Ο Οριο Πάουλο με τον « Αόρατο επισκέπτη» του υπογράφει την ταινία της εβδομάδας, ενώ επαναπροβάλλεται το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Πιερ Πάολο Παζολίνι αλλά και « Οι ασύλληπτες διακοπές του Λουί ντε Φινές».
- Αόρατος επισκέπτης
- (Contratiempo / The Invisible Guest )
- Σκηνοθεσία: Όριο Πάουλο
- Παίζουν: Μάριο Κάσας, Μπάρμπαρα Λένι, Άνα Βάγενερ, Χοσέ Κορονάδο, Φρανθέσκ Ορέγια
Περίληψη: Ο Αντριάν Ντόρια, νέος επιχειρηματίας στο αποκορύφωμα της καριέρας του, ξυπνά κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, ενώ δίπλα του βρίσκεται το νεκρό σώμα της ερωμένης του, Λάουρα. Χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το πώς βρέθηκε εκεί, αλλά και να βρει άλλοθι για το έγκλημα, ο Ντόρια προσλαμβάνει την Βιρτζίνια Γκούντμαν, διακεκριμένη δικηγόρο, για να τον υποστηρίξει. Μέσα σε μία νύχτα, οι δυο τους θα πρέπει να συνεργαστούν για να ξεκαθαρίσουν τι έχει συμβεί, ξεκινώντας έναν ξέφρενο αγώνα δρόμου ενάντια στο χρόνο, αλλά και σε όλους τους νόμους της λογικής.
Ο Οριο Πάουλο («El cuerpo» και «Julia’s Eyes» ) επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια απουσίας με ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, που σε αρκετά σημεία θυμίζει Πολάνσκι.
Ο νεαρός κι επιτυχημένος επιχειρηματίας Αντριάν Ντόρια ξυπνάει δίπλα στο πτώμα της ερωμένης του και κατηγορείται για το φόνο της. Για να αποδείξει την αθωότητά του πρέπει να επιστρέψει στο παρελθόν με τη βοήθεια μιας ιδιόρρυθμης δικηγόρου της Βιρτζίνια Γκούντμαν . Μέσα από φλας μπακ που ο Πάουλο κινεί με μαεστρία, ο θεατής θα μάθει ότι το παράνομο ζευγάρι ευθύνεται για το θάνατο ενός νεαρού που σκότωσαν από ατύχημα στη μέση ενός δάσους, επιστρέφοντας από ένα σύντομο ταξίδι . Οι δυο εραστές, κινούμενοι από πανικό και φόβο, θα μπλέξουν σε μια περίεργη ιστορία που θα αποκαλύψει την πιο σκοτεινή πλευρά τους.
Ο Ισπανός δημιουργός αφηγείται τα ίδια γεγονότα μέσα από διαφορετικές οπτικές και δημιουργεί ένα ενδιαφέρον παιχνίδι όπου η πραγματικότητα και η φαντασία μπερδεύονται , υποχρεώνοντας τον θεατή να εστιάζει στις πιο μικρές λεπτομέρειες για να ανακαλύψει τελικά τι έχει συμβεί. Όμως πάει κι ένα βήμα παραπέρα, αφού δεν μεταστρέφει μόνο τα γεγονότα αλλά και τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών του, δημιουργώντας σε κάθε αφήγηση εντελώς διαφορετικά πρόσωπα.
Υψηλής αισθητικής εικόνες και εικαστικά πλάνα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, όπου η επανάληψη λειτουργεί σαν μια εμμονή που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Το σενάριο , που υπογράφει ο ίδιος αυτή τη φορά, ακολουθεί τη διαδρομή των αστυνομικών βιβλίων του Σιμενόν, που επιμένουν περισσότερο στην ψυχολογία παρά στα αποδεικτικά στοιχεία, ενώ η κινηματογράφησή του δανείζεται την αισθητική του νουάρ συγκροτώντας ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Η μουσική επένδυση υπογραμμίζει ίσως παραπάνω από όσο χρειάζεται τις συναισθηματικές εντάσεις των ηρώων του, μιας και οι πρωταγωνιστές του ακολουθούν και με το παραπάνω τη γραμμή της ταινίας, φτιάχνοντας μυστηριώδεις χαρακτήρες , που συνεχώς αποκαλύπτουν κρυφά χαρτιά, αποδεικνύοντας ότι η Ισπανία μπορεί να θεωρηθεί ισχυρός αντίπαλος του Χόλυγουντ στα θρίλερ.
