Ωχ... θεωρητικά είναι η πιο εύκολη ερώτηση που μπορεί να σου θέσει κανείς... και η πιο απλή απάντηση είναι «γιατί είσαι εσύ!» Όμως αυτό σε ένα 8 χρόνο παιδί -αγόρι ή κορίτσι- δεν αρκεί!
Όταν είσαι 30-40 ετών είναι κατανοητό κι ίσως η πιο επιθυμητή απάντηση από τον σύντροφο σου. Αν ρωτήσεις εσύ το παιδί σου «γιατί με αγαπάς;» Θα πει απλά «γιατί είσαι η μαμά μου» και δεν θα ζητήσεις κάτι παραπάνω... γιατί αυτός είναι ο ρόλος σου, η θέση σου, το status σου, κι είσαι αναντικατάστατη!
Αυτό το τελευταίο το γράφω γιατί προημερων δέχτηκα ένα σχόλιο σε σχέση με το προηγούμενο άρθρο ότι θα «έπρεπε» να εκθειάσω περισσότερο τον ρόλο της μητέρας και τις θυσίες που κάνει για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Η «αντίδραση» μου ήταν ότι η μητέρα δεν χρειάζεται επιβεβαίωση του ποια είναι... ξέρει τη θέση της στη ζωή των παιδιών της και την αξία της! Επισης μια μητέρα (και γενικοτερα οι γονεις νομίζω) δεν θυσιάζονται για τα παιδιά τους ούτε κάνουν το "χρέος" τους, γιατί απλά κάνουν ο,τι καλύτερο μπορούν και ό,τι αισθάνονται για να τους προσφέρουν όσο μπορούν περισσότερα! Άλλωστε... θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στο μέλλον επανειλλημένως για τις σχέσεις μας με τα παιδιά μας.