«Ολες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο».
Η εναρκτήρια και κορυφαία φράση του Τολστόι από την «Αννα Καρένινα» μου ήρθε στον νου, διαβάζοντας την τραγική ιστορία του Αργους. Ο μεγάλος γιος, φοιτητής ιατρικής, σκότωσε με καραμπίνα την 11χρονη ετεροθαλή αδελφή του ενώ η μητέρα της και μητριά του είχε κλειδωθεί στο μπάνιο και γλίτωσε. Στη συνέχεια ανέβηκε στον πάνω όροφο, έβαλε φωτιά και αυτοπυροβολήθηκε....
Κρυμμένα μυστικά, πάθη, βία, ζήλια. Τι δεν πήγε καλά; Τι δεν προσέξαμε
Η οικογένεια επιβεβαιώνεται, σε κάθε φάση της ζωής μας, ότι είναι πέρα και πάνω απ΄ όλα. Μας καθορίζει σε τέτοιο βαθμό που αν μπορούσαμε να το αναλογιστούμε, θα τρέχαμε να φύγουμε μακριά. Ολη μας η εξέλιξη, η πρόοδος, όλη η μετέπειτα αισθηματική, ερωτική ή σεξουαλική μας ζωή, έχει την αφετηρία και τις ρίζες της εκεί, βαθειά.
Στην τέχνη και κυρίως στο θέατρο και τη λογοτεχνία η οικογένεια είναι η μήτρα της ιστορίας. Από την αρχαία τραγωδία και τον Σαίξπηρ, ως τα μεγάλα έργα του 20ου αιώνα, η οικογένεια, μαζί με τον πόλεμο και τον έρωτα, είναι η μεγάλη και σίγουρη δεξαμενή για έμπνευση -για καλό και για κακό.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, το οικογενειακό τοπίο είναι αυτό που μας καθορίζει. Οπως μας καθορίζει και έλλειψή του. Πόσες και πόσες φορές δεν γυρνά πίσω η μνήμη σε περιστατικά που αν και τότε φαίνονταν μικρά κι ασήμαντα, σήμερα άλλοτε αρνητικά και άλλοτε θετικά συναισθήματα.
Πάνω απ΄ όλα η οικογένεια, αυτή η «αγία» οικογένεια που σε όλες τις εποχές αποδεικνύεται που μας τρέφει και μας κυνηγάει. Μερικές φορές δε, όπως τώρα στο Αργος, ή τις προάλλες στην Αθήνα, στον Βόλο, στην Κέρκυρα, αποδεικνύεται καταστροφική... Κρυμμένα μυστικά, πάθη, βία, ζήλια. Τι δεν πήγε καλά; Τι δεν προσέξαμε. Είτε μας αρέσει είτε όχι από μια οικογένεια ξεκινάμε και σε μια άλλη πηγαίνουμε -με ή χωρίς τυπικές διαδικασίες.
