«Αν κρίνεις τους ανθρώπους, δεν έχεις καθόλου χρόνο να τους αγαπήσεις».
Είναι εύκολο να κρίνεις και να χαρακτηρίσεις κάποιον. Πολύ εύκολο.
Το να μπεις, όμως, στη θέση του, να συναισθανθείς τις ανάγκες του, να τον ακούσεις με κατανόηση και να τον δεχτείς γι'αυτό που είναι, είναι κάτι που προϋποθέτει καλή δουλειά με τον εαυτό σου.
Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν συγχωρεί, που δεν αποδέχεται, που αρέσκεται στην κριτική, που αυθαίρετα χαρακτηρίζει συμπεριφορές, που βάζει ταμπέλες, που πάσχει από ανασφάλεια και αίσθημα κατωτερότητας, που αρνείται να «μπει στα παπούτσια του άλλου», που τρέφεται από στερεότυπα και αναχρονιστικές αντιλήψεις.
Ενα ποστ μιας μητέρας στο Instagram μιλά για όσα «πνίγουν» τις γυναίκες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τη δική τους φιλοσοφία ζωής και δεν ακολουθούν «κανόνες» με τυφλό, ίσως και υποκριτικό τρόπο: αυτούς που επιβάλλει η κοινωνία καταπατώντας την μοναδικότητα κάθε ατόμου. Μιλά για τις γυναίκες που βρίσκονται συνεχώς κατηγορούμενες σε ένα «λαικό δικαστήριο» που τις «καταδικάζει» για την ανατροφή που δίνουν στα παιδιά τους.
“Είμαι υπερήφανη που είμαι «κακή μητέρα»” λέει η Sia Cooper στο ποστ της. Είναι personal trainer και μεγαλώνει τα παιδιά της με τον τρόπο που θεωρεί εκείνη σωστό. Κάνει δηλαδή αυτό που πρέπει.
Στην ανάρτησή της εξηγεί τι κάνει και έχει χαρακτηριστεί από άλλες γυναίκες ως «κακή μητέρα».
