Nέες ταινίες: «Η οδύνη» της Μαργκερίτ Ντυράς στη μεγάλη οθόνη
Aυτή την εβδομάδα, όλοι οι σούπερ ήρωες της Marvel επιστρέφουν σε μια ταινία και το πλέον αυτοβιογραφικό έργο της Μαργκερίτ Ντυράς μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη.
Εκδικητές: Ο πόλεμος της αιωνιότητας (Avengers Infinity War)
Οι Εκδικητές και οι υπερήρωες σύμμαχοί τους πρέπει να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για να νικήσουν τον πανίσχυρο Thanos, πριν εξολοθρεύσει όλο το σύμπαν.
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel συστήθηκε στο κοινό με τον «Iron Man» το 2008.
Αυτό το τρίτο μέρος των « Εκδικητών» που παλεύουν εναντίον του Τhanos να σώσουν το σύμπαν συγκεντρώνει σχεδόν όλους τους αγαπημένους υπερήρωες των μεγάλων στούντιο στην πιο θανατηφόρα αναμέτρηση όλων των εποχών.
Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, όλα μοιάζουν πιο εύθραυστα. Όταν εμφανίζεται ο ανελέητος Thanos, που θέλει να εξοντώσει τον μισό πληθυσμό προκειμένου να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες για τους υπόλοιπους, οι Εκδικητές και οι υπερήρωες σύμμαχοί τους θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και θα θυσιάσουν τα πάντα για να νικήσουν τον πανίσχυρο εχθρό τους. Με εντυπωσιακά ψηφιακά εφέ, σχεδιασμένα στην εντέλεια ψηφιακά σκηνικά, θεαματικές μάχες κι ένα μοτίβο απόλυτης θυσίας που επαναλαμβάνεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, οι Άντονι και Τζο Ρουσό σκηνοθετικά ακολουθούν την περπατημένη και κλείνουν με επικό τρόπο ένα μεγάλο κεφάλαιο των Εκδικητών.
Χρησιμοποιώντας στοιχεία από την ελληνική μυθολογία, όπως την Τιτανομαχία ή τον μύθο των Ατρειδών- με χολιγουντιανό πάντα τρόπο- οδηγούν τους υπερήρωές τους μέσα σε ένα ιδιαίτερο σύμπαν που ακροβατεί ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία και την αισθητική των videogame, ενώ δεν λείπουν οι απαραίτητες χιουμοριστικές στιγμές και κάποιες έξυπνες σινεφιλικές αναφορές που αποφορτίζουν την ατμόσφαιρα.
Επίσης, σε αυτό το τρίτο μέρος έχουμε δυο εκπλήξεις: η πρώτη είναι ότι βλέπουμε μια άλλη εικόνα του Thanos, που μοιράζεται ως ένα σημείο βέβαια, τα ίδια ηθικά διλήμματα με τους Εκδικητές, κι ένα εντελώς μη αναμενόμενο φινάλε που θα σας κάνει σίγουρα να μείνετε και μετά τους τίτλους του τέλους για να πάρετε μια γεύση από τη συνέχεια, που έρχεται σύντομα.
Μαργκερίτ Ντυράς: Η οδύνη (Memoir of Pain / La Douleur)
Όταν ανακαλύπτει δυο παλιά τετράδια σε ένα ξεχασμένο κουτί, η Μαργκερίτ Ντυράς θυμάται το παρελθόν της.
Στη Ναζιστική Γαλλία του 1944, η νεαρή και ταλαντούχα Μαργκερίτ είναι ενεργό μέλος της αντίστασης μαζί με τον άντρα της Ρομπέρ Αντέλμ.
Όταν η Γκεστάπο απαγάγει τον Ρομπέρ, η Μαργκερίτ μπαίνει σε έναν απελπισμένο αγώνα να τον φέρει πίσω. Ακόμα και μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, εκείνη εξακολουθεί να τον περιμένει, δέσμια του βασανιστηρίου της απουσίας του.
Ο Εμανουέλ Φινκιέλ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομότιτλο, αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μαργκερίτ Ντυράς που κυκλοφόρησε το 1985, αποσπώντας το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής 2018 στο 19ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στην Αθήνα.
Η Ντυράς, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας, που έχει κερδίσει το βραβείο Goncourt για το μυθιστόρημά της «Ο Εραστής», ενώ ήταν και υποψήφια στην κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου για την ταινία του Αλέν Ρενέ «Χιροσίμα, Αγάπη Μου», κινείται ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και τη μυθοπλασία, αναμειγνύοντας τα προσωπικά της βιώματα με φανταστικά περιστατικά.
Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γραφής της αξιοποιεί ο Φινκιέλ για να αφηγηθεί την προσωπική της ιστορία με φόντο το Παρίσι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η νεαρή συγγραφέας και μέλος της Αντίστασης, αγωνίζεται να φέρει πίσω τον σύζυγό της, Ρομπέρ Αντέλμ, που έχει συλληφθεί από τη Γκεστάπο.
Έτσι δημιουργεί μια μελαγχολική ατμόσφαιρα για τη κεντρική ηρωίδα του, εστιάζοντας βασικά στην αναμονή και στην απουσία.
Εναλλάσσοντας διαρκώς ομιχλώδεις εικόνες με πλάνα λουσμένα στο φως, ο Φινκιέλ καταφέρνει να αποτυπώσει την εσωτερική κατάσταση ενός ανθρώπου που περιμένει, ακροβατώντας συνεχώς ανάμεσα στον πόνο και την ελπίδα.
Ταυτόχρονα ακολουθώντας τον βασικό άξονα του έργου της Ντυράς- ατόφια κομμάτια του οποίου ακούγονται στα αφηγηματικά voice over που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ταινίας - με λεπτούς χειρισμούς συνδυάζει το στοιχείο του έρωτα και του θανάτου, βάζοντας στο επίκεντρο το Παρίσι, που γίνεται ο βασικός του πρωταγωνιστής: άλλοτε υπό τη Γερμανική Κατοχή κι άλλοτε απελευθερωμένο να πανηγυρίζει, έρχεται σε αντίστιξη με την ίδια την Ντυράς, που ερμηνεύει εξαιρετικά η Μελανί Τιερί.
Το ενδιαφέρον της ταινίας του Φινκιέλ είναι πως καταφέρνει να συνδέσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την πολιτική θέση της Ντυράς με μια απολύτως προσωπική ιστορία, αποφεύγοντας τους μελοδραματισμούς, όπως άλλωστε θα ήθελε και η ίδια η συγγραφέας.
Ο Αντουάν, καθώς κινδυνεύει να χάσει την επιχείρησή του, αναζητάει έναν τρόπο να βγάλει γρήγορα χρήματα, ώστε να μπορέσει να σώσει τόσο τη δουλειά του όσο και την αξιοπρέπειά του.
Έτσι καταστρώνει ένα σχέδιο για την κλοπή των φορολογικών κονδυλίων που διανέμει η γαλλική κυβέρνηση, στο πλαίσιο μιας αναδυόμενης αγοράς γύρω από το εμπόριο δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων CO2, που εξελίσσεται στη ληστεία του αιώνα.
Ο Ολιβιέ Μαρσάλ βάζει στο μικροσκόπιο το σκάνδαλο Carbon Connection που συντάραξε την Ευρώπη την προηγούμενη δεκαετία, αφού στοίχισε σύμφωνα με υπολογισμούς 1,6 δις. ευρώ στη Γαλλία και 5 δις. σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Την περίοδο 2008-2009, δώδεκα άνθρωποι έστησαν στη Γαλλία μια τεράστια απάτη που δεν άργησε να έχει ευρωπαϊκό αντίκτυπο. Αυτό που στην ουσία έκαναν ήταν να αγοράζουν σε μια χώρα της Ε.Ε. δικαιώματα εκπομπών ρύπων χωρίς να πληρώνουν ΦΠΑ και κατόπιν, τα πωλούσαν σε άλλη μαζί με τον ΦΠΑ. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, το 2017, τα μέλη της σπείρας ήρθαν αντιμέτωπα με τη δικαιοσύνη, με τη μεγαλύτερη ποινή να ισούται με οχτώ χρόνια φυλάκισης.
Ο Μάρσαλ, ( «Βρώμικος Κόσμος», «Η Συμμορία της Λυόν») που ως πρώην αστυνομικός έχει γίνει πλέον ειδικός σε ανάλογες ταινίες μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την αληθινή ιστορία ενός οικονομικού σκανδάλου που εξελίσσεται σε μια αιματηρή υπόθεση, συνδυάζοντας την απληστία και την κερδοσκοπία με έναν κύκλο αίματος που δεν έχει τέλος.
Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Αντουάν, που παλεύει με νύχια και με δόντια για να διατηρήσει την εταιρεία του, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αντιμετωπίσει τη σύζυγό του και τον εκατομμυριούχο πεθερό του, οι οποίοι τον θεωρούν εντελώς αποτυχημένο.
Προσπαθώντας να βγάλει γρήγορα χρήματα ώστε να σώσει την επιχείρησή του - αλλά και την αξιοπρέπειά του - ο Αντουάν καταστρώνει ένα σχέδιο που περιλαμβάνει την αγοραπωλησία δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων και πολύ γρήγορα βρίσκεται με άπειρα χρήματα στα χέρια του. Στο πλευρό του, γκάνγκστερ, εγκληματίες και μια μαφιόζα «μαμά» που κινεί τα νήματα.
Έχοντας ως κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας χαρακτήρες για τους οποίους μόνο συμπάθεια δεν μπορείς να νιώσεις, αφού όλες τους οι πράξεις κινούνται κατά βάση από ευτελή κίνητρα και σκοπούς, ο Μάρσαλ προσπαθεί να αφηγηθεί μια περίπλοκη ιστορία με απλό τρόπο ώστε να γίνει κατανοητή ακόμα και σε έναν θεατή που δεν είναι ειδικός στα χρηματοοικονομικά και ταυτόχρονα να δομήσει σχέσεις και συγκρούσεις, τροφοδοτώντας το ενδιαφέρον του.
Εύστοχα ξεκινάει την ταινία του ως μια υπόθεση οικονομικού σκανδάλου για να της δώσει μια πιο γκανστερική τροπή από τη μέση και μετά, αποκαλύπτοντας ότι το ίδιο το κράτος επιτρέπει την κερδοσκοπία και ότι με μαθηματική ακρίβεια το εύκολο χρήμα οδηγεί στην καταστροφή.
Γι’ αυτόν τον σκοπό, χρησιμοποιεί δοκιμασμένες συνταγές- γοητευτικούς κακούς, γρήγορη σκηνοθεσία, ένα μπιτάτο σάουντρακ που περιγράφει την τρέλα του χρήματος- και καταφέρνει να στήσει ένα στιβαρό θρίλερ, χωρίς, όμως, μεγάλες εκπλήξεις.
Fortunata: Η Ασυμβίβαστη (Fortunata)
Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Καστελίτο
Παίζουν: Τζασμίν Τρίνκα, Αλεσάντρο Μπόργκι
Περίληψη: Το πορτρέτο μιας γυναίκας που τα βάζει με όλους και με όλα στην προσπάθειά της να κάνει πραγματικότητα όνειρό της στα περίχωρα της Ρώμης.
Ο Σέρτζιο Καστελίτο, που υπογράφει εκτός από τη σκηνοθεσία και το σενάριο μαζί με σύζυγό του Μάργκαρετ Ματσαντίν, μάς μεταφέρει σε μια εργατική συνοικία στα προάστια της Ρώμης, όπως ο Παζολίνι στο «Mamma Roma», και μέσα από μια δυναμική γυναίκα αφηγείται μια ιστορία για την τύχη που στην ουσία φτιάχνουμε μόνοι μας.
Η Φουρτουνάτα, που το όνομά της σημαίνει τυχερή, μόνο τύχη δεν φαίνεται να έχει. Κουβαλώντας ένα εφιαλτικό παρελθόν που τη στοιχειώνει, εργάζεται ως κομμώτρια προσπαθώντας να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, ενώ ο εν διαστάσει βίαιος σύζυγός της της κάνει τη ζωή μαρτύριο. Ταυτόχρονα η μικρή της κόρη αντιμετωπίζει σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα. Η γνωριμία της με τον γοητευτικό ψυχολόγο που παρακολουθεί τη μικρή θα ανατρέψει τις ισορροπίες της ζωής της και θα της μάθει τελικά ότι εκείνη μπορεί να ορίζει τη μοίρα της.
Ο Καστελίτο, άλλοτε με επιρροές από τον Αλμοδοβάρ και άλλοτε από τον ιταλικό νεορεαλισμό, δημιουργεί ένα ανομοιογενές κι αρκετά άνισο μελόδραμα, στο οποίο βασικά λάμπει η εκρηκτική παρουσία της Τζάστιν Τρίνκα, -η οποία για την ερμηνεία της απέσπασε και βραβείο στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών. Κι ενώ εκείνη δημιουργεί έναν ενδιαφέροντα πολυεπίπεδο χαρακτήρα, οι περισσότεροι ηθοποιοί οδηγούνται σε καρικατουρίστικες μονοσήμαντες ερμηνείες και υστερικές σκηνές, που κουράζουν. Ο ίδιος ο Καστελίτο φαίνεται από ένα σημείο και μετά αναποφάσιστος και δεν μπορεί να επιλέξει έναν καθαρό άξονα, οπότε στην ουσία εγκαταλείπεται στη γοητεία της Tρίνκα που γεμίζει την οθόνη.
Το Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας(The Farthest)
Σκηνοθεσία: Έμερ Ρέινολντς
Περίληψη:
Η ιστορία του διαστημόπλοιου Voyager που λειτουργεί ως κιβωτός της ανθρώπινης εμπειρίας για τους πιθανούς κατοίκους άλλων κόσμων. Η Ιρλανδή μοντέρ Έμερ Ρέινολντς καταγράφει σε ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ την περιέργεια του ανθρώπου για το διάστημα και την επιθυμία του να συνεχίσει να υπάρχει στη συμπαντική ιστορία, ακόμα κι όταν πλέον ο πολιτισμός του θα έχει καταστραφεί.
Το διαστημόπλοιο Voyager εκτοξεύτηκε το 1977 από μια ομάδα σπουδαίων επιστημόνων της NASA με υπολογιστική μνήμη μικρότερη από 1/260.000 της μνήμης ενός σύγχρονου κινητού τηλεφώνου, με βασικό στόχο να εξερευνήσει τα πιο απόμακρα σημεία του ηλιακού μας συστήματος.
Από τότε το Voyager (αλλά και το «αδερφάκι» του που εκτοξεύτηκε λίγο αργότερα) στέλνει στην Γη εκπληκτικό οπτικό υλικό από πλανήτες όπως o Ποσειδώνας, ο Ουρανός, ο Κρόνος και ο Δίας.
Πέρα όμως από αυτό, το διαστημόπλοιο λειτουργεί ως μια κιβωτός, αφού μεταφέρει σημαντικά στοιχειά του γήινου πολιτισμού - όπως χαιρετισμούς σε όλες τις γλώσσες, μουσικά κομμάτια, ήχους και εικόνες της Γης- σε περίπτωση που συναντηθεί με εξωγήινες μορφές ζωής.
Η Έμερ στηρίζεται ως επί το πλείστον σε μια σειρά αφηγήσεων από ανθρώπους που εργάστηκαν για το Voyager, αλλά και αρχειακό υλικό, προσφέροντας έτσι πολλές κι ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με το όλο εγχείρημα, που δίνονται με απλό τρόπο και χιούμορ, αλλά κυρίως επαναφέρει με ποιητικό τρόπο ερωτήματα που στοιχειώνουν τον άνθρωπο σχετικά με τη μοναδικότητά του στο σύμπαν, το νόημα της ύπαρξής του και την αγωνία του να συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και μετά από το τέλος.
Της πατρίδας μου η σημαία ( Ντοκιμαντέρ)
Σενάριο-σκηνοθεσία: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος
Περίληψη:
Η ιστορία του χωριού Βούρβουρα της Αρκαδίας από την Κατοχή έως σήμερα.
Τα Βούρβουρα είναι ένα ορεινό χωριό στην Αρκαδία. Μια αυτάρκης κοινωνία που ζει με ό,τι η ίδια παράγει, ενώ τα παιδιά της στο σχολείο μαθαίνουν γράμματα και τραγουδάκια για τη σημαία. Μετά τη ναζιστική Κατοχή, κάποιοι κάτοικοι μεταναστεύουν στην Αυστραλία και την Αμερική. Άλλοι θα βρεθούν στο Μαρούσι, προάστιο των Αθηνών που θα γνωρίσει τον βίαιο μετασχηματισμό του σε χρηματοοικονομικό κέντρο και θα υποδεχθεί τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004.
Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος μέσα από τις οικογενειακές του ιστορίες, αλλά και τις αφηγήσεις των ανθρώπων του χωριού του καταγράφει την Ιστορία και τα πάθη ολόκληρης της χώρας, αποτυπώνοντας πώς η βιτρίνα της εθνικής μας υπερηφάνειας στηρίχτηκε στον καταναλωτικό πυρετό και στον δανεισμό. Το σχόλιό του είναι εμφανές: ένα χωριό στο οποίο ιδρύθηκε ένας από τους παλιότερους αθλητικούς συλλόγους στη χώρα, εγκαταλείπεται με τελευταίο θύμα το μονοθέσιο σχολείο του το οποίο έκλεισε λόγω των μνημονίων.
Ένα προάστιο της Αθήνας, το Μαρούσι, επιλέγεται να γίνει το κέντρο των Ολυμπιακών αγώνων με την οικοδόμηση του Ολυμπιακού Σταδίου και το τοπίο αλλάζει ριζικά.
Το μπαλκόνι – Μνήμες κατοχής ( Ντοκιμαντέρ)
Σκηνοθεσία: Χρύσανθος Κωνσταντινίδης
Περίληψη:
Η ιστορία ενός ναζιστικού εγκλήματος στο χωριό Λιγκιάδες, στο επονομαζόμενο «Μπαλκόνι των Ιωαννίνων». Ένας Γερμανός ιστορικός μαγνητοφωνεί τις μαρτυρίες των επιζώντων και διερευνά τα γερμανικά αρχεία.
Οι μεταπολεμικές γενιές ακούν για πρώτη φορά τις φωνές των προγόνων τους να περιγράφουν το έγκλημα. Τεκμήρια, μνήμες, πένθος αποτυπώνονται γλαφυρά, συνθέτοντας το συλλογικό τραύμα.
Λιγκιάδες Κυριακή 3 Οκτωβρίου 1943:
Οι μισοί κάτοικοι του χωριού βρίσκονται πίσω από το βουνό Μιτσικέλι στο χωριό Καρυές Ζαγορίου για τη συγκομιδή καρυδιών. Στην πλαγιά του βουνού, μερικοί συγγενείς του γαμπρού ενός σαρακατσάνικου γάμου πάνε στα κονάκια να παραλάβουν την νύφη σύμφωνα με το τοπικό έθιμο. Αργά το μεσημέρι, Γερμανοί αλπινιστές καταδρομείς της μεραρχίας Εντελβάϊς εισβάλλουν στο χωριό. Σκοτώνουν αδιακρίτως βρέφη, παιδιά, γυναίκες, γέροντες και τυλίγουν τα σπίτια στις φλόγες.
Κάποιοι καίγονται ζωντανοί. Ώρες μετά, οι υπόλοιποι κάτοικοι επιστρέφουν για να βρουν τις οικογένειές τους απανθρακωμένες. Την επόμενη ημέρα ένα μωρό δεκατεσσάρων μηνών βρέθηκε από τους συγχωριανούς του να θηλάζει στη νεκρή μητέρα του, όντας τραυματισμένο από ξιφολόγχη στην πλάτη. Το 1989 ένας γερμανός ιστορικός , ο Christoph U. Schminck επισκέπτεται το χωριό και με ένα κασετόφωνο συλλέγει μαρτυρίες από τους επιζήσαντες του ολοκαυτώματος. Αργότερα ανατρέχει στα γερμανικά στρατιωτικά αρχεία για περαιτέρω έρευνα. Το 2011 εκδίδει την τριλογία «Μνήμες Κατοχής». Το τρίτο βιβλίο επικεντρώνεται στο ολοκαύτωμα των Λιγκιάδων. Το 2014 ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Joachim Gauck επισκέπτεται το χωριό και για πρώτη φορά Γερμανός αξιωματούχος ζητά δημόσια «Συγνώμη» για τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα.
Ο σκηνοθέτης Χρύσανθος Κωνσταντινίδης μεγαλώνει με τις ιστορίες των Λιγκιάδων, του τόπου καταγωγής του. Το 2013, θέλοντας να μοιραστεί αυτές τις μνήμες κι αφού έχει συναντήσει τον Christoph U. Schminck Gustavus, αρχίζει να καταγράφει στον φακό του μαρτυρίες από επιζήσαντες και από τους απογόνους τους, έχοντας το βιβλίο του καθηγητή ως ιστορικό του σύμβουλο και συνοδοιπόρο.
Η Ζουγκλοπαρέα (The Jungle Bunch)
Σκηνοθεσία: Νταβίντ Αλό
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Παναγιώτη Αποστολόπουλου, Χρήστου Πλαΐνη, Τάκη Σακελλαρίου, Άγγελου Λιάγκου, Δημήτρη Παπαδάτου, Βίνα Παπαδοπούλου
Περίληψη: Ο Μορίς μπορεί να μοιάζει με πιγκουίνο, αλλά βαθιά μέσα του είναι πραγματικός τίγρης. Μαζί με τους φίλους του, τη «Ζουγκλοπαρέα», θέλει να διατηρήσει την τάξη και τη δικαιοσύνη στη ζούγκλα, όπως έκανε η μητέρα του πριν από αυτόν.
Αλλά ο Ίγκορ, το πονηρό κοάλα, με τη βοήθεια του στρατού των ανόητων μπαμπουίνων θέλει να καταστρέψει τη ζούγκλα μια για πάντα.
Οπότε η Ζουγκλοπαρέα αναλαμβάνει δράση. Γαλλικό animation μεταγλωττισμένο στα ελληνικά για έναν χαριτωμένο πιγκουίνο, που είναι πεπεισμένος ότι είναι τίγρης. Το όνομα του είναι Μορίς κι είναι ο αρχηγός της Ζουγκλοπαρέας.
Υιοθετημένος και μεγαλωμένος από τη Νατάσα την Τίγρη, της οποίας το κουράγιο κληρονόμησε, δημιούργησε τη δική του ομάδα προστατών της ζούγκλας, τη «Ζουγκλοπαρέα». Μεγάλος δάσκαλος του Κουνγκ Φου ο ίδιος, προσπαθεί να μεταδώσει τις γνώσεις του στον υιοθετημένο γιο του, τον Τζούνιορ.
Ο τελευταίος, άξιος διάδοχος του πατέρα του, θα κληθεί να αποδείξει την αξία του στη μάχη της Ζουγκλοπαρέας ενάντια στον Ίγκορ, που εκδιωγμένος από τους Άσσους της Ζούγκλας έχει ορκιστεί ότι κάποια μέρα θα πάρει το αίμα του πίσω και θα καταστρέψει ολοκληρωτικά τη ζούγκλα.
Η Οικογένειά Μου Σε Λατρεύει (Ma Famille t' Adore Déj)
Οικογενειακή γαλλική κωμωδία σε παραγωγή του Ντάνι Μπουν. Ο Ζουλιέν είναι ένας ντροπαλός τριαντάρης, ειδικός στους υπολογιστές, που ερωτεύεται την όμορφη δημοσιογράφο Εύα.
Η σχέση τους προχωράει και το ζευγάρι αποφασίζει να παντρευτεί. Όταν έρθει η ώρα ο ο Ζουλιέν να γνωρίσει την οικογένεια της Εύας, αποφασίζουν να πάνε όλοι μαζί μια εκδρομή που θα τους μείνει αξέχαστη.
