Στον κεντρικό τοίχο πρωταγωνιστεί η διάσημη σκηνή του «Ανδαλουσιανού Σκύλου», της πρώτης ταινίας που γύρισε ο σκηνοθέτης, σε συνεργασία με τον Σαλβαντόρ Νταλί, το 1929, ενώ σε διάφορες γωνίες στον χώρο είναι αφιερωμένες στον δημιουργό.
Η κεντρική σκαλιστή vintage μπάρα ταιριάζει απόλυτα με τις αριστοκρατικές αποχρώσεις του μπλε στις οποίες είναι βαμμένο το μαγαζί, ενώ η vintage αισθητική που θα σας ταξιδέψει στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, είναι δημιουργία του γνωστού αρχιτέκτονα Αλέξη Πετράκη («Noel», «Upupa Epops»).
Μπορείτε να απολαύσετε το ποτό σας ακουμπώντας στα ξύλινα stools, ή να καθίσετε με την παρέα σας σε ένα μαρμάρινο τραπεζάκι σε σχήμα μαργαρίτας, και να αφεθείτε στην κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, ενώ απ’ τα ηχεία θα ακούτε μουσικές του μεσοπολέμου και κουβανέζικα τραγούδια, στη σωστή ένταση για να απολαύσετε ταυτόχρονα και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.
«Θέλαμε να φτιάξουμε έναν χώρο που το πρωί να λειτουργεί ως καφέ και το βράδυ να αλλάζει εντελώς χαρακτήρα, όπως η «Ωραία της ημέρας», μας λέει ο Σταμάτης, εξηγώντας μας τη φιλοσοφία του «Buñuel» που αν κι έχει ανοίξει πριν από λίγες ημέρες, έχει αρχίσει να κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Ο κατάλογος, αν και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, αποτελείται από κλασικά κοκτέιλ της εποχής του 1920-1939 με κάποιες μικρές παρεμβάσεις του Σταμάτη- όμως δεν θα αλλάζουν την συνταγή.
Για παράδειγμα, το Negroni σερβίρεται στην πιο κλασική και απλή εκδοχή του (το ποτήρι, όμως, έχει καπνιστεί από ελιά). Εξαιρετικό το Bloody Mary με βότκα -έχει αρωματιστεί με καβούρι-, ενώ για να μπείτε τελείως στο κλίμα δοκιμάστε το Dry Martini Buñuel, που ήταν και η μεγάλη αδυναμία του σκηνοθέτη.
Ο Σταμάτης το σερβίρει με μερικές σταγόνες angostura bitters, που ανεβάζουν την ένταση.
