Master Chef: Γιατί τόσο πολύ βούτυρο βρε παιδιά;

Από τις συζητήσεις που γίνονται στο γραφείο, έχω καταλάβει ότι το φετινό Master Chef, είναι το must see της τηλεοπτικής σεζόν.

25χρονοι που δηλώνουν φτασμένοι chef συγχρωτίζονται και μαγειρεύουν με «άλλους 25χρονους που δεν γνωρίζουν πώς να βράσουν ένα αυγό». Οι δεύτεροι (αυτοί που πραγματικά δεν μπορούν να βράσουν ένα αυγό) πιστεύουν ότι η αποχώρησή τους δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι ανεπαρκείς (sic), αλλά φεύγουν κακήν κακώς γιατί τους φάγαν τα κυκλώματα. Γι’ αυτό αποφασίζουν να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους, με έναν βιτριολικό επίλογο για τους αχάριστους συμπαίκτες τους.

Ωστόσο δεν είναι αυτή η ανθρωποκεντρική πλοκή του ριάλιτι που με ενοχλεί. Δεν είναι τα πισώπλατα μαχαιρώματα, ούτε ο εξώστης που πριν βοηθούσε και τώρα δεν βοηθάει και πω πω τι θα κάνουμε; Το πρόβλημά μου είναι τελείως διαφορετικό κι έχει να κάνει με το φαγητό.

Εδώ και κάποια, όχι πολλά, χρόνια προσπαθώ να τρώω σωστά. Τι εννοώ. Αποφεύγω να λούζω τα φαγητά με βούτυρο και άλλες λιπαρές ουσίες. Δεν βάζω πάρα πολύ αλάτι, ούτε χρησιμοποιώ τηγάνι για κάθε μου παρασκευή. Προσπαθώ να αντικαθιστώ τη λευκή ζάχαρη με μέλι (ή στέβια) και την κρέμα γάλακτος με γιαούρτι. Μην βιαστείς να μου πεις «και τι μας το λες, εμείς θα τρώμε όπως θέλουμε», γιατί πολλά δεινά ξεκινούν από τη διατροφή μας.

Με τη μισή Ελλάδα να παρακολουθεί το Master Chef, αναρωτιέμαι:

Γιατί δεν είδαμε έστω μία φορά την παρασκευή ενός υγιεινού γεύματος; Με λιγότερα λιπαρά. Χωρίς να χρησιμοποιήσει κάποιος παίκτης τηγάνι στο ψάρι και απλά να το βάλει στο φούρνο ή σε κάποια ψηστιέρα;

Γιατί κανείς δεν έκανε μια παρασκευή (αν κάποιος έκανε μάλλον την έχασα) με βασικό υλικό super food όλο αυτό το διάστημα;

Γιατί περνάει το (λάθος) μήνυμα ότι για να είναι νόστιμο ένα φαγητό πρέπει απαραίτητα να ανεβάσει τη χοληστερίνη μας στα ύψη;

Δυστυχώς δεν μας πείθει το επιχείρημα «Οι τεχνικές είναι επαγγελματικές». Το τσιγάρισμα, δεν αλλάζει αν το πεις σοτέ. Ούτε το πανάρισμα. Επίσης δεν κοιτάζουμε με θαυμασμό τον αφρό από το βούτυρο, αλλά μας κάνει εντύπωση ότι χρειάζεται τόσο μεγάλη ποσότητα στην παρασκευή ενός φιλέτου.