ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ - ΜΑΤΙ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ (EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΑΗ)
ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ - ΜΑΤΙ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ (EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΑΗ)
Η ΜΝΗΜΗ

Ο τριψήφιος αριθμός που καίει, ή αλλιώς οι εκατό μείον ένας νεκροί


«Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων, 

ενικού αριθμού, 

μόνον ενικού αριθμού, 

και άκλιτη. 

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη».

Από τη συλλογή «Στο λίγο του κόσμου» (1971) της Κικής Δημουλά, μια στροφή από τον «Πληθυντικό Αριθμό». Ετσι για να μην ξεχνάμε…

Ενενήντα εννέα άνθρωποι, 99 άνθρωποι. Με  γράμματα και αριθμούς. Αυτή είναι η λίστα των νεκρών στο Μάτι. Πενήντα μέρες μετά και ο παρά ένα τριψήφιος αριθμός στέκει από πάνω μας, υπενθύμιση και απειλή μαζί -να μην ξεχνάμε ούτε εμείς, ως συνάνθρωποι, ούτε οι άλλοι, κυρίως οι άλλοι, ως υπεύθυνοι ή καλύτερα ως ανεύθυνοι. Οικογένειες ολόκληρες, παιδιά μικρά και μεγάλα, νεογέννητα, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, ζώα. Κι ύστερα σπίτια, περιουσίες. «Κάηκαν οι άνθρωποί μας, κάηκε το βιός μας…» άκουσα να λέει ένας κάτοικος. Και θα ξεχάσουμε;

Ο χρόνος έχει τη δική του δυναμική. Μαζί του οι πληγές αμβλύνονται, ακόμα και οι πιο βαθιές. Η ζωή παίρνει πάντα το πάνω χέρι -πως αλλιώς. Άλλο όμως να μαθαίνεις να ζεις με το πένθος σου κι άλλο να ξεχνάς, σαν κοινωνία τι συνέβη, να προσπερνάς και να πηγαίνεις παρακάτω, μη κοιτώντας πίσω. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ξεχνούν εκείνοι που έζησαν την τραγωδία στο Μάτι, εκείνοι που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους. Δεν ξεχνούν ούτε όλοι οι άλλοι που επέζησαν αλλά είδαν την καταστροφή με τα μάτια τους και θυμίζουν ότι ακόμα και σήμερα «τίποτα δεν έγινε ακόμα», ότι «τα έργα σχεδόν δεν ξεκίνησαν, ή ό,τι ξεκίνησε καθυστερεί…».

Αλήθεια στους πόσους νεκρούς «καίγεται» η ευθύνη; Στους πόσους η αδιαφορία; Πότε μια κυβέρνηση, ένα κόμμα, ένας επικεφαλής λέει «φταίξαμε…».  Εμείς που δεν χάσαμε, δεν πονέσαμε, δεν κλάψαμε τον δικό μας άνθρωπο και το δικό μας σπίτι, εμείς που δεν είδαμε τη φωτιά να περικυκλώνει τη ζωή μας, τουλάχιστον ας μην ξεχνάμε…