Σπουδαία γλύπτρια, ασυμβίβαστη γυναίκα, ανήσυχο πνεύμα, καλλιτεχνική ιδιοφυΐα. Παρόλο που ποτέ δεν κατάφερε να ξεφύγει από την σκιά του Ροντέν, το έργο της εμπνέει ακόμα και σήμερα. Και, πιθανότατα, να είχε δώσει ακόμα περισσότερα, αν η αμείλικτη απόφαση της οικογένειας της να την κλείσει σε ψυχιατρικό άσυλο δεν «σκότωνε» αυτό το ταλέντο.
Όπως πολλές από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές ιδιοφυΐες της ιστορίας έτσι και η Κλοντέλ επαλήθευσε το μοιραίο σενάριο που θέλει να αναγνωρίζονται μετά το θάνατό τους. Ποια ήταν όμως η Καμίλ Κλοντέλ και γιατί δικαιώθηκε σχεδόν 7 δεκαετίες μετά το θάνατό της;
Γεννημένη το 1864 σε μια αγροτική περιοχή της Γαλλίας μεγάλωσε με μια μητέρα που δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα στοργική μαζί της. Η απόμακρη της στάση οφείλονταν τόσο στο γεγονός ότι δεν ήταν αγόρι, όσο και για την ανήσυχη και επαναστατική της φύση που δεν συμφωνούσε με το πνεύμα του καθωσπρεπισμού της εποχής. Από την άλλη, ο πατέρας της, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, τη λάτρευε και, τελικά, ήταν ο μόνος από την οικογένεια της που τη στήριξε. Από πολύ μικρή έδειξε το ταλέντο της στη γλυπτική και όταν ο πατέρας της Louise Prosper το διαπίστωσε, της έδωσε το καλύτερο δωμάτιο στο σπίτι για να το χρησιμοποιήσει ως στούντιο.
Λίγο μετά την εφηβεία, η έμφυτη κλίση της στα γλυπτά, αναγνωρίστηκε από τον γλύπτη Alfred Boucher ο οποίος και έπεισε την οικογένεια της να την αφήσουν να ακολουθήσει μια ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Κάπως έτσι, το 1881, και αφού εγκαταστάθηκε στο Παρίσι με τη μητέρα και τον κατά 4 χρόνια νεότερο της αδερφό, ξεκίνησε σπουδές σχεδίου, ανατομίας και γλυπτικής στην ιδιωτική Ακαδημία Colarossi, (αφού μέχρι και το 1897 η Ακαδημία Καλών Τεχνών δε δεχόταν γυναίκες σπουδάστριες) με τον Μπουσέ να παραμένει μέντορας της.