Μια άγνωστη ιστορία ρατσισμού που η Βόρεια Ευρώπη έχει κρύψει με επιμέλεια για δεκαετίες έρχεται να μας θυμίσει με την πρώτη της ταινία η Σκανδιναβή Αμάντα Κέρνερ, η Κοραλί Φαρζάτ «ζωγραφίζει» με αίμα σε μια ταινία με βασικό άξονα την εκδίκηση, ενώ ο Κλάιβ Όουεν αναζητάει μια γυναίκα χωρίς ταυτότητα σε ένα δυστοπικό μέλλον.
- Το Τέλος της Ανωνυμίας (Anon)
Σκηνοθεσία: Άντριου Νίκολ
Παίζουν: Κλάιβ Οουεν, Αμάντα Σέιφριντ, Κολμ Φιόρε, Μαρκ Ο' Μπράιαν, Σόνια Γουάλγκερ και Ίντο Γκόλντμπεργκ
Περίληψη:
Στο προσεχές μέλλον δεν υπάρχει ιδιωτική ζωή ή ανωνυμία. Όλες οι προσωπικές στιγμές καταγράφονται και το έγκλημα φθίνει. Στην απόπειρά του να ρίξει φως σε μια σειρά από φόνους, ο αστυνομικός Σαλ Φρίλαντ πέφτει πάνω σε μια νεαρή γυναίκα, η οποία δεν έχει κανένα ψηφιακό αποτύπωμα και άρα είναι αόρατη στο σύστημα. Η μυστηριώδης γυναίκα γνωστή ως «The Girl», δεν έχει ταυτότητα, ιστορία ή οποιοδήποτε αρχείο.
Ο Σαλ, λοιπόν, πρέπει να την εντοπίσει, πριν γίνει ο ίδιος το επόμενο θύμα. O Άντριου Νίκολ («Gattaca») επιστρέφει με ένα νουάρ επιστημονικής φαντασίας σε ένα μέλλον όπου πλέον έχει καταργηθεί η ιδιωτικότητα.
Σε αυτόν τον κόσμο, ο αστυνομικός επιθεωρητής Σαλ Φρίλαντ πρέπει να λύσει μια σειρά δολοφονιών που μοιάζουν να συνδέονται, έχοντας ένα πλεονέκτημα: οι ζωές όλων καταγράφονται εξονυχιστικά και φορτώνονται στον Αιθέρα, στον οποίο έχει πρόσβαση η αστυνομία.
Χωρίς το καταφύγιο της ανωνυμίας, η εγκληματική δραστηριότητα περιορίζεται σε μικροεγκλήματα και ο ρόλος της αστυνομίας είναι καθαρά τυπικός. Ο Φρίλαντ, όμως, πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι στις δολοφονίες που καλείται να διαλευκάνει, υπάρχει ένα στοιχείο που υπονοεί ένα μεγάλο ρήγμα στο σύστημα. Κάποιος έχει καταφέρει να χακάρει τον Αιθέρα και να μοντάρει τα αρχεία, αντικαθιστώντας σημαντικές στιγμές με αδιάφορες δραστηριότητες για να καλύψει εγκλήματα. Και πράγματι οι ισχυρισμοί του αποδεικνύονται βάσιμοι, αφού μια μέρα δίπλα του, καθώς περπατάει, εμφανίζεται μία γυναίκα χωρίς κανέναν φάκελο. Ξεκινάει, λοιπόν, την αναζήτηση αυτής της μυστηριώδους άγνωστης, προκειμένου να λύσει τον γρίφο και να σώσει τη ζωή του.
Με εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας και σκηνογραφία, ο Νίκολς φτιάχνει μια υποβλητική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον κινηματογραφικό σύμπαν επιστημονικής φαντασίας, που ουσιαστικά θέτει ερωτηματικά σχετικά με την άλογη χρήση της τεχνολογίας.
Με μια πιασάρικη αρχική ιδέα καταφέρνει να μας εισάγει σ’ έναν κόσμο μυστηρίου και καλλιεργεί σταδιακά το σασπένς, όμως το σενάριο που υπογράφει ο ίδιος έχει πολλά κενά, με αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά τα πράγματα να περιπλέκονται, χωρίς ποτέ να αποσαφηνίζονται, ή έστω κάπως να δικαιολογούνται, και τελικά ο θεατής μένει με αναπάντητα ερωτήματα.
Ο Κλάιβ Όουεν πάντως, που θα μπορούσε άνετα να παίζει και τον Φίλιπ Μάρλοου, με τη στιβαρή του παρουσία υποδύεται τον αρρενωπό Σαλ Φρίλαντ και η Αμάντα Σέιφριντ σε έναν ρόλο που την ευνοεί, αφού δεν χρειάζεται εντάσεις ή μεταπτώσεις, επενδύει στη γοητεία της και κερδίζει το στοίχημα.
