Πάθος για τη δουλειά και τη ζωή δεν βλέπω γύρω μου. Σαν να μην υπάρχει ενέργεια στους νέους. Ωστόσο η γενιά των εικοσάρηδων περνάει μια μεταβατική περίοδο και θα βγει πιο δυνατή και συνειδητοποιημένη. Θα αναγκαστεί να πάρει πρωτοβουλίες. Δεν έχουμε άλλη διέξοδο. Η που θα γκρεμιστούμε σαν έθνος, σαν κοινωνία και σαν ανθρώπινο είδος ή που θα αναγκαστούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να βρούμε άλλες λύσεις. Αυτό θα πυροδοτήσει ένα καινούργιο πάθος. Είμαι αισιόδοξη.
Με απασχολεί ο χρόνος όχι που περνάει, αλλά που θα έρθει, με την έννοια του τέλους. Αλλά το διαχειρίζομαι, όλο και καλύτερα. Προσπαθώ να μένω στο τώρα, στο τώρα που ζούμε.
Κάποιες παραστάσεις ήταν καθοριστικές. Η πρώτη μου, στο Εθνικό, στην Κεντρική Σκηνή, το «Ενας μήνας στην εξοχή» που σκηνοθετούσε ο Ντασέν. Αργότερα «Η Βασίλισσα της Ομορφιάς», έγραψε πολύ μέσα μου γιατί ήταν η πρώτη μου προσωπική δουλειά. Οπως και ο «Γυάλινος Κόσμος» αλλά και η περσινή, η «Φλόρενς». Γιατί τις έχω ταυτίσει με προχωρήματα δικά μου.
Με τον Γιάννη γνωριστήκαμε στη δουλειά, σαν συνάδελφοι, στην παράσταση «Ορφέας και Ευρυδίκη». Εχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια, τριάντα τρία. Ηταν το ΄84. Στην αρχή μπορεί να υπήρχαν κάποιες εντάσεις μεταξύ μας, κάποιοι ψευτοεγωισμοί, λόγω της δουλειάς, αλλά αυτό με τον καιρό εξελίχθηκε.
Ανταγωνισμός δεν υπήρξε ποτέ. Ο ανταγωνισμός βγαίνει όταν έχεις χαμηλή ιδέα για τον εαυτό σου. Και εμείς δεν είχαμε. Είχαμε μια αυτάρκεια. Ούτε απωθημένα ούτε ανασφάλειες. Στόχος μας ήταν να γίνουμε καλύτεροι, οπότε ο μόνος αντίπαλος ήταν ο εαυτός μας. Ο δρόμος μας ήταν κοινός και διαφορετικός μαζί, με την έννοια ότι ο Γιάννης έγινε πιο δημοφιλής, πιο ευρέως αναγνωρίσιμος. Την τελευταία δεκαετία χάραξα μια πιο προσωπική πορεία. Η σχέση μας προηγείται της δουλειάς. Ο ένας θαυμάζει και εκτιμά, επί της ουσίας, τον άλλον, διατηρώντας τους στόχους του.
Μια μακροχρόνια σχέση ποτέ δεν ήταν ούτε είναι εύκολο να κρατηθεί. Θέλει πολλή δουλειά, όπως θέλει πολλή δουλειά η ίδια η ζωή. Για μένα η ζωή είναι πρωταθλητισμός. Εννοείται ότι περάσαμε από δυσκολίες. Δεν υπάρχει σχέση που να μην περάσει. Τουλάχιστον μία, δύο φορές βρεθήκαμε με τον Γιάννη σε ακραίες καταστάσεις μεταξύ μας.
Η συνύπαρξη έχει να κάνει με την ωρίμανση του καθένος ξεχωριστά και του ζευγαριού γενικότερα. Οταν ωριμάζεις εσύ και ωριμάζει και ο σύντροφός σου, οπωσδήποτε ωριμάζει και η σχέση. Το θέατρο είναι μέρος της ζωής μας. Οσο πιο προχωρημένη είναι η σχέση τόσο πιο όμορφη και αποδοτική είναι η συνεργασία μας.