«Ο φόβος απέναντι στην έκφραση των συναισθημάτων μας είναι στην πραγματικότητα ο φόβος για τα συναισθήματα που οι άλλοι τρέφουν για εμάς».
Η Στέλλα Ρουσάκη μελέτησε δύο μεγάλα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας για να πλάσει τη «Λευκή Πραγματικότητα», σκηνοθέτησε την παράσταση και ερμηνεύει τη Μαίρη από το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα».
Ο λόγος του έργου κινείται σε ένα πλαίσιο ποιητικού ρεαλισμού και ψυχολογικού θεάτρου, μέσα από την ένωση δύο κλασικών αριστουργημάτων που βρίσκουν κοινό δρόμο τόσο δραματουργικά, όσο κι ως προς την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων τους.
Οι λυρικοί διάλογοι προκύπτουν από τα βιώματα των συγγραφέων, αλλά και από διαλόγους των πρωτότυπων κειμένων.
«Λίγοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό που έρχεται πραγματικά να μας βρει στο παρόν, γιατί φοβόμαστε εμάς»
Οι χαρακτήρες άλλοτε παρουσιάζονται μέσα από μεγεθυντικό φακό, άλλοτε, πάλι, παραμορφωμένοι σα να τους βλέπουμε μέσα από σπασμένο καθρέφτη.
Το κείμενο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην απουσία επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια. Μια απουσία που δημιουργεί έναν αέναο κύκλο προβληματικών χαρακτήρων, όπως η Στέλλα Κοβάλσκι, ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι και η οικογένεια Ταϊρόν. Δεν είμαστε σε θέση, ως καλλιτέχνες, να προσφέρουμε τη λύτρωση, απέναντι στο φόβο που προκαλούν τα πανανθρώπινα ερωτήματα, μα αφήνουμε το θεατή να αποφασίσει με ποιο τρόπο επιθυμεί να ταξιδέψει προς ό,τι ορίζεται ως Φως.
