Η Ελπίδα έφυγε από την Ελλάδα για να ζήσει στο Λονδίνο παρέα με έναν Στεγόσαυρο

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την υποκριτική αφού τελείωσα τις σπουδές μου στην ψυχολογία.

Δεν ήξερα αν θα το συνεχίσω ή αν θα είναι απλά μια εμπειρία. Στην πορεία κατάλαβα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω στην ζωή μου. Έκανα κάποια μαθήματα υποκριτικής στην Αθήνα και στην συνέχεια μετακόμισα στο Λονδίνο για να συνεχίσω τις σπουδές μου.

Παρά τα 4 χρόνια των σπουδών μου στην υποκριτική δεν έχω σταματήσει ακόμα και τώρα να κάνω μαθήματα. Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός πρέπει πάντα να βελτιώνεται, να μαθαίνει νέες πτυχές του εαυτού του, να εξελίσσεται. Και όσα περισσότερα μαθαίνω τόσο πιο πολλά διαπιστώνω ότι έχω να μάθω.

Η πιο κρίσιμη στιγμή στην πορεία μου μεχρι τώρα είναι το Festival του Εδιμβούργου όπου πήρα μέρος με τον Στεγόσαυρο, μια αληθινή ιστορία μιας κοπέλας που πάσχει από διατροφικές διαταραχές. Η συγγραφέας του έργου είναι η Έρση Νιαώτη.

Διάβασα το σενάριό της τον Σεπτέμβρη του 2016 και αμέσως έκλεισα εισιτήρια για Ελλάδα για να την βρω.

Της είπα την ιδέα μου να ανεβάσω το έργο της στο Λονδίνο και δέχτηκε αμέσως με χαρά. Είμαι πολύ τυχερή που βρέθηκε στο δρόμο μου ένας τέτοιος άνθρωπος και συγγραφέας όπως είναι η Έρση. Θα της είμαι για πάντα ευγνώμων που μου εμπιστεύθηκε το έργο της.

Οι διατροφικές διαταραχές καθώς και η ψυχική υγεία είναι θέματα που με αφορούν πολύ. Η πίεση που υπάρχει από την κοινωνία, ειδικά στις γυναίκες, για να έχουν μια άψογη εικόνα είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να αναφέρεται σε όλα τα μέσα περισσότερο.

Η παράσταση αναφέρεται στα συναισθήματα, στις σχέσεις με την οικογένεια, την κοινωνία και τον εαυτό σου. Ειδικά στις μέρες μας, όπου μέσα από τα social media κρατάμε μονο τις «τέλειες» στιγμές στις ζωές των άλλων, ο Στεγόσαυρος είναι μια κραυγή για αυθεντικότητα.

Εγώ κουβαλούσα τα πράγματα στην σκηνή, καθάριζα την αίθουσα μετά, καλούσα τον κόσμο να δει το έργο

Η ηρωίδα του έργου είναι μια κοπέλα που πάσχει από διατροφικές διαταραχές. Είναι 30 χρονών, χωρισμένη και ζει με τους γονείς της προσπαθώντας να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της.

Από την μεριά του κοινού, ο καθένας εκλαμβάνει ένα διαφορετικό μήνυμα από το έργο ανάλογα με την πλευρά που συνδέεται με την πρωταγωνίστρια. Σίγουρα ο «Στεγόσαυρος» είναι μια παράσταση για την διαχείριση συναισθημάτων και τις σχέσεις των ανθρώπων με τον εαυτό μας, τους γύρω μας και την κοινωνία.

Το να πάρω μέρος στο μεγαλύτερο φεστιβάλ θεάτρου στον κόσμο με έναν μονόλογο ήταν από μόνο του πολύ μεγάλη πρόκληση για μένα, όμως το να πάρω καλές κριτικές και από το κοινό και από τους κριτικούς μου έδωσε δύναμη να πιστέψω σε αυτό που κάνω και να πατήσω γερά στα πόδια μου.

Φυσικά και υπήρχαν εμπόδια και δυσκολίες, δεν είναι ποτε εύκολος ο δρόμος. Ερχόμενη από μια άλλη χώρα έπρεπε να δημιουργήσω χώρο στην αγορά για έμενα και αυτή ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα.

Κάπως έτσι δημιούργησα τον «Στεγόσαυρο» όπου ήταν μια δική μου παραγωγή.

Το να ζητάς βοήθεια δεν σε κάνει αδύναμο, το ανάποδο ακριβώς, είσαι δυνατός αν έχεις το θάρρος να μιλήσεις και να μοιραστείς αυτά που νιώθεις.

Σε όλο το festival του Εδιμβούργου ήμουν μόνη μου ανάμεσα σε ομάδες με μεγάλο cast.

Εγώ κουβαλούσα τα πράγματα στην σκηνή, καθάριζα την αίθουσα μετά, καλούσα τον κόσμο να δει το έργο. Όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισα τις ξεπέρασα με την αγάπη μου γι' αυτό που κάνω και βλέποντας πόσο μεγάλη επιρροή είχε το έργο στο κοινό.

Ό,τι έχω καταφέρει μέχρι τώρα το έχω καταφέρει με σεβασμό προς αυτό το επάγγελμα και με δουλειά. Ψυχική, πνευματική και σωματική δουλειά. Έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου αλλα είμαι περήφανη για την έως τώρα πορεία μου και αισιόδοξη για τις στιγμές που θα έρθουν.

Υπέφερα χρόνια από κρίσεις πανικού. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, όμως, έμαθα πολλά πράγματα για εμένα.

Δούλεψα σκληρά με τον εαυτό μου και ξεπέρασα τα όρια μου. Για όποιον περνάει κάτι παρόμοιο, χωρίς να είμαι ειδική, ένα πράγμα μπορώ να πω από την εμπειρία μου. Το να ζητάς βοήθεια δεν σε κάνει αδύναμο, το ανάποδο ακριβώς, είσαι δυνατός αν έχεις το θάρρος να μιλήσεις και να μοιραστείς αυτά που νιώθεις.

Είμαι πολύ περήφανη γιατί έχω δεχτεί απίστευτα καλές κριτικές για το έργο και τα μηνύματα που περνάει αλλά και απίστευτη αγάπη από το κοινό.

Βλέπω το σώμα μου σαν τον καλύτερο μου φίλο και σαν την κατοικία της ψυχής μου.

Η ζωή στο Λονδίνο είναι πολύπλοκη. Έχει πολλές ομορφιές αλλά ταυτόχρονα και πολλές δυσκολίες. Για έναν ηθοποιό από την Ελλάδα η βασική δυσκολία είναι η γλώσσα και ο περιορισμός των ρόλων που μπορεί ένας να παίξει. Όμως,ταυτόχρονα, είναι μια πόλη που αναγνωρίζει το ταλέντο και επιβραβεύει την σκληρή δουλειά.

Το κοινό είναι πάντα ανοιχτό και δέχεται καλοπροαίρετα ένα καλό έργο.

Το Λονδίνο είναι μια πόλη όπου μπορείς να ανεβείς με την αξία σου, την επιμονή σου και την σκληρή δουλειά.

Μέσα από προσωπική δουλειά έμαθα ότι δεν υπάρχει τελειότητα

Ποτέ δεν θα σταματήσει, όμως, να μου λείπει ο ήλιος και η ζεστασιά της Ελλάδας.

Μέσα από την έρευνα που έχω κάνει για την παράσταση, έχω έρθει πολύ κοντά με πολλές κοπέλες που υπέφεραν από διατροφικές διαταραχές.

Σε οποιονδήποτε μπορεί να διαβάζει αυτήν την συνέντευξη αυτήν την στιγμή και αντιμετωπίζει κάτι παρόμοιο χωρίς να είμαι ειδικός μπορώ να πω ότι το να ζητάς βοήθεια είναι η πιο βασική αντιμετώπιση. Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή όπου πολλά άτομα πάσχουν από διατροφικές διαταραχές, ευτυχώς, όμως, όπου και να απευθυνθείς θα βρεις την κατάλληλη βοήθεια.

Στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου όπου πήρα μέρος τον Αύγουστο γνώρισα πολλές κοπέλες όπου μετά την παράσταση μοιράστηκαν μαζί μου την δική τους ιστορία. Aυτό για εμένα είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία, προσωπική αλλά και του έργου.

Έχω περάσει φάσεις στην εφηβεία που προσπαθούσα να χάσω βάρος και να είμαι «τέλεια» όπως τις εικόνες που έβλεπα στα περιοδικά. Μεγαλώνοντας και μέσα από προσωπική δουλειά έμαθα ότι δεν υπάρχει τελειότητα. Έμαθα να αγαπάω το σώμα μου, να ακούω τις ανάγκες του και αυτά που θέλει να μου πει.

Βλέπω το σώμα μου σαν τον καλύτερο μου φίλο και σαν την κατοικία της ψυχής μου. Ο στόχος μου είναι να είμαι υγιής και χαρούμενη.

Από την ώρα που γεννιόμαστε, το σώμα μας αλλάζει κάθε μέρα, εξελίσσεται. Το πόσο συνδεδεμένοι είμαστε με τον εσωτερικό μας εαυτό είναι που καθορίζει τον σχέση μας μαζί του.