H Χρύσα εγκατέλειψε την Ελλάδα και αποφάσισε να ζήσει στη Ζυρίχη | 0 bovary.gr
H Χρύσα εγκατέλειψε την Ελλάδα και αποφάσισε να ζήσει στη Ζυρίχη | 0 bovary.gr
ΧΡΥΣΑ ΧΟΥΛΙΑΡΑ

H Χρύσα εγκατέλειψε την Ελλάδα και αποφάσισε να ζήσει στη Ζυρίχη


Η ιδέα του να μαζέψω όλα τα πράγματά μου και φύγω για κάπου «αλλού» χωρίς καμία ιδιαίτερη προτίμηση για το που θα είναι αυτό, υπήρχε στο μυαλό μου από όταν ήμουν έξι χρονών.  

Ετοίμαζα μία τσαντούλα με ένα φόρεμα, ένα βρακί και τον Ελ Μακαντορελ, το πολυαγαπημένο μόνοφθαλμο λούτρινο ελεφαντάκι μου. Μετέπειτα με συνεργό τις ξαδέρφες μου κρυβόμουν στο αυτοκίνητο των θείων μου με προορισμό το Άστρος, Κυνουρίας. 

Με αυτά τα μυαλά βρέθηκα στο Άμστερνταμ το 2005 για σπουδές αφού πρώτα είχα οργώσει την Ευρώπη με φτηνές πτήσεις και έμεινα εκεί για πέντε χρόνια.

Η πραγματικότητα του να μένεις κάπου αλλού χωρίς κανέναν να σε βγάλει από τα δύσκολα ήταν αρκετά διαφορετική από το να ταξιδεύεις. Μετά από ένα ρεκόρ μετακομίσεων (δεκατέσσερα δωμάτια σε τρεισήμισι χρόνια) το 2010 πήρα τη δύσκολη απόφαση της επιστροφής παίρνοντας όμως μαζί μου την Ολλανδέζα γάτα μου.

Το 2015 άρχισα να ταξιδεύω ξανά μαζί με το αγόρι μου στη Ζυρίχη και στον Καναδά αφού η εργασία του ήταν εκεί.

Σαν εικονογράφος μπορώ να δουλέψω από οπουδήποτε και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία μετακομίσαμε μαζί το Σεπτέμβρη στη Ζυρίχη. Η πρώτη μου εικόνα για την πόλη ήταν ενός καλοφαγά που βρίσκεται μπροστά σε φαγητό νοσοκομείου. Ήταν άχρωμη, άνοστη φτιαγμένη για άτομα τρίτης ηλικίας ή κάποιον που επιθυμεί διακαώς να αποχτήσει οικογένεια. Όχι για μένα. Αναζητώντας εργασία έπεφτα συνέχεια στο εμπόδιο της γλώσσας.

Τα γερμανικά μου ήταν και παραμένουν ανύπαρκτα. Για τρεις μήνες μισούσα όλο και περισσότερο την ιδέα της Ζυρίχης και σαν νέος Νέρωνας ονειρευόμουν την καύση της προς έμπνευση μου. Μόνο που δε χρειάστηκε να πάρει φωτιά η Ζυρίχη αλλά το μυαλό μου.

Μετά το διάλειμμα ενός μήνα στο Τορόντο και λίγων ημερών στο Πινερόλο στην Ιταλία, για κάποιο λόγο δεν ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. Τους οκτώ αυτούς μήνες είχα γράψει δύο βιβλία, είχα εικονογραφήσει το εξαιρετικό βιβλίο της Ναντιας Δρακούλα Το Κάμπινγκ”, είχα ξεκινήσει να βρίσκω εργασία και το κυριότερο είχα αρχίσει να αγαπάω το μέρος διαμονής μου.

Ίσως να έφταιγε η πεζοπορία τριάντα χιλιομέτρων στις Άλπεις, το co-working space Digital Glarus των φίλων μας χαμένο μέσα στα βουνά, μικρές κοινότητες όπως το Autonome Schule (αυτόνομο σχολείο), ή το μαγικό αυτό ποτάμι που διασχίζει ολόκληρη την πόλη και λέγεται Limmat που συνήθως κάνω μπάνιο κάθε μέρα βρέξει χιονίσει και ας είναι παγωμένο. Αλλά μάλλον είναι θέμα ανθρώπων.

Στη Ζυρίχη έχω γνωρίσει κάποιους από τους πιο ιδιαίτερους ανθρώπους που φροντίζουν να κάνουν την κάθε μέρα μου μαγική με τις απίστευτες ιστορίες τους και το χαμόγελο τους. Οι περισσότεροι δεν είναι από εδώ και έτσι μπορούμε να γκρινιάζουμε χωρίς φίλτρο για τις εξωφρενικά ακριβές τιμές ή για την ελβετική γραφειοκρατεία. Έτσι ακόμα και εγώ έχω αρχίσει να παραχώνω στον ταξιδιωτικό μου σάκο στο πατάρι και να ζω την κάθε μέρα εδώ με τα καλά και τα στραβά της.

ΥΓ: Κάπου εδώ πρέπει να ευχαριστήσω όλους του φίλους μου. Χωρίς τις μαραθώνιες τηλεφωνικές μας συνδιαλέξεις δεν θα επιβίωνα πουθενά.

H Xρύσα Χουλιάρα είναι γλύπτρια​​​, εικονογράφος, συγγραφέας, γραφίστας και ενίοτε ελβετικός σουγιάς.

kaascat.ch