε τα πάντα», καταλήγει. 
