Shutterstock/Alena Ozerova
Shutterstock/Alena Ozerova
MOTHERHOOD STORIES

Γιατί μαμά μ' αγαπάς;


Ωχ... θεωρητικά είναι η πιο εύκολη ερώτηση που μπορεί να σου θέσει κανείς... και η πιο απλή απάντηση είναι «γιατί είσαι εσύ!» Όμως αυτό σε ένα 8 χρόνο παιδί -αγόρι ή κορίτσι- δεν αρκεί!

Όταν είσαι 30-40 ετών είναι κατανοητό κι ίσως η πιο επιθυμητή απάντηση από τον σύντροφο σου. Αν ρωτήσεις εσύ το παιδί σου «γιατί με αγαπάς;» Θα πει απλά «γιατί είσαι η μαμά μου» και δεν θα ζητήσεις κάτι παραπάνω... γιατί αυτός είναι ο ρόλος σου, η θέση σου, το status σου, κι είσαι αναντικατάστατη! 
Αυτό το τελευταίο το γράφω γιατί προημερων δέχτηκα ένα σχόλιο σε σχέση με το προηγούμενο άρθρο ότι θα «έπρεπε» να εκθειάσω περισσότερο τον ρόλο της μητέρας και τις θυσίες που κάνει για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Η «αντίδραση» μου ήταν ότι η μητέρα δεν χρειάζεται επιβεβαίωση του ποια είναι... ξέρει τη θέση της στη ζωή των παιδιών της και την αξία της! Επισης μια μητέρα (και γενικοτερα οι γονεις νομίζω) δεν θυσιάζονται για τα παιδιά τους ούτε κάνουν το "χρέος" τους, γιατί απλά κάνουν ο,τι καλύτερο μπορούν και ό,τι αισθάνονται για να τους προσφέρουν όσο μπορούν περισσότερα!  Άλλωστε... θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στο μέλλον επανειλλημένως για τις σχέσεις μας με τα παιδιά μας.

Όποτε πάμε πάλι στο αρχικό ερώτημα...ή μάλλον στην απάντηση που περιμένει ο Παύλος (μου) και ο κάθε Παύλος ή κάθε Μαρία-Κιάρα (η ανηψιά μου)... Δεν ξέρω αν θα ήθελαν να ακούσουν «γιατί είσαι έξυπνος, ταλαντουχος, δυναμικος, όμορφος, πολύ καλός στο ποδόσφαιρο, στη ρομποτική» ή αντίστοιχα για ένα κορίτσι γιατί εισαι καλό παιδί, ευγενική, άριστη στο μπαλέτο, στο τένις, στην κολύμβηση κλπ κλπ» ... νομίζω ότι τους ενδιαφέρει περισσότερο να ακούσουν για τα αισθήματα που τρέφουμε απέναντι τους... για τα όσα μας κάνουν να νιώθουμε καθημερινά, όταν τα ξυπνάμε, όταν μας περιγράφουν την ημέρα τους, τα κατορθώματα τους... παράλληλα ότι τα νιώθουμε..  ότι ισχύει αυτή «ενσυναίσθηση» για την οποία μιλούν, πιο επιστημονικά,  οι ψυχολόγοι! 

Πάντως, σε ένα παιδικό πάρτυ που ήμουν προημερών, ρώτησα μαμάδες και μου έδωσαν τις εξής απαντήσεις (πέρα από το "γιατί είσαι εσύ!"). Η μία μητέρα που αποφάσισε συνειδητά να κάνει μόνο ένα παιδάκι (μία κόρη) είπε: "γιατί είσαι μοναδική για μένα!" Και μία άλλη με δύο αγόρια : "Γιατί σε είχα 9 μήνες στην κοιλιά μου και είσαι μέρος του εαυτού μου!"

Και συζητώντας καταλήξαμε ότι τελικά οι πιο απλές ερωτήσεις έχουν τις πιο πολύπλοκες απαντήσεις, όταν αφορούν τα παιδιά και πόσο περισσότερα τα συναισθήματα μας. 

Shutterstock
Shutterstock

Αν και έχω μία υπέροχη αδελφή, χωρίς την οποία η ζωή μου θα ήταν τελείως διαφορετική και πολύ πιο μοναχική, ήταν πολύ συνειδητή η απόφασή μου να μην κάνω άλλο παιδί, πέρα από τον Παύλο. Οι λόγοι είναι πολλοί που πιθανότα να εξηγήσω σε ένα επόμενο άρθρο, αλλά ένας από τους σημαντικότερους ήταν για το αν θα μπορούσα να αγαπήσω άλλον άνθρωπο περισσότερο από αυτό το πλάσμα που μου άλλαξε τη ζωή σε  όλα τα επίπεδα.

Η αγάπη μου για τον γιο μου (και όλων των μαμάδων, φαντάζομαι) δεν περιγράφεται με λόγια... ούτε μπορεί να αποδειχτεί με τις πράξεις μας. Είναι η ζωή μας που διαγράφεται με γνώμονα αυτή την αγάπη που μας μετατρέπει σε καλύτερους ανθρώπους...

 Κάθε Motherhood story έχει το δικό του ερώτημα... και το συγκεκριμένο έχει μία απάντηση "γιατί είσαι το παιδί μου, η χαρά της ζωής μου...και δεν θα σε άλλαζα με τίποτα στον κόσμο!"

 

Κατερινα Μαντά - Αρχισυντάκτρια theK-magazine / www.k-mag.gr