Καλοκαίρι, διακοπές, ταξίδια, βιβλία. Υπάρχουν βιβλία που για πολλούς και διάφορους λόγους έχουμε συνδέσει με κάποιες καλοκαιρινές διακοπές. Ρωτήσαμε τον Ισίδωρο Ζουργό, τον Νίκο Μάντη, τον Βαγγέλη Μπέκα, και τον Δημήτρη Στεφανάκη για εκείνες τις ξεχωριστές διακοπές τους και το βιβλίο που θυμούνται.
Ο Ισίδωρος Ζουργός διάβαζε Ναμπόκοφ στις σκοπιές της Χαλκίδας
«Δεν έχουν βέβαια όλα τα καλοκαίρια διακοπές, μάλιστα για τους παλαιότερους από μας δεν είχε κανένα. Οι παππούδες μας είχαν λίγες μόνο σχόλες, καθότι ο βίος κυλούσε χωρίς διάκενα, απερίσπαστος. Μόνη παρηγοριά οι γιορτές καθώς από αιώνες επικρατούσε το θαυμαστόν του Δημοκρίτου “Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος”, δηλαδή η ζωή χωρίς γιορτή είναι μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο.
Το καλοκαίρι του 1988 με βρήκε να υπηρετώ σε μια αποθήκη πυρομαχικών κοντά στη Χαλκίδα. Αρβύλες στενόχωρες, φόρμες αγγαρείας και το καπέλο να στεφανώνει με ιδρώτα το κουρεμένο κεφάλι. Το τοπίο σεληνιακό, κάθε φυτό ξεριζωμένο μεθοδικά απ’ τον φόβο της φωτιάς. Το φως σκληρό και αδιάλειπτο, ούτε εκείνο έκανε διακοπές, να πέφτει στις γυαλιστερές πέτρες και να εξοστρακίζεται σε όλα τα μάτια και να τα βασανίζει. Εκείνο το καλοκαίρι αγάπησα τα υπόστεγα και τις βραδινές ώρες της σκοπιάς κάτω από έναν γλόμπο που φώτιζε το συρματόπλεγμα.