Την τελευταία φορά που πήρα ταξί χωρίς να χρησιμοποιήσω την εφαρμογή Beat ήταν νομίζω πριν από δύο χρόνια.
Τη θυμάμαι αυτή τη φορά γιατί μέσα στο ταξί, ξέχασα το κινητό μου, αλλά και γιατί ο οδηγός με πήγε στο σπίτι μου νομίζοντας ότι το κακοσυντηρημένο αμάξι του μπορούσε να σπάσει το φράγμα του ήχου. Επίσης κάπνιζε, σε όλη τη διαδρομή. Αν και ήταν καλοκαίρι και είχε ανοιχτά τα παράθυρα (ούτε λόγος για air-condition), το ταξί έζεχνε τσιγάρο, ιδρώτα και πετρέλαιο. Στο ραδιόφωνο έπαιζε Γονίδης ή κάτι τέτοιο. Αρκέστηκα να κρατιέμαι από την πόρτα μην κουτρουβαλήσω σε κανένα τζάμι στις στροφές χωρίς να κάνω κάποια παρατήρηση (λάθος το αναγνωρίζω). Οταν επιτέλους έφτασα -σώα στον προορισμό μου και μπήκα στο σπίτι ευχαριστώντας τα θεία όλου του κόσμου, αντιλήφθηκα ότι το κινητό μου ήταν ακόμη στο πίσω μέρος του ταξί.
Για καλή μου τύχη όταν βγήκα από το ταξί, και λίγο πριν σιχτιρίσω την ώρα και τη στιγμή που το σταμάτησα στο Μοναστηράκι, τσέκαρα την πινακίδα (τόσο πολύ είχα εκνευριστεί). Επί δύο μέρες τηλεφωνούσα στο σύλλογο και ζητούσα να με βοηθήσει κάποιος. Οταν επιτέλους μου έδωσαν τα στοιχεία του οδηγού, ο ίδιος με μαγκιά 300 μεγατόνων, μου είπε «Δε βρήκα τίποτα κοπελιά, αλλού σου ‘πεσε». (Προφανώς και μου έπεσε μέσα, αφού το κρατούσα στο χέρι στη μισή διαδρομή).
