Η Σοφία δεν είναι άλλη μια γυναίκα που αναζήτησε, μετά από πολλές αποβολές, τη χαρά της μητρότητας στη διακρατική υιοθεσία. Είναι μια γυναίκα που έδωσε έναν αγώνα 22 μηνών, με όσα απίστευτα της συνέβησαν, για να πάρει τον Τζιρίνια, το πρώτο της παιδί από την Αιθιοπία.
Διανύοντας την τέταρτη δεκαετία της ζωής της και μετά από πολλές προσπάθειες να αποκτήσει δικό της παιδί, η Σοφία Παριανού, αποφασίζει να υιοθετήσει ένα παιδί από την Αιθιοπία. Με τον σύζυγό της καταθέτουν τα χαρτιά και η διαδικασία ξεκινά μέσω της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας, με υπεύθυνη την κοινωνική λειτουργό κυρία Κοντογιάννη η οποία υπήρξε βράχος δίπλα της από την αρχή μεχρι το τέλος. Έχει βρεθεί ο μικρός Τζιρίνια που θα μεγαλώσει την οικογένειά της. Όμως, κάπου στα μισά, η Σοφία μένει μόνη. Με ένα διαζύγιο, εκ νέου χαρτιά και άγχος να προλάβει τις ημερομηνίες. Ως μονογονεϊκή οικογένεια πια κινεί πάλι τις διαδικασίες. Στο διάστημα αυτό, ο έρωτας θα μπει ξανά στη ζωή της και η Σοφία θα μείνει έγκυος. Όμως η δέσμευση στον Τζιρίνια είναι μεγάλη. Στον 6ο μήνα, και ενώ οι γιατροί της είπαν ότι πρέπει να μείνει στο κρεβάτι, η Σοφία «μάζεψε τα μπογαλάκια και την κοιλιά της και πήγε να πάρει τον Τζιρίνια».
Της ζητήσαμε να μας πει την ιστορία της.
«Είχα κάποιες αποβολές κι επειδή πάντα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδάκι, αποφάσισα να το κάνω. Μέσω μιας φίλης ήρθα σε επαφή με την υπηρεσία, έκανα ένα ραντεβού, μου εξήγησαν κάποια πράγματα και ξεκίνησα. Όταν ξεκίνησα, το έκανα μαζί με τον τότε σύζυγό μου. Κάναμε όλες τις διαδικασίες, περάσαμε από συνεντεύξεις, φτιάξαμε το φάκελό μας, τον στείλαμε στην Αιθιοπία, στον δικηγόρο μας και περιμέναμε το matching. Μόλις έγινε το matching, δηλαδή, μας βρήκε ο δικηγόρος το παιδί, μάς έστειλε τα στοιχεία του και κάποιες ιατρικές εξετάσεις που είχε κάνει. Έτσι πήγα για πρώτη φορά στην Αιθιοπία για να μπουν οι υπογραφές, ώστε να μην μπορεί το ορφανοτροφείο να δώσει το παιδί σε κάποιον άλλο. Εκεί έμεινα 10 μέρες, κάναμε επιπλέον εξετάσεις, υπογράψαμε και ξεκίνησε η διαδικασία».