Η Αργυρώ Καλλιάφα είναι ένα ταλαντούχο κορίτσι, με έντονη προσωπικότητα.
Εχει αποφασίσει να «σχεδιάσει» μόνη της τον κόσμο στον οποίο θέλει να ζει και να τον βλέπει μέσα από έναν φακό που θα μεγεθύνει την ομορφιά του. Είναι μόλις 26 ετών και με το μεράκι της στο fashion design έχει καταφέρει ήδη να διακριθεί και ξένα μέσα ενημέρωσης να έχουν αναφορές στο όνομά της. Μεγάλωσε σε ένα σπίτι που αγκάλιασε το όνειρό της από την αρχή και με μια γιαγιά της οποίας το όνομα γράφτηκε με χρυσά γράμματα στις σελίδες του παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου.
Η σχεδιάστρια μόδας και εγγονή της Τασσώς Καββαδία, Αργυρώ Καλλιάφα μας συστήνεται...
Τα παιδικά χρόνια
«Mεγάλωσα σε ένα τεράστιο σπίτι με πολλούς ανθρώπους και πολλές διαφορετικές προσωπικότητες. Έχω άλλα τρία μεγαλύτερα αδέρφια τα οποία, ως η πιο μικρή πείραζα συνεχώς. Φυσικά συμβαίνει μέχρι και σήμερα αυτό (γέλια). Μπορεί να μεγάλωσα σε μια κλειστή κοινωνία αλλά οι γονείς μου ήταν πάντα πολύ ανοιχτόμυαλοι. Φράσεις όπως «Να έχεις ηθικές αρχές, αξιοπρέπεια και ήθος, «Να είσαι ευγενική» ηχούν συνεχώς στα αυτιά μου. Θυμάμαι ότι ήμουν πάντα πολύ κλειστό παιδί, ονειροπόλα και πολύ ντροπαλή. Η μαμά μου υπέφερε για να με αλλάξει και να με πείσει ότι το να επικοινωνείς είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα. Ηθελα τον χώρο μου και προσπαθούσα συνεχώς να βρω τρόπο να σχεδιάσω. Φυσικά αυτό γινόταν κρυφά αφού οι γονείς μου προτιμούσαν, όπως είναι λογικό, να διαβάζω. Θυμάμαι πολύ έντονα πολλές μπογιές, σχέδια και κομμένα ρούχα».
«Η γιαγιά μου, η Τασσώ»
Την γιαγιά μου δεν την έχω ζήσει όσο θα ήθελα. Θυμάμαι ότι ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος, πολύ δοτικός, πολύς προσγειωμένη και πολύ λογική. Μια συμβουλή της που λέω και πολύ συχνά είναι «Να φοβάσαι τους πεινασμένους ανθρώπους, όχι τους γεμάτους». Να έχεις ανθρώπους ολόκληρους δίπλα σου.
H πορεία στο χώρο της μόδας
«Ο χώρος της μόδας, όπως όλοι οι καλλιτεχνικοί που έχουν άλλωστε επιχειρηματικό χαρακτήρα, είναι αρκετά δύσκολος. Άκουγα από μικρή ότι πρέπει να έχεις γερό στομάχι. Τώρα αρχίζω να αντιλαμβάνομαι την έννοια της έκφρασης αυτής. Ένας σχεδιαστής δεν αρκεί να σχεδιάζει καλά. Θεωρώ ότι στάθηκα τυχερή μέχρι σήμερα γιατί μου δόθηκαν ευκαιρίες ώστε να εξελιχθώ σε πολλούς τομείς γύρω από την ενδυμασία. Συνάμα, όμως, στην μέχρι τώρα πορεία μου είχα την τύχη να έχω σπουδαίους μέντορες, κάτι που θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό. Η πρώτη μου επαγγελματική αναγνώριση ήρθε το 2010 όπου ενώ βρισκόμουν ακόμη στην σχολή, διακρίθηκα μέσα στους 15 καλύτερους σχεδιαστές σε έναν μεγάλο παγκόσμιο διαγωνισμό. Μέτα από τον διαγωνισμό ακολούθησε ένα άρθρο από την ιταλική Vogue μια συνέντευξη από το Aljazeera και ένα βραβείο αργότερα από την Axdw. Το βραβείο της Axdw ήταν εκείνο που με έφερε ένα βήμα πιο κοντά στον κόσμο και μου έδωσε ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι του. Υπήρχαν πολλοί νέοι που ταυτίστηκαν ως εκ τούτου δεν ήθελα να τους απογοητεύσω».
