Η «Έμιλι στο Παρίσι» είναι το «αγχολυτικό» ενάντια στη μουντή πραγματικότητα

Γιατί να πάρεις αγχολυτικά χαπάκια όταν μπορείς να δεις τη σειρά «Emily in Paris» και να προσγειωθείς στην μαρμίτα του «και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα».

Ο Ναμπόκοφ έλεγε για τη Λολίτα ότι είναι: «Ύδωρ των ματιών του». Αυτό είναι «Η Έμιλι στο Παρίσι» ένα τέλειο ξεδιψαστικό. Εξαίσια ανάλαφρη και πουπουλένια, κάτι σαν μαξιλαράκι στο κουρασμένο μας μυαλό που πασχίζει να αποβάλει τις σκληρές εικόνες της ζωής μας. Όταν βλέπεις την Έμιλι, δηλαδή την τρισχαριτωμένη ηθοποιό Lily Colins, δεν υπάρχει πανδημία, δεν υπάρχουν σκοτούρες και οικονομικά αδιέξοδα. Μοιάζει σαν οπτικοποιημένο σύγχρονο παραμύθι. Ένα καλό τραβηγμένο βίντεο κλιπ που δείχνει το Παρίσι υπέρλαμπρο, τα κορίτσια όμορφα και τα αγόρια ακόμα με όρεξη για φλερτ και δράση.

Ο πρώτος κύκλος της Έμιλι ήρθε στη ζωή μας τον Οκτώβριο του '20 και ήταν σαν η Μαρία Αντουανέτα να τάιζε πράγματι τον πεινασμένο λαό παντεσπάνι. Την αγαπήσαμε γιατί ήταν η καλοπροαίρετη Αμερικανιδούλα που τη στέλνει η εταιρεία της στο Παρίσι. Μπορεί να μη μιλάει γαλλικά και η γαλλική εταιρεία Savour που συνεργάζεται αρχικά να της κάνει πόλεμο αλλά η Έμιλι είναι καπάτσα, έξυπνη, εργατική και κυρίως, σκανδαλιάρα. Βρίσκει τρόπο να καθιερωθεί και σύμμαχος της είναι το Instagram.

Την αγαπήσαμε φυσικά για το τέλειο mix and much styling που έμοιαζε με editorial της γαλλικής Vogue, αφού τα ρούχα υπογράφει η Πατρίτσια Φιλντ και μπορούμε να κάνουμε λόγο για τη φρέσκια εκδοχή του «Sex and the City».

Όταν τελείωσε ο πρώτος κύκλος ήταν σαν να άφηνα απρόθυμα μια γλυκιά συμμαχία. Οι ήρωες γίνονται γρήγορα οικείοι, ο κόσμος τους επιθυμητός σαν ένα εκλαίρ με φίνα σοκολάτα που ετοιμάζεσαι να το δαγκώσεις. Η «Έμιλι στο Παρίσι» σε εθίζει και θέλεις και άλλο από τον ντελικάτο κόσμο της με τα ωραία κρασιά, τα πάρτι και τα γαλλικά κρουασάν και φυσικά τον εξαίσιο σεφ της καρδίας της, τον Luca Bravo, που παίρνει και όλα τα δικά μας μπράβο.

Δεκατρείς μήνες πέρασαν για να έρθει και ο δεύτερο κύκλος. Νομίζω ότι ήταν «συμπαντικό δώρο» μέσα στις γιορτές, όταν συνειδητοποίησα ότι βγήκε επιτέλους ο πολυαναμενόμενος κύκλος και έβγαλα δυνατό επιφώνημα χαράς. Ομολογώ ότι βυθίστηκα στον στιλάτο κόσμο της χωρίς καμιά αυτοσυγκράτηση.

Ο πρώτος κύκλος ήταν σαν μια φούσκα τελειότητας. Ένα άλλο σύμπαν όπου ωραία κορίτσια συναντιούνται και μεγαλουργούν. Κάνουν συναρπαστικές δουλειές μπλέκονται σε μικροιντριγκες, φορούν θεσπέσια ρούχα και το πιο μεγάλο πρόβλημα της Έμιλι είναι μη μάθει η φίλη της ότι έμπλεξε με το αγόρι της.

Φυσικά, η Έμιλι δεν έχει το βάρος που έχει το «Hands of God» του Σορεντίνο που ανέβηκαν σχεδόν ταυτόχρονα στην πλατφόρμα του Netflix. Την «Έμιλι στο Παρίσι» δεν την επιλέγεις για να σου αλλάξει οπτική γωνία. Την Έμιλι δεν την κουβαλάς μαζί σου την επομένη μέρα ούτε κάνεις αναφορές σε αυτήν ή σε κυριεύουν οι εικόνες που είδες. Την «Έμιλι στο Παρίσι» τη βλέπεις για να ξεχάσεις όλα αυτά που σε παγιδεύουν. Είναι η γευστική τσιχλόφουσκα της αβάσταχτης ελαφρότητας του τίποτα. Ένα όμορφο κενό αποσυμπίεσης, για να αφήσεις τις σκέψεις να φύγουν μακριά, να συντονιστείς με το Παρίσι, την ομορφιά, τις σαμπάνιες και το εύκολοχώνευτο κομμάτι της ζωής. Όσοι βέβαια έχουμε επισκεφτεί το Παρίσι ξέρουμε ότι είναι «κομματάκι» βρώμικο, ο Σηκουάνας γεμάτος άστεγους και πολλοί είναι υπερόπτες και ανάγωγοι.

Στον δεύτερο κύκλο γίνεται μια πολύ μικρή αναφορά και σε αυτό το Παρίσι, από το καινούργιο αγόρι της Έμιλι: έναν Άγγλο που δουλεύει σε μια τράπεζα και γνωρίζονται στο μάθημα γαλλικών. Αλλά φυσικά η «δυσαρέσκειά» του για το Παρίσι περνάει στα ψιλά γράμματα, αφού και στον δεύτερο κύκλο κινηματογραφείται πάλι μια σαγηνευτική «Πόλη του Φωτός», φτιαγμένη στις κατά γράμμα φαντασιώσεις των Αμερικάνων, ικανή να τους προκαλέσει μεγάλη ρίγη.

Θα αναρωτηθείτε τώρα αν ο δεύτερος κύκλος στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών. Αν κράτησε το ενδιαφέρον όσο και ο πρώτος. Θα πω ότι ήταν «συνεπέστατο» στη συνταγή που ξεκίνησε. Δεν χάλασε τίποτα από την αρχική μαγιά ούτε από τις δοσολογίες. Βρίσκω έξυπνο που κράτησαν μικρά τα επεισόδια που έχουν ρυθμό, που στο καπάκι θέλεις και άλλο. Μ' άρεσε που μας μαγείρεψαν όλο αυτό το πάθος με τον Γάλλο σεφ, που τον αγαπήσαμε στον πρώτο κύκλο και τον κρατάνε σαν απαγορευμένο καρπό και μένουμε όλοι μας με την επιθυμία στα κόκκινα. Και μπορεί το τακουνάκι του ερωτισμού της Έμιλι να σκάλωσε πολλές φορές στο πλακόστρωτο του ερωτισμού του, αλλά υπήρχε αυτοσυγκράτηση.

Στο δεύτερο κύκλο παραγωγοί και σεναριογράφοι αποφασίζουν η Έμιλι να μείνει συνετή και να κρατηθεί μέχρι και το τελευταίο επεισόδιο μακριά του, σε ένα γαϊτανάκι υπομονής και αφοσίωσής στις αρετές της φιλίας. Για να μην μας αφήσουν όμως με τη γεύση του ανικανοποίητου βάζουν στο δρόμο τον γοητευτικό Lucien Laviscount, που κάνεις σλάλομ στους κοιλιακούς του και έτσι ουδείς δεν μένει παραπονεμένος. Υπέροχος και ο πλανόδιος μουσικός Benoit -που υποδύεται o Kevin Dias- το αγόρι της Mindy, που μας άφησε με το σαγόνι ανοιχτό.

Είδα δέκα επεισόδια σε ένα βράδυ και στο τελευταίο επεισόδιο «παρακαλούσα» τα λεπτά να κυλήσουν πιο αργά ή έστω να υπήρχε ένα μυστικό μπόνους επεισοδιακό. Φευ, η Έμιλι κύλησε σαν νεράκι. Τα έβαλα μετά με τον εαυτό μου που τα ξόδεψα τα επεισόδια τόσο γρήγορα. Μήπως να έβλεπα ένα κάθε μέρα; Και να κρατούσε η χαρά μου δέκα μέρες; Η Έμιλι θέλει βραδύτητα ή ταχύτητα; Ουφ, δεν ξέρω.

Θα μου πείτε, υπάρχουν ένα σωρό ανάλαφρες ταινιούλες. Όμως, η Έμιλι στο Παρίσι έχει καταφέρει να μην είναι σαχλή, να μην είναι προφανής, να μην είναι κακόγουστη.

Αυτή η σειρά έχει σε όλα ντελικάτες ισορροπίες. Είμαι ακόμα στο τρένο μαζί της και πάω στις Κάννες. Είμαι στο πάρτι πάνω στο σκάφος που λούζονται όλοι με σαμπάνιες. Είμαι μέσα στα συνολάκια της. Ενίοτε, είμαι και η Γαλλίδα, σκληρή αφεντικίνα της που έχει τον όμορφο νεαρό φωτογράφο εραστή της. Είμαι όσα είναι η Έμιλι στο Παρίσι για όσο διαρκεί η Έμιλι στο Παρίσι.

Μετά, η άμαξα γίνεται κολοκύθα και έχουμε επικίνδυνη μετάλλαξη όμικρον. Όπως όλα δείχνουν, τον τρίτο κύκλο θα τον έχουμε τέλη του '22 αρχές του '23. Τελικά, όμως, είναι όμορφο να υπάρχει κάτι τόσο ανάλαφρο να περιμένεις. Με την «Έμιλι στο Παρίσι» νιώθω ότι ανοίξαμε δουλειές αλλά είναι δουλειές ευχάριστες. Ελπίζω οι παράγωγοι στον τρίτο κύκλο να μας δώσουν ένα απενοχοποιημένο μεγάλο έρωτα με τον σεφ της... και ας γκρεμιστεί ο κόσμος όλος.