Την αποκάλεσαν «Μόνα Λίζα του 20ου αιώνα» και για δεκαετίες κρατούσε τον τίτλο της πιο όμορφης γυναίκας του κόσμου.
Οι μοναδικές της καμπύλες, το αψεγάδιαστο πρόσωπό της και το βαθύ της ντεκολτέ, την καθιέρωσαν ως το απόλυτο σύμβολο του ερωτισμού και της θηλυκότητας. Όμως η μοναδική Λολό ήταν μια γυναίκα που δεν περιορίστηκε ποτέ στην εικόνα της. Γι’ αυτό, αφού έλαμψε ως αστέρι του κινηματογράφου τις δεκαετίες του ’50 και ’60, άλλαξε ρότα και ασχολήθηκε στην αρχή με τη φωτογραφία και στη συνέχεια με τη γλυπτική, εκφράζοντας τις καλλιτεχνικές και κοινωνικές της ευαισθησίες, χωρίς να φοβάται το ρίσκο.
Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1927 στο Σουμπιάκο, ένα γραφικό χωριό στα περίχωρα της Ρώμης. Ο πατέρας της ήταν ένας ευκατάστατος επιπλοποιός, που έχασε την περιουσία του εξαιτίας ενός βομβαρδισμού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η πανέμορφη, αλλά πάντα ατίθαση και ασυμβίβαστη Τζίνα από τα χρόνια του σχολείου έκανε μαθήματα ζωγραφικής και γλυπτικής, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το μόντελινγκ.
Το 1944, η οικογένεια μετακομίζει στη Ρώμη κι εκείνη γράφεται στη σχολή Καλών Τεχνών. Ταυτόχρονα δουλεύει ως μοντέλο σε φωτορομάντζα της εποχής, αλλά και σε κινηματογραφημένες όπερες. Την άνοιξη του 1947, ένας φίλος την πείθει να λάβει μέρος στο διαγωνισμό της Miss Roma την τελευταία στιγμή. Παρόλο που δεν είχε το κατάλληλο φόρεμα, κατέκτησε τη δεύτερη θέση κι έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση, που τελικά την κάλεσαν να συμμετάσχει και στους τελικούς της Miss Italy, όπου βγήκε τρίτη.
Η ομορφιά της τράβηξε το βλέμμα των ανθρώπων του κινηματογράφου κι έτσι άρχισε η καριέρα της στη μεγάλη οθόνη. Από το 1946 ως το 1953 θα εμφανιστεί σε 27 Ιταλικές και γαλλικές ταινίες, που οι περισσότερες έχουν επιτυχία. Το 1953 έρχεται η ώρα να ανοίξει τα φτερά της εκτός συνόρων.