Σπύρος Φωκάς: Η γεμάτη ζωή ενός γοητευτικού τζέντλεμαν -Η καριέρα στο Χόλιγουντ και οι 4 γάμοι

Εδώ και καιρό, ο Σπύρος Φωκάς αντιμετώπιζε σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα και νοσηλευόταν σε κέντρο αποκατάσταση στη Μαγούλα. Τις τελευταίες εβδομάδες, μάλιστα, ήταν σε πλήρη αφωνία. Στο πλευρό του βρικσόταν πάντα η σύζυγός του, Λίλιαν, που έκανε γνωστή την είδηση του θανάτου με μια ανάρτησή της στο Facebook. «Καλή αντάμωση Σπύρο μου», γράφει η ανάρτηση, συνοδευόμενη από το τραγούδι «Τα Δειλινά» της Βίκυς Μοσχολιού.

Ο Σπύρος Φωκάς γεννήθηκε στην Πάτρα ως Σπύρος Ανδρουτσόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, στις 17 Αυγούστου 1937. Ο πατέρας του ήταν ταξιδιωτικός πράκτορας και βοήθησε πολλούς να μεταναστεύσουν στην Αμερική, για να βρουν μια καλύτερη τύχη. Αργότερα, η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα, στο Παγκράτι ,και με πρωτοβουλία του άρχισαν τα παιδιά να κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών. Ένας φίλος του, ο Ανδρεάς Λαμπρινός, που ήταν ηθοποιός και σκηνοθέτης, του είπε ότι ο γιος του είχε ταλέντο. Έτσι, εκείνος του έδωσε την ευχή του και ο νεαρός τότε Σπύρος βρέθηκε να σπουδάζει στη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, ξεχωρίζοντας με την παρουσία του.

Το 1959 έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο στην ταινία του Λαμπρινού, «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα», που προβλήθηκε τότε στο Φεστιβάλ των Καννών. Αυτή ήταν η αφετηρία για τη διεθνή καριέρα του. 

Άνθρωπος τολμηρός, που ποτέ δεν φοβήθηκε το ρίσκο, ο Σπύρος Φωκάς αποφασίζει να  δοκιμάσει την τύχη του στην Ιταλία. Αφού μέσα σε οχτώ μήνες έμαθε άπταιστα τη γλώσσα, πέρασε από οντισιόν στα στούντιο της Τσινετσιτά και  βρέθηκε να  συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές.

Η πρώτη του εμφάνιση σε ξενόγλωσση ταινία ήταν το 1960 στο «Morte di un amico», ιταλικής παραγωγής, που είχε τον ρόλο του Bruno. Ακολούθησαν σημαντικές συνεργασίες, όπως η ταινία «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στη μεγάλη Λάιζα Μινέλι και «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, με την Κατίνα Παξινού. Σε δημοσίευμα ξένης εφημερίδας είχε γραφτεί ότι ξεπερνούσε σε ομορφιά τον Αλέν Ντελόν, καθώς ο Τύπος δεν αποθέωνε μόνο το ταλέντο του, αλλά και την εντυπωσιακή εξωτερική του εμφάνιση.

Την ίδια εποχή, η Κούλα Παπαγεωργίου, εκδότρια του «Θησαυρού», δίνει τη φωτογραφία του σε μια φίλη της, που εργάζεται σε ιταλικό περιοδικό και ο ηθοποιός επιλέγεται ανάμεσα σε 600 υποψηφίους από τον Ιταλό σκηνοθέτη Φραντσέσκο Ροσι. Για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Θάνατος ενός Φίλου», κερδίζει βραβείο  στο Φεστιβάλ τουΛοκάρντο και η καριέρα του απογειώνεται. Στη συνέχεια, κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλιγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο Σπύρος Φωκάς μπαίνει στο δυναμικό της Φίνος Φίλμ και υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη γυρίζει δύο ταινίες με τη Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία», που άφησαν εποχή.

Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική. Στα μέσα του '80 μετά από πρόταση του ατζέντη του στο Λονδίνο, βρίσκεται στο Χόλιγουντ να συμπρωταγωνιστεί σε μεγάλες παραγωγές, όπως το «Διαμάντι του Νείλου» με τον Μάικλ Ντάγκλας και το «Ράμπο 3». με τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Έζησε αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ, αλλά επέστρεψε στην Ελλάδα και πάλι, καθώς δυσκολευόταν να προσαρμοστεί στην κουλτούρα και την νοοτροπία των Αμερικανών, αν και τους θεωρούσε εξαιρετικούς επαγγελματίες. Μάλιστα, παρόλο που ήταν μέλος της Ακαδημίας, ο ίδιος δεν θέλησε ποτέ να παραβρεθεί σε καμία απονομή των Όσκαρ.

Ο Σπύρος Φωκάς συμμετείχε σε περισσότερες από πενήντα διεθνείς ταινίες, ενώ έπαιξε  και σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού, κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Σημαντική τέλος ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας σε πολλές κοινωνικές και δραματικές σειρές. Χαρακτηριστική όμως έμεινε και η συμμετοχή του στη σειρά « Δύο Ξένοι».

Οι γυναίκες της ζωής του Σπύρου Φωκά

Αν και ο Σπύρος Φώκας είχε τη φήμη μεγάλου καρδιοκατακτητή, ο ίδιος ήταν σταθερός στις συντροφικές του σχέσεις. «Είχα τέσσερις γυναίκες στη ζωή μου και τις παντρεύτηκα όλες. Α, και μια γκόμενα. Πέντε σύνολο», είχε δηλώσει ο ίδιος.

Το 1958 και σε ηλικία μόλις 21 ετών, πραγματοποιεί τον πρώτο του γάμο στη Φιλοθέη με την ηθοποιό Νία Λειβαδά. Μετά από δέκα χρόνια, που πέρασαν μαζί στην Ιταλία, το ζευγάρι  χωρίζει, αλλά και ο δεύτερος γάμος του με την αεροσυνοδό της Ολυμπιακής Βετα Ρεμπετσερι, που έγινε στη Μύκονο, έχει την ίδια κατάληξη και πάλι ακριβώς μετά από δέκα χρόνια κοινής ζωής.

Στα τέλη του '70 γνωρίζει την τρίτη σύζυγό του, την Ελληνοαμερικανιδα διευθύντρια  του Φεστιβάλ Ολυμπίας Ρενέ Πάππας, με την οποία χωρίζει και πάλι μετά από δέκα χρόνια. Ο γάμος τους έληξε άδοξα με τον ηθοποιό να κατηγορεί την πρώην  σύζυγο του: «Η τρίτη σύζυγος μου έβαλε τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Μάλιστα λέει ότι έφυγε ο Φωκάς και δεν μας έδωσε φράγκο. Τα είχε πάρει όλα. Μισό εκατομμύριο δολάρια. Για εμένα είναι πολλά, για τον Λάτση μπορεί να μην είναι τίποτα», είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του.

Το 2007 γνωρίζει την τέταρτη και τελευταία σύζυγό του Λίλιαν Παναγιωτοπούλου,με την οποία παντρεύονται μετά από έξι χρόνια, με πολιτικό γάμο και κουμπάρους τους ηθοποιούς  και τον σκηνοθέτης και συγγραφέα της παράστασης «Τα Παιδιά του πατρός», όπου συμμετείχε τότε.

Δεν έκανε πότε δικά του παιδιά, όμως απέκτησε μια ουσιαστική πατρική σχέση με την κόρη της τέταρτης συζύγου, την Κωνσταντίνα.

Τα τελευταία χρόνια λόγω οικονομικών δυσχερειών, που επιβάρυναντην κατάσταση της υγείας του, ζούσε το Καλαμάκι Κορινθίας, με τη σύζυγό του να δηλώνει συγκινημένη πριν από λίγο καιρό: «Περάσαμε μια τραγική κατάσταση, τόσο με τη ΔΕΗ όσο και με την Εφορία. Ο Σπύρος για πρώτη φορά στη ζωή του έπειτα από επίμονες προσπάθειες πήρε πνευματικά δικαιώματα από τις τόσες ταινίες που έχει παίξει στον ιταλικό κινηματογράφο. Ωστόσο, επειδή χρωστούσε στην Εφορία, όλα αυτά τα λεφτά παρακρατήθηκαν. Αποτέλεσμα, να μην έχουμε ούτε ένα ευρώ να ζήσουμε, αλλά και να πληρώσουμε το ρεύμα, οπότε η ΔΕΗ το έκοψε. Όλα αυτά δημιούργησαν στεναχώρια, δυσφορία και πόνους στην καρδιά στον Σπύρο μου, με αποτέλεσμα να εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο».