Ενας κόσμος που αλλάζει. Ο αποχαιρετισμός σε μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Το καινούργιο έρχεται, ήρθε, χτυπάει την πόρτα. Οι άνθρωποι φοβούνται τις αλλαγές, τις αρνούνται. Προτιμούν τα πράγματα ως είχαν. Οι μνήμες είναι ισχυρές. Το μέλλον, άγνωστο, προκαλεί τρόμο, αλλά έρχεται ταχύτατα. Οσο και να κλείνεις τα μάτια, όσο και να μην θες να μην ζήσεις τις απώλειες, πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Οπως μπορεί ο καθένας...
Αυτός είναι ο «Βυσσινόκηπος» του Αντον Τσέχωφ, το τελευταίο μεγάλο έργο ενός μεγάλου συγγραφέα.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης καταπιάνεται με αυτό το κλασικό έργο, σύγχρονο σε κάθε εποχή. Και σήμερα όλα αλλάζουν -πάντα θα αλλάζουν. Κι εμείς, γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι, θέλουμε να μείνουν όλα όπως τα μάθαμε και τα αγαπήσαμε, δεδομένα κι οριστικά. Γιατί νοιώθουμε πάντα ανέτοιμοι και απροετοίμαστοι για το μέλλον.