Σαν μυθιστορηματικές ηρωίδες , οι κυρίες αυτές ντυμένες με εντυπωσιακά φορέματα , θα σας γοητεύσουν. Με υπέροχες τουαλέτες και καπέλα βικτωριανής εποχής, αλλά και μπελ επόκ, θυμίζουν πρωταγωνίστριες μιας όπερας, ενός μυθιστορήματος του Τολστόι, ή σε παραπέμπουν στο σύμπαν του Βισκόντι. Οι περισσότερες από αυτές είναι διάσημες, όπως η Άννα Καρενινα ,η βασίλισσα Μαργκό, η Έντα Γκάμπλερ , η Ιζόλδη, ή η Σάρα Μπερνάρ. Για τον κύριο Καρδώνη είναι όλες μοναδικές κι έχουν τη δική τους ιστορία και προσωπικότητα. « Οι κυρίες αυτές είναι όλες εμπνευσμένες από τις θεατρικές , λογοτεχνικές και κινηματογραφικές μου αναφορές. Κυρίως όμως είναι πλάσματα με μεγάλα πάθη, που δεν ανήκουν σε αυτή τη μίζερη καθημερινότητα που ζούμε», μου εξηγεί.
Ο ίδιος πριν ασχοληθεί με την υποκριτική είχε σπουδάσει σχέδιο , ενδυματολογία κα σκηνογραφία, αλλά τελικά τον κέρδισε η σκηνή. Με τις κούκλες έχει μια ιδιαίτερη σχέση. Από μικρός, όποτε πήγαινε σε κάποιο σπίτι, όπου τα κορίτσια είχαν κούκλες, τα μάτια του δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από πάνω τους, όπως μου εκμυστηρεύεται. « Δεν ξέρω ακριβώς πώς μου ήρθε η ιδέα. Τον τελευταίο χρόνο ξύπνησα μια μέρα και είπα ότι θα το κάνω. Με αποφορτίζει αυτή η ενασχόλησή μου με τις κούκλες, με χαλαρώνει», λέει χαμογελώντας.
Ως βάση για τις κατασκευές του χρησιμοποιεί παλιές μεταχειρισμένες Barbie, που τις μαζεύει από παζάρια, υπαίθριες αγορές, ή από παιδιά των φίλων του που δεν τις θέλουν πια και τις πετάνε. «Δεν μου άρεσε ποτέ η αισθητική τους, τις βλέπω σε μια βιτρίνα και πραγματικά μου προκαλούν μια θλίψη. Τις παίρνω λοιπόν και τις μεταμορφώνω, τους δίνω με έναν τρόπο μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή», μου αποκαλύπτει.
Η μεταμόρφωσή τους είναι όντως εντυπωσιακή. Ξεχάστε το πλαστικό, αυτές οι κυρίες είναι λευκές σαν κρίνα και εύθραυστες. « Καταρχάς τις αποχρωματίζω και τους δίνω μια πορσελάνινη όψη. Κατόπιν, επεμβαίνω στα μαλλιά τους και ανάλογα με το χαρακτήρα της καθεμιάς, ράβω το αντίστοιχο κοστούμι, πάντοτε φτιαγμένο από υφάσματα υψηλής ποιότητας: δαντέλες, ταφτάδες, τρέσες κτλ». Τα φορέματα ράβονται πάνω τους, άλλωστε, όπως μου λέει, η κάθε κούκλα έχει τον δικό της τρόπο να συνομιλεί μαζί του και να του υπαγορεύει πώς θέλει να είναι.
« Κάθε κυρία έχει το δικό της χαρακτήρα. Εγώ απλώς αυτό που κάνω είναι για λίγο να παγώνω το χρόνο. Σαν ένα ταμπλό βιβάντ. Παγώνω μια στιγμή της πορείας της. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η καθεμιά να έχει μια κίνηση, ένα ξάφνιασμα». Συνήθως μια κούκλα για να κατασκευαστεί χρειάζεται 4 με 5 ώρες κατά μέσο όρο. «Επειδή είχα την έκθεσή έπρεπε να φτιάχνω μία τη μέρα, γιατί συνολικά υπήρχαν εδώ εβδομήντα κούκλες, αλλά ήδη από τα εγκαίνια πουλήθηκε το 30% . Βέβαια, δεν σας κρύβω ότι πονάω κάθε φορά που πρέπει να αποχωριστώ μια μικρή κυρία», συνεχίζει.