Η νέα παραγωγή του Netflix, η πολυσυζητημένη βιογραφική ταινία «Blonde» που αφηγείται τη ζωή της Μέριλιν Μονρόε, έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων παγκοσμίως -και όχι άδικα.
H Μέριλιν υπήρξε αδιαμφισβήτητα μια τραγική φιγούρα, θύμα μιας ανθρωποφαγικής βιομηχανίας που δεν την ήθελε κυρία του εαυτού της. Η ζωή της σημαδεύτηκε από δύσκολα παιδικά χρόνια και στο βάθος του χρόνου γνώρισε τη μοναξιά, την κατάθλιψη και τις καταχρήσεις -κάτι που δε θα μπορούσε να παραλείψει μια ειλικρινής εξιστόρηση της ζωής της.
Ωστόσο, υπάρχει ο σωστός και ο λάθος τρόπος να αφηγηθεί κανείς την ιστορία μια τραυματισμένης, ευάλωτης γυναίκας, και o σκηνοθέτης του «Βlonde», Άντριου Ντομινίκ, φέρεται να υιοθετεί μία προβληματική προσέγγιση. Κατά τρόπο ειρωνικό, η ταινία ενστερνίζεται και σιγοντάρει την ίδια κουλτούρα εκμετάλλευσης και σεξουαλικοποίησης την οποία προσποιείται πως θέλει να καταδείξει.
Το τρέιλερ της ταινίας «Blonde»:
Mε πρωτοφανή έλλειψη ενσυναίσθησης, ο Ντομινίκ σκιαγραφεί τη Μέριλιν μέσα από ένα εκχυδαϊστικό male gaze, στερώντας της κάθε είδους αυτενέργεια. Τη μειώνει σε ένα θύμα της άδικης μοίρας της και ένα απλό υποχείριο στα χέρια ισχυρών ανδρών, προσπαθώντας να εκμαιεύσει τη λύπηση του κοινού με αθέμιτα μέσα. Αντί να σταθεί δίπλα στην ηρωίδα του, να την υπερασπιστεί και να επαινέσει τους θριάμβους της, τη θυματοποιεί με τρόπο ταπεινωτικό, πλασάροντας τον πόνο της ως ένα προϊόν κατανάλωσης.
Μέσα από μια αποξενωμένη, ψυχρή ματιά ο σκηνοθέτης αναδεικνύει τη Μέριλιν ως ένα μύθο παρά ως έναν αληθινό άνθρωπο, καταδικάζοντάς την για μία ακόμη φορά στον ρόλο από τον οποίο προσπαθούσε όλη της τη ζωή να απαλλαχθεί. «Ένα σύμβολο του σεξ γίνεται ένα αντικείμενο, και ο καθένας μισεί να είναι απλά ένα αντικείμενο» είχε πει η ίδια.