Για κάθε Χριστίνα που δέχεται υπαγορεύσεις και κριτικές σωστής διαπαιδαγώγησης.
Δύσκολη η θέση μιας γυναίκας, μέσα σε μια κοινωνία γεμάτη «πρότυπα» μητέρες, και «νοικοκυρές» και όσο αστείο κι αν φαίνεται, περνούν τα χρόνια και αντί για βήματα μπροστά πιο πολλά βήματα πίσω κάνουμε.
Ο εκσυγχρονισμός και, ιδίως, η ισότητα των φύλων είναι ένα κακόγουστο αστείο που αντηχεί στα αυτιά μου με ένα «δήθεν» να πλανάται στον αέρα που μου φέρνει αναγούλα.
Αφορμή φυσικά για αυτό το κείμενο, ο σάλος και το σούσουρο που έγινε γύρω από μια φωτογραφία. Μια απλή φωτογραφία σου, Χριστίνα, έκανε τον κόσμο του διαδικτύου να παραληρήσει και στην πραγματικότητα, καθόλου δεν προσπάθησες, καμία τέτοια πρόθεση δεν είχες.
Στο Μιλάνο, Στο Παρίσι, στο πάρκο ή στην αυλή του σπιτιού, καμία σημασία δεν έχει γιατί, όπου κι αν είχε τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία κάτι θα υπήρχε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των... πολυάσχολων χρηστών του Instagram και του Facebook. Εκείνο που αρχικά είδα με την άκρη του ματιού μου ήταν οι κρητικές περί μητρότητας, τουτέστιν «τι μάνα είσαι εσύ που αφήνεις τα παιδιά σου και ταξιδεύεις στα... Μιλάνα».
Και δεν θα μπω στη διαδικασία να δικαιολογήσω τη Χριστίνα Μπόμπα και την κάθε Χριστίνα για το ταξίδι που επέλεξε να κάνει, για τους λόγους που το έκανε και ούτω καθεξής, αλλά μοιάζει αστείο γιατί, κανείς δεν σου είπε πως, αν γίνεις μάνα θα πρέπει να ξεχάσεις την ύπαρξή σου.
Σαν να παύεις να υπάρχεις εσύ και να ζεις μονάχα μέσα από το παιδί σου. Τα όνειρα που είχες και οι στόχοι με λίγα λόγια διαγράφονται στο πρώτο κλάμα ενώ οι εντολές του εγκεφάλου ακούνε μόνο στο «μάνα, πεινάω». Το λογισμικό διαγράφει το «είμαι γυναίκα», «είμαι σύντροφος» ή αλλιώς σε με μια λέξη «είμαι άνθρωπος».
Και μετά το δεύτερο αστείο. Η εμφάνιση, το βαθύ ντεκολτέ -που μεταξύ μας κορίτσια, τι το προκλητικό υπήρχε σε αυτό- και το «κακό παράδειγμα» μιας μητέρας. Ξέρεις, μοιάζει αστείο γιατί, κανείς δεν σου λέει πριν γίνεις μάνα πως πρέπει να πετάξει κάθε ρούχο που για τα αδιάκριτα βλέμματα μοιάζει προκλητικό και πρόστυχο.
Κανείς δεν σου λέει πως ανάλογα με τη φάση της ζωής σου -μαθήτρια, εργαζόμενη, σύντροφος ή μητέρα- τα υφάσματα γίνονται και πιο πρόστυχα και πιο προκλητικά
Ζούμε στην κοινωνία αυτή που η γυναίκα ενώ πρέπει να αναλάβει διαφορετικούς ρόλους μέσα στην καθημερινότητά της, πρέπει να υποστεί και τις κριτικές-υποδείξεις μια άλλης γυναίκας και όχι μόνο. Κάποιος θα βρεθεί να της κουνήσει το χέρι και να της πει, «το σπίτι σου δεν είναι καθαρό», «μα καλά, πάλι απ’έξω τρώτε», «έτσι την είχε η μάνα της, λάσκα», «κοίτα τι φοράει, τι παράδειγμα θα δώσει στα παιδιά της» και πολλές ατάκες ακόμη που, αν συνεχίσω να γράφω δεν θα μας φτάνει ένα κείμενο.
Καλά ριζωμένες αντιλήψεις, στερεότυπα και ιδέες για την ιδανική γυναίκα, την καθωσπρέπει, εκείνη που πρέπει να σκεφτεί τι θα πει η κοινωνία παρατηρείται πως εκφράζονται με μένος από γυναίκα προς γυναίκα και αυτό είναι κάτι που δεν μας το συγχωρώ.
Σου έχει τύχει να νιώθεις ντροπή για τα λεγόμενα κάποιου, να θες να ανοίξει η γη και να σε καταπιεί, για λογαριασμό κάποιου τρίτου; Και δεν ντρέπονται εκείνοι που καταρρίπτουν ευθύνες και θα ντραπείς εσύ για το μπούστο σου;
Ας αφήσουμε τις υποκρισίες!
Σε εσένα που σηκώνεις το δάχτυλο αναφέρομαι! Ποιο στερεότυπο καταπολέμησες σήμερα και ποιο κατάλοιπο της πατριαρχικής κοινωνίας αναπαρήγαγες πάλι;
Το στενάχωρο πάντως -ένα από τα πολλά- είναι πως, γυναίκες βρίσκονται ενάντια σε γυναίκες, μέσα στην κοινωνία αυτή που «βράζουμε» σε ένα καζάνι και μας ξεβγάζουν με τη μεγάλη, καυτή κουτάλα.
Μας θέλουν γυναίκες στερημένες, καταπιεσμένες, φιμωμένες αλλά πάνω από όλα, σωστά πρότυπα για τα παιδιά μας; «Μηχανές» αναπαραγωγής πατριαρχικών ιδεών και κριτών σε ένα «παιχνίδι» τελειότητας, λες και είναι διαγωνισμός η ζωής σου και η ανατροφή των παιδιών σου. Τελικά ποια θες να είμαι; Εσύ ποια πραγματικά θέλεις να είσαι;
Όσο για το ατελείωτο παιχνίδι σχολίων στα social media μου θυμίζει την ατάκα «Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδάκια» που κάθε ένα έχει ακούσει σε νεαρότερη ηλικία, στην πιο σύγχρονη όμως μορφή του.
«Δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλες μαμάδες, αρκεί να κάνουν ό,τι κάνω και εγώ»
