Ο Καρασαββίδης σκηνοθετεί τη Λολίτα της εποχής μας

Πέρα, όμως, από το παράνομο του θέματος, ο Χρήστος θέτει ακόμα ένα εμπόδιο στο  κεντρικό ζευγάρι: η ιστορία τους λαμβάνει  χώρα σε μια εποχή οικονομικής κρίσης. «Η σημερινή κατάσταση  υπονοείται διαρκώς μέσα στην παράσταση. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, γιατί αυτό το κείμενο το γράφει ένας άνθρωπος που όλα του τα δημιουργικά χρόνια τα έζησε μέσα στην κρίση, οπότε εκ των πραγμάτων η ματιά του είναι επηρεασμένη από αυτή», μου λέει.

«Η κρίση άλλωστε είναι κυρίως αξιακή, κι όχι μόνο οικονομική. Ο καθηγητής στο δικό μας κείμενο είναι σκηνοθέτης  κι όχι  συγγραφέας. Η Λολίτα μας θέλει να γίνει ηθοποιός, θεωρώ ότι αυτό ταιριάζει περισσότερο σε ένα κορίτσι του σήμερα. Ο δεύτερος λόγος που έκανα αυτή την επιλογή είναι ότι με ενδιαφέρει το θέατρο της γενιάς μου. ‘Έτσι βρήκα έναν τρόπο να θίξω θέματα που αφορούν στο σύγχρονο θέατρο, στο  γιατί κάνουμε τέχνη, τι είναι η αλήθεια στη σκηνή, όλα αυτά τα μεγάλα κι αναπάντητα ερωτήματα, αλλά και ταυτόχρονα να μιλήσω για τις ανησυχίες μου σχετικά με το ποια μπορεί να είναι η πορεία του θεάτρου από εδώ και πέρα». 

Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου περιγράφει ένα συναίσθημα, δεν εστιάζει τόσο σε δράσεις. Γι’ αυτό το λόγο ο Χρήστος έχει προσθέσει έναν Χορό, που μοιάζει με Χορό αρχαίας τραγωδίας, ο οποίος παρεισφρέει μέσα στα γεγονότα και τα επηρεάζει.

«Μέσα από αυτό το  σύνολο, που εκπροσωπεί την κοινωνία με έναν τρόπο, κάνουμε κάποια σχόλια που αφορούν στον έρωτα και στο πώς η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει τέτοια ζευγάρια. Εκεί ακριβώς έγκειται το πειραματικό κομμάτι του θέματος. Θεωρώ ότι ζούμε σε μια κοινωνία, που δεν ξεπέρασε τα κόμπλεξ που την ταλανίζουν. Παραμένει  βαθιά πουριτανική,  όσο κι αν θέλει να δείχνει απελευθερωμένη, κρύβεται πίσω από τα προβλήματα των άλλων και αρνείται να δει την  πραγματικότητα κατά πρόσωπο. Ο ρατσισμός,όσο κι αν θέλουμε  να πιστεύουμε ότι οι συνθήκες άλλαξαν, είναι ένα θέμα που δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε».

Ένας από τους βασικούς άξονες της παράστασης είναι το χάσμα των γενεών. Μπορεί να γεφυρωθεί άραγε, αναρωτιέμαι «Η παράσταση δεν θέλει να  καμπυλώσει  το χάσμα. Ούτε το βιβλίο έχει απάντηση σε αυτό. Ξέρεις, πιστεύω ότι η  νεότητα πάντα κερδίζει, όλοι την  αποζητάμε, όλοι  την έχουμε βιώσει και μετά τη χάνουμε. Είναι σε θέση ισχύος ο νέος, επειδή έχει μπροστά του το μέλλον».

Κλείνοντας ρωτάω τον Χρήστο με ποιον από τους δύο ήρωες ταυτίζεται περισσότερο. «Το  τυπικό λέει ότι τους αγαπάω εξίσου, όμως είμαι πιο κοντά στον τρόπο σκέψης της Λολίτας, είναι πιο κοντά στην ηλικία  μου και στην αίσθηση ελευθερίας που πρέπει να έχει ο καθένας  στο να κάνει τις  επιλογές του. Ο καθηγητής είναι ολοκληρωτικά δοσμένος στο πάθος του, άρα εντελώς αδύναμος. Δεν εκμεταλλεύεται σκοπίμως  την  κατάσταση, βρίσκεται κοντά στον πειρασμό κι  αποφασίζει  να μην κυριεύσει τα πάθη του. Είναι σπουδαίο το κείμενο του Ναμπόκοφ  και έχει μείνει ιστορικό καταρχάς, γιατί παρουσιάζει ένα μη φυσιολογικό γεγονός, ένα άγριο συναίσθημα,  ντυμένο με μια εκπληκτικά ποιητική γλώσσα, αποδεικνύοντας ότι αν παρουσιάσεις ακραίες καταστάσεις  με μια συγκεκριμένη λεκτική μορφή, μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τον θεατή. Γι’ αυτό η Λολίτα δεν έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση των περισσότερων ως μια υπόθεση παιδεραστίας, αλλά ως μια διαφορετική κι όμορφη ιστορία ενός μονόπλευρου έρωτα»,  καταλήγει, πριν επιστρέψει στο άγχος των τελικών δοκιμών.

Πληροφορίες:

Σύλληψη-Κείμενο-Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρασαββίδης

Σκηνογραφία: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Ενδυματολογία: Βασιλική Σύρμα

Κινησιολογία: Βίσση Σολωμού

Βοηθοί σκηνοθέτη: Κατερίνα Κούδα, Ηλίας Κοβάνης

Βίντεο: Μαίρη Θηβαίου

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Νικόλας Ανδρουλάκης, Μιχάλης Βαλάσογλου, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Δώρα Παρδάλη, Έλλη Τρίγγου, Δημήτρης Τσιγκριμάνης, Νικόλας Χανακούλας

Παραστάσεις:

Πέμπτη 27 Απριλίου 21:30

Παρασκευή 28 Απριλίου 19:00

Σάββατο 29 Απριλίου 21:30

Κυριακή 30 Απριλίου 19:00

Η είσοδος είναι ελεύθερη και θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Από τις τρεις και μισή  το μεσημέρι, οι ενδιαφερόμενοι  μπορούν  να απευθυνθούν  στο ταμείο  του Εθνικού.  Το κάθε άτομο δικαιούται να πάρει έως και τρεις θέσεις.