Το 1870 δεν υπήρχε θεατρική σκηνή στην Ευρώπη, που να μην θέλει τη Σάρα Μπερνάρ. Η φήμη της άρχισε να εξαπλώνεται και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, με τους Αμερικανούς να κάνουν ουρές για να δουν τη «θεϊκή Σάρα». Την πιο φημισμένη ηθοποιό του 19ου αιώνα.
Στην Comédie Francaise επέστρεψε το 1872 και δύο χρόνια μετά κάνει μεγάλη επιτυχία με τη Ζαΐρα του Βολταίρου. Η Σάρα Μπερνάρ, δοκίμαζε τη σεξουαλικότητά της. Λέγεται ότι είχε ερωτική σχέση με τη Λουίζ Αμπεμά, Γαλλίδα ιμπρεσιονίστρια ζωγράφο, αλλά και ότι υπήρξε μία από τις πολλές ερωμένες του Πρίγκιπα της Ουαλίας, ο οποίος αργότερα έγινε ο βασιλιάς Εδουάρδος Ζ' του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το 1882 παντρεύτηκε στο Λονδίνο τον Έλληνα ηθοποιό Αριστείδη Δαμαλά, γνωστό στη Γαλλία και ως Ζακ Δαμαλά, όμως ο γάμος, ο οποίος νομικώς ίσχυε έως τον θάνατο του Δαμαλά το 1889 σε ηλικία 34 ετών, γρήγορα κατέρρευσε, κυρίως εξαιτίας της εξάρτησής του από τη μορφίνη.
Στα 61 της χρόνια ένα ατύχημα πάνω στη σκηνή θα άλλαζε όλη της της ζωή. Ηταν 1905 και η Σάρα Μπερνάρ βρισκόταν στο Ρίο Ντε Τζανέιρο παίζοντας στην Τόσκα του Βικτοριέν Σαρντού. Ελεγε τα λόγια της όταν ξαφνικά έπεσε κάτω από το παραπέτο της σκηνής. Είχε χτυπήσει σοβαρά στο δεξί της γόνατο.
Το πόδι της ποτέ δεν θεραπεύτηκε. Το 1915 η γάγγραινα είχε προχωρήσει πολύ και οι γιατροί αποφάσισαν να της ακρωτηριάσουν ολόκληρο το δεξί της πόδι. Για αρκετούς μήνες ήταν καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ωστόσο σε πείσμα όλων όσων την ήθελαν να μην ξανανεβαίνει στη σκηνή, η Σάρα Μπερνάρ συνέχισε την καριέρα της. Έπαιξε σε παραστάσεις στην Αμερική και τη Γαλλία χωρίς διακοπή. Μπορεί να βρισκόταν σε ακινησία πάνω στη σκηνή, όμως η γοητεία της φωνής της και η υποκριτική της ικανότητα δεν ξεθώριασαν ποτέ.