Στην ερώτηση αυτή η απάντηση έρχεται αυτονοήτως. Σαράντα ένα χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο της μεγάλης ντίβας της όπερας. Αρα, λίγοι, ελάχιστοι πια, είναι εκείνοι που πρόλαβαν να την δουν ζωντανή επί σκηνής, που την θυμούνται live...
Να όμως που από χτες τα πράγματα άλλαξαν. «Callas in concert» είναι ο τίτλος των ρεσιτάλ με την υψίφωνο να συμμετέχει ψηφιακά, τρισδιάστατα, με το ολόγραμμά της, σε μια περιοδεία που ξεκίνησε από την Καλιφόρνια και αναμένεται να συνεχιστεί σε πολλές ακόμα πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι να καταλήξει στην Ευρώπη. Εκεί η «ολοζώντανη» Καλλας ερμηνεύει τις γνωστές μεγάλες της άριες, Μπιζέ, Βέρντι, Μπελίνι... Τρομακτικό ή γοητευτικό; Νοσηρό ή θαυμαστό;
Μεχρι κι ο θάνατος αρχίζει να παίρνει την απατηλή μορφή ενός «ζωντανού» ολογράμματος. Φοβάμαι....
Η πρόοδος της τεχνολογίας «καταργεί» τον θάνατο; Η ανάγκη του ανθρώπου να διαπραγματευτεί την απουσία παραμένει ανίκητη. Στην προκειμένη περίπτωση ανίκητη παραμένει και η διάθεση εκμετάλλευσης, οικονομικής εκμετάλλευσης, ενός μύθου. Κάποιοι θα βγάλουν τρελά λεφτά από αυτήν την νεκρανάσταση, εκμεταλλευόμενοι την διαχρονική αξία της Κάλλας. Κι από ό,τι φαίνεται η ιστορία θα έχει και συνέχεια με Μάικλ Τζάκσον, Φρανκ Ζαπα, Μέριλιν Μονρόε....
Οδηγούμαστε σιγά-σιγά, ή μήπως πολύ γρήγορα (;), σε μια κοινωνία μη πραγματική. Η τεχνολογία μοιάζει να παίρνει το πάνω χέρι στην αληθινή ζωή. Το διαδίκτυο δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα, λίαν επικίνδυνη. Φιλίες και σχέσεις χωρίς επαφή, σεξ χωρίς άγγιγμα μεταξύ μας, μοναχική ζωή με την ψευδαίσθηση της παρέας, όλα γίνονται σε μια οθόνη. Και τώρα, συναυλίες με τρισδιάστατα ολογράμματα. Που πήγε το συναίσθημα, η ψυχή που βάζαμε σε καθετι; 240
Για τις νέες γενιές κι αυτές που έρχονται, όλα εκείνα με τα οποία μεγαλώσαμε εμείς που τώρα είμαστε «παλιοί», χάνονται. Στο δάκρυ που πέφτει από τα μάτια μας, κανένα χέρι δεν υπάρχει να το σκουπίσει. Στην πίκρα και τη στεναχώρια μας, κανένα χάδι δεν είναι εκεί για να επουλώσει τις πληγές μας. Όλα γίνονται από απόσταση. Μεχρι κι ο θάνατος αρχίζει να παίρνει την απατηλή μορφή ενός «ζωντανού» ολογράμματος. Φοβάμαι....
