Είναι αυτό ένα μακάβριο άρθρο; Όχι. Είναι ένα πρακτικό άρθρο για τη μακάβρια πλευρά της ζωής; Ίσως.
Αργά ή γρήγορα, στη ζωή μας, όλοι θα χρειαστεί να πάμε σε κηδεία. Σε κηδείες δηλαδή. Πληθυντικός αριθμός.
Βλέπεις, δε μεγαλώνουμε μόνο εμείς, αλλά και οι άνθρωποι γύρω μας. Γιαγιάδες και παππούδες οι οποίοι μας χάρισαν ένα σωρό αναμνήσεις με τη φροντίδα τους, αλλά και άνθρωποι των οποίων ο θάνατος φτάνει μια μέρα, απρόβλεπτα στα αυτιά μας, δυστυχώς, κάποια στιγμή εγκαταλείπουν τον κόσμο.
Γιατί πιάσαμε τέτοια μακάβρια κουβέντα, θα αναρωτηθείς. Κι όμως. Το να μιλάει κανείς για το θάνατο μόνο μακάβριο δεν είναι. Αντιθέτως αφυπνίζει. Σε κάνει να επαναπροσδιορίζεις αξίες, ιδανικά, αλλά και την ίδια την καθημερινότητα την οποία θεωρούμε τόσο δεδομένη, υπερκτιμώντας το αύριο. Βασικά, την ικανότητα μας να υπάρχουμε αύριο.
Τελικά, λοιπόν, ο θάνατος, μέσα σε όλη του την μηδενιστική φύση, σου υπενθυμίζει ότι εσύ είσαι ζωντανός και ότι κάτι πρέπει να κανεις γι' αυτό, αντί να χαραμίζεις τα λεπτά της ζωής σου σε μια δουλειά, σχέση, παρέες και ασχολίες που δε σε γεμίζουν, αλλά τις κάνει μηχανικά ή -ακόμα χειρότερα- για λόγους κοινωνικούς status.
Που ήμασταν όμως; Α ναι, φυσικά. Στις κηδείες.
Όταν είσαι ακόμα μικρή, αλλά όχι και τόσο μικρή ώστε να μην χρειάζεται να παρευρεθείς σε μια κηδεία, ταιριάζεις ό,τι βρίσκεται στη ντουλάπα σου και έχει μαύρο χρώμα, φτιάχνεις ένα σύνολο που σε κάθε άλλη περίπτωση δε θα φορούσες ποτέ και πηγαίνεις. Οκ, εξάλλου το σημαντικό είναι η παρουσία σου εκεί, όχι με τι θα την ντύσεις. Όσο μεγαλώνεις και συνεχίζεις να πηγαίνεις σε κηδείες, το συγκεκριμένο mindset σχετικά με το εν λόγω στιλ παύει να φαίνεται σωστό ή επαρκές. Περισσότερο θα λέγαμε ότι φαίνεται ανώριμο.
Μια βόλτα στην αγορά για να ψωνίσεις καινούριο φόρεμα για κηδεία, δε μοιάζει και τόσο δελεαστική. Επιπλέον να αναζητήσεις τι ακριβώς; Ίσως ένα μαύρο φόρεμα με ζιβάγκο, από αυτά που θα φορούσε και μια δικηγόρος σε δίκη. Ψάχνοντας ανακαλύπτεις ότι ελάχιστα μαύρα φορέματα κάνουν για όλες τις περιστάσεις. Τα περισσότερα παραείναι σέξι ή τα πιο συντηρητικά παραείναι άσχημα.
Αυτό που χρειάζεσαι είναι μια χρυσή τομή η οποία βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στο καθώς πρέπει και στο «μπορώ να το φορέσω και σε μια πιο καλή -αλλά χαρούμενη-εκδήλωση χωρίς να φαίνομαι 10 χρόνια μεγαλύτερη».
