Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής θα θυμάται για πάντα τη συμμετοχή του στην παράσταση «Το δέντρο του Οιδίποδα». Όχι μόνο γιατί αυτό το έργο ταξίδεψε από την Πορτογαλία μέχρι τη Νότια Κορέα αλλά και για το γεγονός ότι βραβεύτηκε παμψηφεί με τον σταυρό του Χορν. Μια μέρα θέλει να τα παρατήσει όλα και να γίνει ψαράς γιατί τα ευγενικά αισθήματα και τα υψηλά ιδανικά του δεν χωρούν στο «λίγο» των καιρών μας. Φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Υπηρέτης δύο Αφεντάδων». Αλλά στην πραγματική ζωή ο Κωνσταντίνος υπηρετεί ένα και μόνο αφεντικό: τον εαυτό του. Και δεν χαρίζεται.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Παλαιό Φάληρο. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι τις νεραντζιές, την πλατεία μας με το σιντριβάνι, το γήπεδο του σχολείου μας, τη θάλασσα στο Φλοίσβο, τη λαϊκή, το αγαπημένο μου video club, τα rollers και το hockey με τους φίλους μου, τον κυματοθραύστη στον Άλιμο. Τον αιώνιο πόλεμο με τα φυσοκάλαμα στα σοκάκια και στο μικρό μας βουναλάκι δίπλα στο σπίτι μου στη Σκύρο.
Μεγάλωσα με γυναίκες Πολίτισσες. Τη γιαγιά μου, τη μάνα μου και τη θεία μου. Τρώγαμε φαγητά πολίτικα, ακούγονταν συνέχεια τούρκικα στο σπίτι, είχαμε φίλους και συγγενείς απ’ την πόλη, είχα τις ιστορίες της γιαγιάς μου, κάποια ασημικά και κάποιους κεντητούς πίνακες στο σαλόνι.
Αισθάνομαι, λοιπόν, και Κωνσταντινουπολίτης».