Ο πρώτος άνθρωπος (The first Man)
Ο πρώτος άνθρωπος (The first Man)
18|10|2018 14:16
SHARE
ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Νέες ταινίες: O Ράιαν Γκόσλινγκ είναι ο πρώτος άνθρωπος που πάει στη Σελήνη


Ο Ντάμιεν Σαζέλ καταπιάνεται με τη βιογραφία του Νιλ Άρμστρονγκ, ο Μαίκλ Πίρς στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο εντυπωσιάζει δημιουργώντας ένα σκοτεινό παραμύθι για το κτήνος που κρύβουμε μέσα μας, ο βραβευμένος με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών Χιροκάζου Κόρε-Έντα ανατρέπει τους κανόνες του δικαστικού δράματος και ο Ντρου Γκόνταρντ μέσα από ένα ατμοσφαιρικό νουάρ στοχάζεται πάνω στην Ιστορία της Αμερικής.

Ο πρώτος άνθρωπος (The first Man)

Σκηνοθεσία: Ντάμιεν Σαζέλ

Παίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κλερ Φόι, Κρίστοφερ Άμποτ, Κάιλ Τσάντλερ

Περίληψη: H πορεία του Νιλ Άρμστρονγκ από το 1961 έως το 1969, την περίοδο δηλαδή που η NASA προετοίμαζε πυρετωδώς το θρυλικό διαστημικό της πρόγραμμα, ώστε να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι.

Η νέα ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ Ντάμιεν Σαζέλ («Whiplash», «La La Land») είναι εμπνευσμένη από τη βιογραφία του αστροναύτη Νιλ Άρμστρονγκ, και την επιχείρηση «Apollo 13».

H εμμονή του με το ταξίδι στο φεγγάρι, η εκπαίδευσή του, η σχέση του με τη σύζυγό του και τους φίλους του, o θάνατος της μικρής του κόρης, αλλά και πολλών συναδέλφων του, που θυσιάστηκαν στον βωμό αυτής της ριψοκίνδυνης αποστολής μέχρι το μικρό του βήμα που υπήρξε μεγάλο για την ανθρωπότητα, αποτελεί τον βασικό άξονα του Σαζέλ ο οποίος βασίζεται στη βιογραφία του Τζέιμς Χάνσεν «First man: The life of Neil A. Armstrong» ουσία είδη: μια κλασική και, συνδυάζοντας τη συγκινητική βιογραφία ενός διάσημου προσώπου για το οποίο όμως ελάχιστα γνωρίζουμε, με εντυπωσιακή διαστημική περιπέτεια.

Έτσι από τη μια παρακολουθούμε την προσωπική ζωή του Άρμστρονγκ που κοιτάζοντας στο φεγγάρι απαλύνει την πόνο της απώλειας, από την άλλη τη πιασάρικη διαστημική αποστολή στη Σελήνη. Αλλά ο Σαζέλ προχωράει και παραπέρα, αντιπαραβάλλοντας το τίμημα αυτών των αποστολών που κόστισαν πολλά σε χρήμα αλλά και σε ανθρώπινες ζωές. Γι' αυτό άλλωστε επιλέγει να παρουσιάσει και το κοινωνικό αντίκτυπο των διαστημικών αποστολών στον λαό που διαμαρτύρεται - πράγμα που δεν βλέπουμε συχνά σε ανάλογες παραγωγές - χωρίς όμως να αγνοεί το μεγαλείο αυτού του άγνωστου κόσμου.

Eτσι, ο Σαζέλ δομεί το κατάλληλο περιβάλλον για να θέσει τα ερωτήματά του, χωρίς ποτέ ουσιαστικά να δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση. Η προσωπικότητα και η ιστορία του Άρμστρονγκ γίνεται στην ουσία εφαλτήριο για μια σφαιρικότερη αντιμετώπιση του θέματος, εστιάζοντας κατά βάση στα βαθύτερα προσωπικά κίνητρα του Άρμστρονγκ, αλλά και τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου που τον οδηγούν στην εξερεύνηση του σύμπαντος.

Από την ταινία μπορεί μεν να λείπει μια σημαντική παράμετρος, που αφορά στον Ψυχρό Πόλεμο, όμως σίγουρα ο Σαζέλ αξιοποιεί τη μαγεία του κινηματογράφου για να ξεφύγει από τα πλαίσια μιας συμβατικής βιογραφίας ή μιας εντυπωσιακής sci- fi περιπέτειας, υπογράφοντας τελικά μια ταινία που συνδυάζει τα είδη με αποτελεσματικό τρόπο.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ χωρίς εξάρσεις υποδύεται τον Άρμστρονγκ, διατηρώντας την αινιγματικότητά του αληθινού προσώπου, και στο πλευρό η πολύ καλή Κλερ Φόι, ερμηνεύει τη γυναίκα του, εκπροσωπώντας στην πραγματικότητα όλους τους πολίτες, που υφίστανται τις συνέπειες αυτών των παράτολμων αποστολών.

Κτήνος (Beast)

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Μάικλ Πιρς

Παίζουν: Τζέσι Μπάκλεϊ, Τζόνι Φλιν

Περίληψη: Σε μια μικρή νησιωτική κοινότητα, μια νεαρή γυναίκα, η Μολ ερωτεύεται έναν μυστηριώδη ξένο, τον Πασκάλ, ο οποίος την προτρέπει να δραπετεύσει από την καταπιεστική οικογένειά της. Όταν θα βρεθεί ύποπτος για μια σειρά βίαιων δολοφονιών, εκείνη θα τον υπερασπιστεί με πάθος.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του υποψήφιου για BAFTA Σκηνοθεσίας και Σεναρίου, Μάικλ Πιρς, είναι ένα σύγχρονο ατμοσφαιρικό ερωτικό ψυχολογικό θρίλερ, για το κτήνος που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

Στο Τζέρσεϊ της Μεγάλης Βρετανίας, που αποτελεί και τόπο καταγωγής του Πιρς, μια νεαρή κοπέλα η Μολ, ζει κάτω από την ασφυκτική πίεση της οικογένειάς της. Εκείνη θεωρείται το μαύρο πρόβατο, ενώ τα αδέρφια της απολαμβάνουν την εύνοια της μητέρας της. Ακόμα και τη μέρα των γενεθλίων της, η γιορτή της Μολ επισκιάζεται από την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης της αδερφής της. Κάπως έτσι η νεαρή κοπέλα καταλήγει να χορεύει μέχρι πρωίας σε ένα μπαρ μεθυσμένη. Όταν ένας άγνωστος νεαρός επιχειρεί να τη βιάσει, εμφανίζεται ο Πασκά, ένας ξένος, κια τη σώζει. Ανάμεσα τους ξεκινάει μια παθιασμένη ερωτική ιστορία. Όταν όμως εκείνος κατηγορείται για μια σειρά από φόνους, η Μολ τον υπερασπίζεται κόντρα σε όλους, φτάνοντας στα όριά της.

Επηρεασμένος από την ιστορία του serial killer που κυκλοφορούσε στο Τζέρσεϊ, της δεκαετίας του ’60, ο Πιρς με την πρόφαση ενός θρίλερ, υπογράφει μια συναρπαστική μελέτη πάνω στην κοινωνική βία και τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Αν και τοποθετεί την ιστορία του στο σήμερα, η όλη αισθητική έχει κάτι το ρετρό, ενώ η ατμοσφαιρική διεύθυνση φωτογραφίας με εντυπωσιακό τρόπο αξιοποιεί το άγριο τοπίο της βρετανικής επαρχίας,

Ο Πιρς κινηματογραφεί με ένταση τις ερωτικές σκηνές του πρωταγωνιστικού ζευγαριού αντιπαραβάλλοντας τη βία με την ομορφιά και τη ζωή, οδηγώντας και τους δυο σε έναν εφιάλτη όπου ο κοινωνικός περίγυρος, που αρνείται το ξένο στοιχείο γίνεται αδυσώπητος και εξίσου εγκληματικός με τον άγνωστο δολοφόνο που όλοι αναζητούν.

Κι ενώ χρησιμοποιεί τη λογική μιας αστυνομικής περιπέτειας καταρχάς, ο Πιρς καταφέρνει να μας κάνει να ξεχάσουμε τελικά ποιος ευθύνεται για τους φόνους, αλλά να αναρωτηθούμε τις βαθύτερες αιτίες όλων των εγκλημάτων που τελούνται καθημερινά, μέσα κι έξω μας, και να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιος τελικά είναι το κτήνος.

Η χημεία των δυο πρωταγωνιστών της Τζέσι Μπάκλεϊ, που δίνει μια συναρπαστική ερμηνεία στην κόψη του ξυραφιού και του μουσικού της φολκ αλλά και ηθοποιού Τζόνι Φλιν που με την αινιγματική του παρουσία, δημιουργεί συνεχώς ερωτηματικά, στηρίζουν τον σκηνοθετικό άξονα του Πιρς που στη πρώτη του ταινία κλέβει την παράσταση.

Το Τρίτο Έγκλημα (Sandome no Satsujin/ The Third Murder)

Σενάριο- Σκηνοθεσία: Χιροκάζου Κόρε-Έντα

Παίζουν: Γιακούσο Κότζι, Φουκουγιάμα Μασαχάρου

Περίληψη: Ο επιτυχημένος δικηγόρος Σιγκεμόρι αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Μισούμι, κατηγορούμενου για φόνο και κλοπή, ο οποίος είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης και για έναν άλλο φόνο πριν από τριάντα χρόνια. Οι πιθανότητες να κερδίσει ο Σιγκεμόρι την υπόθεση είναι μικρές, αφού ο πελάτης του ομολογεί την ενοχή του, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή αν καταδικαστεί. Καθώς διερευνά όλο και πιο βαθιά την υπόθεση, μελετώντας τις καταθέσεις της οικογένειας του θύματος και του ίδιου του Μισούμι, ο δικηγόρος αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν ο πελάτης του είναι ο πραγματικός δολοφόνος.

Ο βραβευμένος φέτος με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών Χιροκάζου Κόρε-Έντα για το «Shoplifters» (θα το δούμε τον Νοέμβριο στην Ελλάδα) υπογράφει ένα ιδιαίτερο δικαστικό δράμα, όπου η αλήθεια ποτέ δεν αποκαλύπτεται.

Ένας δικηγόρος, ο Σιγκεμόρι αναλαμβάνει, την υπεράσπιση ενός άνδρα, που όπως όλα δείχνουν έχει σκοτώσει το αφεντικό του. Ο ίδιος μάλιστα ομολογεί την ενοχή του, όμως ο Σιγκεμόρι πιστεύει ότι ο πελάτης του κρύβει κάτι. Προκειμένου λοιπόν να τον σώσει από τη θανατική ποινή αρχίζει να ερευνά σε βάθος την υπόθεση, μελετώντας την οικογένεια και το παρελθόν του θύματος.

Σε ένα κλειστοφοβικό, σκοτεινό σύμπαν, όπου η αλήθεια δεν αποτελεί τελικά στόχο της δικαιοσύνης, ο Κόρε- Έντα στήνει ένα μεστό, ντοστογιεφσκικής λογικής δράμα, γεμάτο ηθικά διλλήματα και ανατροπές, όπου ο κάθε χαρακτήρας διεκδικεί τη δική του εκδοχή της αλήθειας. Ταυτόχρονα, αποδομώντας τον ρόλο της δικαιοσύνης, καταδικάζει εμμέσως πλην σαφώς τον νόμο περί θανατικής ποινής που ισχύει στη χώρα του και στοχάζεται πάνω στην αλήθεια, που έχει πολύ περισσότερες πτυχές από όσες ένα δικαστήριο μπορεί να αναγνωρίσει.

Με νουάρ ατμόσφαιρες και μια υποβλητική μουσική, ο Κόντε- Έντα καταφέρνει μέσα σε ένα αποπνικτικό περιβάλλον να δημιουργήσει χαραμάδες φωτός, οδηγώντας τελικά τους ήρωές του σε μια κάθαρση, αν και παραδόξως ποτέ δεν μας αποκαλύπτει ξεκάθαρα τη λύση της υπόθεσης που χρησιμοποιεί ως όχημα για μια σειρά φιλοσοφικών ερωτημάτων.

Ο Γιακούσο Κότζι (ένας από τους σπουδαιότερους και πιο καταξιωμένους Ιάπωνες ηθοποιούς) και ο Φουκουγιάμα Μασαχάρου αποτελούν ένα δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο, που με εσωτερικές εντάσεις και δεξιοτεχνικές λεπτομέρειες αποδίδουν δυο διαφορετικές κοσμοθεωρίες.

Δύσκολες Ώρες στο Ελ Ροαγιάλ (Bad Times at the El Royale)

Σκηνοθεσία: Ντρου Γκόνταρντ

Παίζουν: Τζεφ Μπρίτζες, Σίνθια Ερίβο, Ντακότα Τζόνσον, Κρις Χέμσγουορθ, Νικ Όφερμαν, Τζον Χαμ

Περίληψη: Επτά άγνωστοι, ο καθένας με ένα κρυμμένο μυστικό, συναντιούνται στο Ελ Ροαγιάλ της Λίμνης Τάχο, ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο με σκοτεινό παρελθόν. Κατά τη διάρκεια μιας μοιραίας νύχτας, όλοι θα έχουν μια τελευταία ευκαιρία να λυτρωθούν.

Η νέα ταινία του Ντρου Γκόνταρντ («Cabin in the Woods») μέσα από ένα μεταμοντέρνο νουάρ, σχολιάζει την σύγχρονη Αμερικανική Ιστορία.

Σε ένα περίεργο ξενοδοχείο, που μοιράζεται ανάμεσα σε δυο πολιτείες, την Καλιφόρνια και τη Νεβάδα, συγκεντρώνονται πρόσωπα με σκοτεινές ιστορίες. Ένας πράκτορας προσπαθεί να ανακαλύψει το μυστικό του Ελ Ροαγιάλ, που στέκει με έναν αέρα ξεπεσμένης πολυτέλειας σχεδόν έρημο, ένας ληστής με Αλτσχάιμερ επιστρέφει μετά από χρόνια, αναζητώντας μια βαλίτσα με χρήματα, δυο αδερφές που κουβαλούν τα οικογενειακά τους τραύματα και μια μαύρη τραγουδίστρια της τζαζ που δεν υπέκυψε σε συμβιβασμούς είναι μερικοί από τους ενοίκους του ξενοδοχείου, που μέσα σε μια μοιραία νύχτα υπό τους ήχους γνωστών τραγουδιών της δεκαετίας ου ’60. αναζητούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο την κάθαρση.

Ο Γκόνταρντ σαφώς παραλληλίζει το Ελ Ροαγιάλ με την Αμερική και μέσα από τις ιστορίες των ενοίκων του αναφέρεται σε όλα όσα καθορίζουν την ταυτότητα της αμερικανικής κοινωνίας, ενώ με έμμεσους υπαινιγμούς αναφέρεται και σε σύγχρονα γεγονότα, όπως ας πούμε το σκάνδαλο του Γουέινσταϊν. Με μια υπέροχη νέο- νουάρ ατμόσφαιρα και ταραντινικές επιρροές, ο Γκόνταρντ στηνει αυτό το αλληγορικό παραμύθι, όμως το σενάριο που έχει στα χέρια του ,αν και βρίθει συμβολισμών και παραλληλισμών, στερείται μιας βασικής ιστορίας που θα λειτουργούσε ως αφορμή για να διατυπώσει τις θέσεις του. Έτσι αν και μέσα από φλας μπακ αφηγείται το παρελθόν των ηρώων του, δεν καταφέρνει να συνδέσει όλα τα πρόσωπα του Ελ Ρουαγιάλ, τροφοδοτώντας συνεχώς το μυαλό του θεατή με μια σειρά από συσχετισμούς που πρέπει να αποκωδικοποιήσει, πράγμα αρκετά δύσκολο σε σημεία για κάποιον που δεν είναι Αμερικανός.

Όμως έχει στο πλευρό του ένα δυνατό καστ, με κορυφαίο τον Τζεφ Μπρίτζες, που υποστηρίζουν τις ιστορίες των χαρακτήρων, δημιουργώντας γέφυρες επικοινωνίας με τους θεατές που πιθανόν έχουν χαωθεί μέσα στο σύμπαν του σκηνοθέτη.

Πόθος (Ga'agua/ Longing)

Σκηνοθεσία - Σενάριο: Σάβι Γκάμπιζον

Παίζουν: Σάι Αβίβι, Άσι Λέβι, Νέτα Ρίσκιν

Περίληψη: Ο Άριαλ, ένας ευκατάστατος μεσήλικας που δεν απέκτησε ποτέ παιδιά, δέχεται ένα τηλεφώνημα από μια γυναίκα με την οποία είχε δεσμό στα φοιτητικά του χρόνια. Εκείνη έχει δύο μεγάλες αποκαλύψεις να του κάνει: η πρώτη είναι πως όταν χώρισαν, είκοσι χρόνια πριν, ήταν έγκυος και πως εννιά μήνες μετά γέννησε ένα αξιολάτρευτο αγοράκι. Η δεύτερη θα αλλάξει τη ζωή του Άριαλ για πάντα.

Μια θλιμμένη κωμωδία, όπως την ονομάζει ο δημιουργός της, για τις δυσδιάκριτες πτυχές του γονεϊκού ρόλου, μέσα από μια ψυχαλαναλυτική σκοπιά.

Ο Άριαλ, ένας μεσήλικας, άγαμος και άτεκνος, ξαφνικά δέχεται την επίσκεψη μιας πρώην ερωμένης του, που του αποκαλύπτει ότι έχουν μαζί ένα παιδί. Το παιδί όμως αυτό μόλις την προηγούμενη μέρα σκοτώθηκε. Η ζωή του Άριαλ θα ανατραπεί για πάντα, μιας και θα διαπιστώσει ότι η επιθυμία αλλά και η δυνατότητα του να γίνει γονιός έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν έχει χαθεί.

Έτσι θα γνωρίσει τα πρόσωπα που σημάδεψαν αυτό το παιδί που δεν γνώρισε, θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει τη φήμη του και να του δώσει μέσα από μια περίεργη ταοϊστική τελετή μια συντροφιά στη μετά θάνατον ζωή του.

Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν τραβηγμένα, όμως ο Σάβ Γκάμπιζον τα αντιμετωπίζει ως ένα φυσικό επακόλουθο του πόνου και της απώλειας, αλλά και μιας εσωτερικής αναζήτησης του τι σημαίνει πραγματικά να είσαι γονιός. Μια αναζήτηση που περνάει από διάφορα μονοπάτια: το αίσθημα της ευθύνης, η ανάγκη της προσφοράς, η αυτοεπιβεβαίωση μέσα από ένα πλάσμα που θεωρείς κομμάτι του εαυτού σου, και τελικά η αγάπη είναι μερικές από τις παραμέτρους που εξετάζει ο Γκάμπιζον χωρίς προκαταλήψεις και κλισέ.

Επειδή όμως από την ταινία απουσιάζει εντελώς το έτερο σκέλος αυτής της σχέσης, δηλαδή το παιδί, κάπου ο άξονας του Γκάμπιζον δεν μπορεί να εξελιχτεί και τελικά χάνεται η ισορροπία, καταλήγοντας σε ένα παράδοξο happy end, που όμως αν κάποιος το δει κι αλλιώς απλώς αντικατοπτρίζει σχέσεις εξουσίας, με τις οποίες στην υπόλοιπη ταινία του δεν έχει ασχοληθεί καθόλου.

Το Ένστικτο της Επιβίωσης (Journeyman)

Σκηνοθεσία: Πάντι Κονσιντάιν

Παίζουν: Πάντι Κονσιντάιν, Τζόντι Γουίτακερ, Πολ Πόπλγουελ

Περίληψη: Ο Μάτι Μπέρτον είναι παγκόσμιος πρωταθλητής στο μποξ. Πλησιάζοντας στο τέλος της καριέρας του, θέλει να βγάλει χρήματα για να εξασφαλίσει μια άνετη ζωή στη σύζυγό του Έμμα και στη μικρή του κόρη Μία. Κατά τη διάρκεια ενός πολύωρου αγώνα, ο Μάτι τραυματίζεται σοβαρά και πέφτει σε κώμα. Όταν ξυπνά, ξεκινά ο πραγματικός αγώνας, καθώς ο Μάτι που έχει χάσει τη μνήμη του, καλείται να ενώσει το παζλ της διαλυμένης ζωής του.

Ο Πάντι Κονσιντάιν γράφει, σκηνοθετεί και παίζει στην ιστορία ενός μποξέρ που καταρρέει σ’ έναν μεγάλο αγώνα και προσπαθεί να ξαναρχίσει τη ζωή του από την αρχή.

Ο Μάτι Μπέρτον είναι ένας μεγάλος πρωταθλητής του μποξ και τρυφερός οικογενειάρχης χαρακτήρας, που στη δύση της καριέρας του προσπαθεί να εξασφαλίσει το οικονομικό μέλλον της γυναίκας και της κόρης του. Έτσι λαμβάνει μέρος σε έναν πολύωρο αγώνα, όπου και καταρρέει. Όταν ξυπνάει στο νοσοκομείο έχει χάσει τη μνήμη του, ενώ αντιμετωπίζει και προβλήματα κινησιολογικά αλλά και με την ομιλία του, οπότε αρχίζει θεραπείες αποκατάστασης, ενώ καλείται να αναδιοργανώσει τη ζωή του.

Ο Πάντι Κονσιντάιν, αν και ασχολείται με την ιστορία ενός μποξέρ, απομακρύνεται από το ύφος ανάλογων ταινιών, και μας συστήνει έναν συγκροτημένο χαρακτήρα που ξεσπάει κάτω από την πίεση της καθημερινότητας και την ανάγκη της επιβίωσης σ ένα σκληρό σύστημα. Στη συνέχεια με ρεαλιστικό ύφος, χωρίς να αποφεύγει τους μελοδραματικούς τόνους, καταγράφει την πορεία του ήρωά του που προσπαθεί να ανασυνταχθεί με την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων του.

Ο ίδος κρατάει τον τριπλό ρόλο του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και πρωταγωνιστή, πράγμα που συχνά δεν του επιτρέπει να ξεχάσει την προσωπική του σύνδεση με την ιστορία που αφηγείται, οπότε συχνά παρασύρεται και χάνει τον ρυθμό του. Παρόλα αυτά με ευαισθησία και ανθρωπιά αντιμετωπίζει την πορεία του Μάτι, ενός ανθρώπου που είναι τελικά ένας από εμάς.

Μενάσε: Ένας Ξεχωριστός Άνθρωπος (Menashe)

Σκηνοθεσία: Τζόσουα Ζ. Γουάινστιν

Παίζουν: Μενάσε Λάστιγκ, Γιόελ Φάλκοβιτς, Χέρσι Φίσμαν, Ρούμπεν Νιμπόρσκι

Περίληψη: Ο Μενάσε είναι πωλητής στο μπακάλικο της κοινότητας και πατέρας ενός μικρού γιου. Μετά το θάνατο της γυναίκας του, είναι αναγκασμένος, κατά τον ραβίνο, να δώσει το γιο του να ανατραφεί στην κοντινότερή του οικογένεια που έχει δυο γονείς. Για να κρατήσει το γιο του, ο θα πρέπει να ξαναπαντρευτεί, κάτι που προτιμά ν' αποφύγει, μια και ο πρώτος γάμος του δεν ήταν ευτυχής. Όμως Μενάσε κάνει ό,τι μπορεί για ν' αποδείξει στον ραβίνο και τους άνδρες γύρω του ότι είναι ικανός να μεγαλώσει το γιο του, αλλά η παράδοση δεν είναι κάτι που αλλάζει εύκολα.

Ο Τζόσουα Ζ. Γουάινστιν μέσα από ένα δράμα ντοκιουμενταρίστικης λογικής καταγράφει την τρυφερή σχέση πατέρα και γιου, αλλά και την ασφυκτική πίεση της παράδοσης και των κανόνων.

Στη Νέα Υόρκη, στην καρδιά του Μπρούκλιν βρίσκεται η χασιδική κοινότητα των Εβραίων, που ζει με τους δικούς της κανόνες, μιλάει τη δική της γλώσσα, φοράει παραδοσιακές στολές κι ακολουθεί φανατικά το γράμμα του θρησκευτικού νόμου. Σε αυτή τη γειτονιά που μοιάζει να έχει βγει από άλλες δεκαετίες, μπαίνει ο Γουάινστιν και με τη συμμετοχή ερασιτεχνών ηθοποιών αφηγείται την ιστορία του Μενάσε, ενός χήρου που μετά το θάνατο της γυναίκας του δεν του επιτρέπεται σύμφωνα με την παράδοση να μεγαλώσει τον γιο του, αλλά πρέπει να τον παραχωρήσει σ' ένα σπίτι με μητέρα. παρεκτός αν ξαναπαντρευτεί. Εκείνος όμως δεν θέλει κάτι τέτοιο και προσπαθεί να πείσει τον ραβίνο ότι αγαπάει το παιδί του και είναι ικανός να αναλάβει την ανατροφή του.

Ο Γουάινστιν κινηματογραφεί με λεπτομέρεια τη ζωή των Εβραίων, αποφεύγοντας να γίνει φολκλόρ, και μέσα από μια μελαγχολική ατμόσφαιρα, δείχνει την ασφυκτική πίεση των κανόνων. Ο Μενάσε, που υποδύεται εξαιρετικά ο Μενάσε Λάστινγκ,- θέλει να ξεπεράσει τα πρέπει, όμως δεν μπορεί , όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, και γι’ αυτό κερδίζει τη συμπόνοιά μας, αλλά ταυτόχρονα μας κάνει να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε πάνω στα στερεότυπα.

Peppermint

Σκηνοθεσία: Πιέρ Μορέλ

Παίζουν: Τζένιφερ Γκάρνερ, Τζον Ορτίζ, Τζον Γκάλαχερ Τζούνιορ, Χουάν Πάμπλο Ράμπα, Άνι Ιλόνζεχ

Περίληψη: Η Ράιλι Νορθ είχε μία ευτυχισμένη και χωρίς εκπλήξεις ζωή με την οικογένειά της. Όμως τα μπλεξίματα του συζύγου της με το καρτέλ οδηγούν σ ε μια βάναυση επίθεση, κατά τη διάρκεια της οποίας σκοτώνεται εκείνος και η δεκάχρονη κόρη τους. Το σύστημα αποδεικνύεται διεφθαρμένο και οι δολοφόνοι αθωώνονται. Για να αποδώσει δικαιοσύνη, η Ράιλι απομονώνεται για χρόνια μέχρι που επιστρέφει μεταμορφωμένη κι έτοιμη να εκδικηθεί.

Η Tζένιφερ Γκάρνερ μεταμορφώνεται από μια καθημερινή γυναίκα σε άγγελο- τιμωρό υπό τις οδηγίες του Πιέρ Μορέλ.

Μια απλή γυναίκα και σύζυγος, η Ράιλι, καταρρέει, όταν ο σύζυγός της κι η κόρη τους πέφτουν νεκροί μετά από μια βάναυση επίθεση. Η δικαιοσύνη όμως φαίνεται πως προστατεύει τους δολοφόνους, οι οποίοι είναι Μεξικανοί και μέλη ενός καρτέλ, οπότε η Ράιλι αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια της. Προετοιμάζεται έτσι ψυχή τε και σώματι για να πάρει την εκδίκησή της και να τιμωρήσει τους ενόχους.

Η Τζένιφερ Γκάρνερ σε μια θηλυκή εκδοχή της «Αρπαγής» («Τaken») που επίσης είχε σκηνοθετήσει ο Πιέρ Μορέλ, προσεγγίζει αμήχανα και με νευρικότητα τον ρόλο της πληγωμένης μητέρας που ο πόνος την οδηγεί στην εκδίκηση, ενώ ο ίδιος ο σκηνοθέτης, αν κι έμπειρος στις ταινίες δράσης, δεν φροντίζει να την υποστηρίξει. Αντίθετα οι περισσότερες σκηνές είναι υποτονικές με την Γκάρνερ οδηγείται σε κραυγαλέα ξεσπάσματα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να μείνει όμορφη κι ατσαλάκωτη.

Το χειρότερο όμως όλων είναι πως οι δολοφόνοι είναι τρεις Μεξικανοί, που παρουσιάζονται ως τέρατα, και τέτοια επιλογή στη σημερινή Αμερική ακούγεται τουλάχιστον σαν προπαγάνδα υπέρ του τείχους που τόσο επιθυμεί ο Πρόεδρος Τραμπ.

Παίζεται επίσης:

Loro

Σενάριο-σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο

Παίζουν; Τόνι Σερβίλο, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Κάσια Σμούτνιακ

Περίληψη: Η πολυτάραχη ζωή, η πληθωρική προσωπικότητα, τα σκάνδαλα και ο διεφθαρμένος περίγυρος του Μπερλουσκόνι μέσα από μια καυστική σάτιρα.

Μετά το «Il Divo», ο βραβευμένος με Όσκαρ Ιταλός δημιουργός Πάολο Σορεντίνο («Η Τέλεια Ομορφιά») συνεργάζεται ξανά με τον Τόνι Σερβίλο σε μία πληθωρική ταινία που, αν και βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, επιστρατεύει τη μυθοπλασία για να σκιαγραφήσει το πορτρέτο της Ιταλίας υπό την επήρεια του Σίβλιο Μπερλουσκόνι. Το δίδυμο μεταφέρει στο πανί σκηνές από την πολύκροτη ζωή του μεγιστάνα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, καλύπτοντας τα χρόνια μεταξύ 2006 και 2010.

O Σορεντίνο εξ αρχής, επιλέγει να μην πάρει θέση απέναντι στον διαβόητο πρωταγωνιστή, ενώ ο τίτλος –που σημαίνει «Αυτοί»- αναφέρεται σε όλους εκείνους που πλαισίωναν τον Μπερλουσκόνι τα χρόνια που καθόρισαν την Ιταλία.