Την τελευταία της πνοή σε ηλικία 93 ετών άφησε η σπουδαία Ιταλίδα σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λίνα Βερτμίλερ.
Σε εποχές δύσκολες για τις γυναίκες δημιουργούς, όταν το να τολμήσει απλώς μια νεαρή κοπέλα να ξεστομίσει ότι θέλει να σκηνοθετεί και να ηγείται ενός ανδροκρατούμενου συνεργείου, εκείνη κατάφερε να υπερασπιστεί το καλλιτεχνικό της όραμα. Έτσι έγινε το 1977 η πρώτη, που ήταν υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας, αν και Ιταλίδα, και παρόλο που τότε έχασε, συνέχισε ακάθεκτη την πορεία της, αφήνοντας το δικό της στίγμα στη μεγάλη οθόνη.
Η Λίνα Βερτμίλερ δεν ήταν ένα συνηθισμένο κορίτσι. Γεννήθηκε το 1928 στη Ρώμη και το πλήρες όνομά της ήταν Αρκάντζελα Φελίτσε Ασούντα Βερτμίλερ φον Ελγκ Εσπανιόλ φον Μπραουάιχ. Ο πατέρας της, δικηγόρος στο επάγγελμα, και η Ελβετή μητέρα της, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έκρυβαν παρτιζάνους στο σπίτι τους, αντιστεκόμενοι στον φασισμό. Έτσι, μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον δημοκρατικό και φιλελεύθερο, μαθαίνοντας από μικρή να εκφράζει τις απόψεις της με κάθε τίμημα. Στην εφηβεία της ανέπτυξε μια αγάπη για τα κόμικς, και κυρίως το «Flash Gordon», αλλά και για το ρωσικό θέατρο.
Ατίθαση και απείθαρχη, αντιτάχτηκε σε όλη της τη ζωή στην πατριαρχία, αμφισβήτησε τους θεσμούς και πήγε κόντρα στο κατεστημένο, διατηρώντας πάντα το υπέροχο χαμόγελό της. «Πολύ γρήγορα στη ζωή μου κατάλαβα ότι ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία και επομένως για να καταφέρω κάτι, έπρεπε να γκρεμίσω τους κανόνες του πατέρα μου και να δημιουργήσω τους δικούς μου. Μόνο έτσι μπορούσα να αφήσω το δικό μου ίχνος», έχει δηλώσει η ίδια σε παλαιότερη συνέντευξή της.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’40, και αφού είχε ήδη αποβληθεί από δεκατέσσερα σχολεία λόγω «ανάρμοστης συμπεριφοράς» βρίσκεται να φοιτά σε ένα καθολικό γυμνάσιο. Οι καλόγριες την παραμονή των Χριστουγέννων ζήτησαν από τις άτακτες μαθήτριες να μην καπνίσουν για δύο εικοσιτετράωρα, κάνοντας έτσι μια καλή πράξη. Εκείνη, αν και δεν ήταν καπνίστρια, αποφάσισε να μην υπακούσει σε αυτόν τον παραλογισμό. Έτσι άναψε το πρώτο της τσιγάρο.
Μια από τις συμμαθήτριές της ήταν η Φλόρα Καραμπέλα, που αργότερα παντρεύτηκε τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, με την οποία έγιναν καλές φίλες. Πρώτη εκείνη γράφτηκε στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης κι έπεισε και τη Λίνα να την ακολουθήσει. Η υποκριτική όμως εν την πολυενδιαφέρει, αντίθετα από την αρχή τη γοητεύει η σκηνοθεσία. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο για ένα κορίτσι εκείνη την εποχή. Η Βερτμίλερ όμως δεν αντέχει τους κανόνες. Δουλεύει μεν για ένα διάστημα ως ηθοποιός, αλλά παράλληλα γράφει και σκηνοθετεί κουκλοθέατρο, διασκευάζοντας έργα του Κάφκα και άλλων σημαντικών συγγραφέων. Την ίδια περίοδο γνωρίζει και τον Τζιανκάρλο Τζιανίνι, ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε αργότερα σε πολλές από τις ταινίες της.