Η Νάντια Κοντογεώργη μπήκε με θόρυβο στη ζωή μας, μέσα από τον ρόλο της Βίβιαν στο «Κάτω Παρτάλι». Διατηρώντας το χιούμορ της συνεχίζει να ξεδιπλώνει τα προσόντα της στη σκηνή και την οθόνη, με λιγότερη φασαρία αλλά περισσότερη ουσία. Ισως γιατί απολαμβάνει όσα κερδίζει καθημερινά και στοχεύει σε ένα διαρκώς εξελισσόμενο μέλλον.
«Μου αρέσει πολύ που μου μιλάνε στον δρόμο. Το αντιλαμβάνομαι ως ευλογία. Αν μια μέρα δεν είμαι καλά, μου φτιάχνει τη διάθεση. Ενα θετικό βλέμμα, ένας καλός λόγος... Θα ήταν αχαριστία να πω ότι με κουράζει ή με ενοχλεί.
Η κωμωδία, το χιούμορ προκαλούν θετικά συναισθήματα. Πώς θυμόμαστε τους ανθρώπους; Από το τι συναισθήματα μας προκαλούν. Πάντα θέλουμε κοντά μας αυτούς που μας κάνουν καλό.
Είμαι ένα πολύ τυχερό παιδί. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που αναγνώρισε τις κλίσεις μου και με βοήθησε να τις καλλιεργήσω. Πέραν αυτού ήμουν ένα χαρούμενο παιδί, εξωστρεφές, κοινωνικό, με παρέες, με θεατρικότητα. Ημουν πάντα της ομάδας.
Είχα διαφορετικές προσλαμβάνουσες, και στο Γυμνάσιο άρχισε αυτό να σχηματοποιείται. Οι γονείς μου, και σ’εμένα και στον αδελφό μου μας μάθαιναν πολλά πράγματα, πιάνο και πολλά άλλα. Εγώ ξεκίνησα από τριών χρόνων και πιάνο και μπαλέτο. Εχω να θυμάμαι ωραία πράγματα».