Μια γυναίκα γυμνή, εκτεθειμένη στα αδηφάγα βλέμματα των δικαστών.
Η Φρύνη. Μια καλλίγραμμη νεαρή, με λευκή επιδερμίδα, που φορά μόνο τα λευκά της σανδάλια και τα κοσμήματά της και με το αριστερό χέρι σκεπάζει το πρόσωπό της από ντροπή.
Ο ρήτορας Υπερείδης που την υπερασπίζεται στη δίκη, έχει μόλις τραβήξει από πάνω της τον γαλάζιο μανδύα που φορούσε. Μηχανεύτηκε αυτό το κόλπο για να δουν τη φυσική της ομορφιά οι δικαστές και να τη λυπηθούν.
Την είχε κατηγορήσει ο ρήτορας Ευθίας, ότι προσπαθεί να φέρει μια νέα θεότητα μέσα στα τείχη των Αθηνών. Η ιστορία θέλει τον Ευθία να τη διεκδικεί, και την ίδια να τον απορρίπτει. Εκείνος για να την εκδικηθεί την κατηγόρησε για ασέβεια προς τα θεία και την μήνυσε στην Ηλιαία.
Ο Υπερείδης υπήρξε εραστής της, λένε μάλιστα ότι πλήρωνε 100 φορές παραπάνω από το κανονικό στη Φρύνη. Ήταν μαθητής του Ισοκράτη και του Πλάτωνα. Ο Ευθίας για να αντιμετωπίσει την ευγλωττία του Υπερείδη κατέφυγε στον ρήτορα Αναξιμένη από την Λάμψακο, δάσκαλο του Αλεξάνδρου και συνέταξε μαζί του το κατηγορητήριο.